Loris Reggiani

Loris Reggiani

Państwo	Włochy
Data i miejsce urodzenia	7 października 1959 Forlì
Multimedia w Wikimedia Commons

Loris Reggiani (ur. 7 października 1959 w Forli) – włoski motocyklista.

Kariera

125 cm³

W MMŚ Loris zadebiutował w roku 1980, w kategorii 125 cm³. Dosiadając motocykl Minarelli, wystartował w sześciu wyścigach, podczas których aż pięciokrotnie stawał na podium, a podczas GP Wielkiej Brytanii po raz pierwszy w karierze odniósł zwycięstwo. Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 6. miejscu.

W kolejnym sezonie wziął udział w dziewięciu rundach. W tym czasie sześć razy zameldował się na podium, z czego dwukrotnie na najwyższym stopniu (w GP Jugosławii i RPA). W inauguracyjnym wyścigu w Argentynie uzyskał najszybsze okrążenie, natomiast na torze w Kyalami sięgnął po pole position. Ostatecznie został wicemistrzem świata, przegrywając jedynie z dominującym Hiszpanem Ángelem Nieto. W tym samym roku został również mistrzem Włoch w tej samej kategorii (również na Minarelli).

350 cm³/250 cm³

W 1981 roku Włoch zadebiutował w pośredniej klasie, która po raz ostatni korzystała z pojemności 350 cm³. W jedynym swoim starcie (o GP Czech) dojechał na siódmej lokacie. Korzystając z maszyny Bimota, zmagania zakończył na 21. miejscu.

W kolejnym roku Loris wystartował w inauguracyjnej rundzie średniej kategorii o nowej pojemności 250 cm³. Na motocyklu MBA, podczas GP Argentyny, rywalizację ukończył na ósmej pozycji. W klasyfikacji generalnej zajął 30. lokatę.

W sezonie 1984 Reggiani wystartował w pięciu eliminacjach. Dosiadając maszynę Kawasaki, dwukrotnie dojechał w czołowej dziesiątce, zajmując podczas GP Austrii i San Marino odpowiednio szóste i dziesiąte miejsce. Uzyskane punkty pozwoliły mu zająć 22. pozycję w klasyfikacji generalnej.

W roku 1985 Włoch przesiadł się na motocykl Aprilii. Wystąpiwszy w ośmiu wyścigach, sześciokrotnie sięgał po punkty, będąc przy tym dwukrotnie na najniższym stopniu podium (w GP Jugosławii i San Marino). Zmagania zakończył na 6. miejscu.

Po obiecującym poprzednim sezonie, w kolejnym Loris zaliczył nieudany epizod na maszynie Yamahy. W sześciu startach tylko dwukrotnie dojechał do mety, kończąc rywalizację poza punktowaną piętnastką.

Na sezon 1987 Reggiani powrócił do jazdy na włoskim motocyklu. Włoch wystartował w trzynastu wyścigach, podczas których pięciokrotnie zameldował się na podium. Nie ukończył jednak aż sześciu rund. Pierwsze pole position uzyskał podczas GP Narodów, natomiast pierwsze zwycięstwo odniósł na torze w San Marino. Tak jak przed dwoma laty, został sklasyfikowany na 6. pozycji.

Rok 1988 był znacznie mniej udany dla włoskiego zawodnika. Spośród trzynastu eliminacji, tylko w pięciu dojechał do mety, czterokrotnie kończąc zmagania w czołowej dziesiątce. Najlepiej spisał się w GP Czech, gdzie zajął czwartą lokatę. Uzyskane punkty sklasyfikowały go na 13. miejscu.

W sezonie 1989 Włoch zadebiutował na motocyklu Hondy. Wyniki nie uległy jednak znacznej poprawie. Loris sześciokrotnie zameldował się na punktowanych pozycjach. Podbudował swój dorobek punktowy dzięki świetnej postawie w kończącym rywalizację GP Brazylii, w którym sięgnął po pole position, a dzień później zajął trzecią lokatę. Nieznacznie większa pula punktów w stosunku do poprzedniego roku zagwarantowała mu 11. pozycję w końcowej klasyfikacji.

Wraz z nową dekadą Reggiani po raz trzeci powrócił na maszynę Aprilii. W trakcie zmagań dziewięciokrotnie dojechał w czołowej piętnastce. Jedyne podium w sezonie uzyskał na torze we Francji, w którym został sklasyfikowany na trzeciej lokacie. Pomimo większego dorobku w porównaniu z zeszłym rokiem, Loris musiał pogodzić się, tak jak przed dwoma laty, z 13. lokatą.

Sezon 1991 to oczekiwany powrót do świetnych wyników. Włoch regularnie plasował się w czołowej dziesiątce, będąc czterokrotnie na podium. Podczas GP Francji po raz drugi w karierze zwyciężył (wykręcił również najszybszy czas okrążenia), natomiast w GP Wielkiej Brytanii po raz trzeci sięgnął po pole position. Zdobyte punkty sklasyfikowały go po raz trzeci w tej serii na 6. miejscu.

W 1992 roku Loris zaliczył najlepszy sezon w karierze. Począwszy od GP Hiszpanii, w którym wygrał, aż dziesięciokrotnie meldował się w czołowej trójce, odnosząc przy tym drugie zwycięstwo na torze we Francji. Dzięki temu został wicemistrzem świata, za bezkonkurencyjnym rodakiem Lucą Cadalorą.

Ostatni sezon w średniej kategorii okazał się mniej udany. W pierwszej fazie mistrzostw ani razu nie stanął na podium. Dopiero w ostatnich sześciu wyścigach zaczął meldować się w czołowej trójce, odnosząc zwycięstwo w GP RPA oraz sięgając po pole position w San Marino. Dzięki temu został sklasyfikowany na 3. pozycji.

