Lodowiec Scotta na mapie United States Antarctic Resource Center (1966) | |
Terytorium | |
---|---|
Położenie na mapie Antarktyki | |
85°45′S 153°00′E/-85,750000 153,000000 |
Lodowiec Scotta (ang. Scott Glacier)[1] – lodowiec w Górach Transantarktycznych w Antarktydzie Wschodniej.
Nazwany na cześć badacza Antarktydy Roberta Falcona Scotta (1868–1912), kierownika Brytyjskiej Narodowej Ekspedycji Antarktycznej w latach 1901–1904 oraz wyprawy na biegun południowy – Brytyjskiej Ekspedycji Antarktycznej w latach 1910–1913[2] .
Lodowiec Scotta w Górach Transantarktycznych w Antarktydzie Wschodniej. Spływa z Płaskowyżu Polarnego w pobliżu D'Angelo Bluff i Mount Howe ku północy do Lodowca Szelfowego Rossa pokrywającego południowe Morze Rossa[2] . Przepływa między Nilsen Plateau a Watson Escarpment i uchodzi do Lodowca Szelfowego Rossa na zachód od Tapley Mountains[2] . Mierzy około 193 km długości[2] . Jego dwoma głównymi lodowcami dopływowymi są Bartlett Glacier i Albanus Glacier[3].
Lodowiec Scotta został odkryty w grudniu 1929 roku przez geologów pod przewodnictwem Laurence’a McKinley’a Goulda (1896–1995) podczas pierwszej ekspedycji antarktycznej Richarda Byrda (1888–1957) w latach 1929–1930[2] .