500 cm³

W 1994 Reggiani zadebiutował w najwyższej kategorii 500 cm³, podczas GP Hiszpanii. Na torze Jerez zmagania zakończył wówczas na dziewiątym miejscu. Włoch wystartował jeszcze w pięciu rundach, jednak w żadnej z nich nie dojechał do mety. Ścigał się wtedy na maszynie Aprilii, a w ogólnej punktacji zajął 24. lokatę.

W kolejnym sezonie reprezentował włoski zespół w pełnym wymiarze. We wszystkich ukończonych wyścigach dojeżdżał w czołowej piętnastce, będąc przy tym siedmiokrotnie w pierwszej dziesiątce. Najlepiej zaprezentował się podczas GP Czech oraz Europy, gdzie zajął siódmą pozycję. W klasyfikacji generalnej uplasował się na 10. miejscu. Po tym sezonie nieoczekiwanie zakończył karierę w mistrzostwach świata.

Statystyki liczbowe

System punktowy od 1969 do 1987:

Pozycja	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10
Punkty	15	12	10	8	6	5	4	3	2	1

System punktowy od 1988 do 1992:

Pozycja	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15
Punkty	20	17	15	13	11	10	9	8	7	6	5	4	3	2	1

System punktowy od 1993

Pozycja	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15
Punkty	25	20	16	13	11	10	9	8	7	6	5	4	3	2	1

Rok	Klasa	Zespół	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	Punkty	Pozycja	Zwycięstwa
1980	125 cm³	Minarelli	NAT 4	ESP -	FRA 3	YUG 3	NED 3	BEL 3	FIN -	GBR 1	CZE -	GER -						63	6	1
	350 cm³	Bimota	NAT -		FRA -		NED -			GBR -	CZE 7	GER -						4	21	0
1981	125 cm³	Minarelli	ARG 2	AUT 2	GER -	NAT 2	FRA 6	ESP 5	YUG 1	NED 2		RSM 1	GBR -	FIN -	SWE 5	CZE -		95	2	2
	250 cm³	MBA	ARG 8		GER -	NAT -	FRA -	ESP -		NED -	BEL -	RSM -	GBR -	FIN -	SWE -	CZE -		3	30	0
1982	500 cm³	Suzuki	ARG 10	AUT NC	FRA -	ESP -	NAT -	NED -	BEL -	YUG 9	GBR 4	SWE -	RSM -	GER 3				21	13	0
1983	500 cm³	Suzuki	RSA 11	FRA -	NAT -	GER -	ESP -	AUT -	YUG -	NED -	BEL -	GBR NC	SWE 15	RSM -				0	-	0
1984	250 cm³	Kawasaki	RSA -	NAT -	ESP 15	AUT 6	GER 11	FRA -	YUG NC	NED -	BEL -	GBR -	SWE -	RSM 10				6	22	0
1985	250 cm³	Aprilia	RSA 12	ESP -	GER 9	NAT 4	AUT 5	YUG 3	NED 4	BEL NC	FRA -	GBR -	SWE -	RSM 3				44	6	0
1986	250 cm³	Yamaha	ESP NC	NAT 23	GER -	AUT -	YUG -	NED NC	BEL -	FRA 13	GBR NC	SWE NC	RSM -					0	-	0
1987	250 cm³	Aprilia	JPN -	ESP NC	GER NC	NAT NC	AUT 2	YUG 2	NED -	FRA 7	GBR 2	SWE 3	CZE NC	RSM 1	POR NC	BRA 8	ARG NC	68	6	1
1988	250 cm³	Aprilia	JPN NC	USA 12	ESP NC	EXP NC	NAT NC	GER -	AUT -	NED 5	BEL NC	YUG 7	FRA 9	GBR NC	SWE NC	CZE 4	BRA NC	44	13	0
1989	250 cm³	Honda	JPN 19	AUS 11	USA 9	ESP NC	NAT -	GER 9	AUT 9	YUG NC	NED NC	BEL NC	FRA NC	GBR 5	SWE -	CZE -	BRA 3	52	11	0
1990	250 cm³	Aprilia	JPN 19	USA 12	ESP 13	NAT 10	GER 8	AUT 10	YUG NC	NED NC	BEL 6	FRA 3	GBR NC	SWE 11	CZE NC	HUN 10	AUS NC	63	13	0
1991	250 cm³	Aprilia	JPN 9	AUS 5	USA 3	ESP 3	ITA 4	GER NC	AUT 8	EUR 5	NED NC	FRA 1	GBR NC	RSM 3	CZE NC	VDM NC	MAL 4	128	6	1
1992	250 cm³	Aprilia	JPN NC	AUS 5	MAL NC	ESP 1	ITA 2	EUR 2	GER 3	NED 3	HUN 2	FRA 1	GBR 2	BRA 3	RSA 2			159	2	2
1993	250 cm³	Aprilia	AUS 14	MAL 7	JPN NC	ESP NC	AUT 4	GER 5	NED 6	EUR NC	RSM 2	GBR 3	CZE 1	ITA 3	USA 3	FIM 2		158	3	1
1994	500 cm³	Aprilia	AUS -	MAL -	JPN -	ESP 9	AUT NC	GER NC	NED NC	ITA NC	FRA -	GBR -	CZE -	USA -	ARG -	EUR NC		7	24	0
1995	500 cm³	Aprilia	AUS 11	MAL 8	JPN 10	ESP NC	GER 9	ITA 8	NED 9	FRA NC	GBR NC	CZE 7	BRA NC	ARG NC	EUR 7			59	10	0

Linki zewnętrzne

• Profil motocyklisty na motogp.com