Data i miejsce urodzenia |
14 maja 1953 | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
172 cm | ||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
|
Luciano Caravani (ur. 14 maja 1953 w Vicenzy[1]) – włoski lekkoatleta, sprinter, były rekordzista Europy.
Odpadł w półfinale biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1975 w Katowicach[2].
Zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1975 w Algierze (skład sztafety włoskiej: Pasqualino Abeti, Pietro Mennea, Caravani i Luigi Benedetti)[3], a także zajął 5. miejsce w biegu na 100 metrów na tych igrzyskach[4]. Zajął 3. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Vincenzo Guerini, Caravani, Benedetti i Mennea) w finale pucharu Europy w 1975 w Nicei[5]. W tym samym składzie włoska sztafeta 4 × 100 metrów zajęła 6. miejsce w finale igrzysk olimpijskich w 1976 w Montrealu, a w biegu na 100 metrów Caravani odpadł w ćwierćfinale[1].
Zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Stefano Curini, Stefano Rasori, Pietro Farina i Caravani) na uniwersjadzie w 1977 w Sofii[3]. Na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze zajął w tej konkurencji 5. miejsce[6].
Zwyciężył w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Gianfranco Lazzer, Caravani, Giovanni Grazioli i Mennea) na uniwersjadzie w 1979 w Meksyku[3]. Sztafeta włoska ustanowiła wówczas rekord Europy czasem 38,42 s[7]. Na rozgrywanych w tym samym miesiącu igrzyskach śródziemnomorskich w 1979 Caravani zdobył dwa złote medale: w biegu na 200 metrów i w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Lazzer, Caravani, Grazioli i Mennea)[3][8].
Odpadł w półfinale biegu na 50 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1981 w Grenoble i w eliminacjach biegu na 200 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1982 w Mediolanie[9]. Na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach zajął 4. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i odpadł w półfinale biegu na 200 metrów[10].
Caravani był mistrzem Włoch w biegu na 100 metrów w 1977 oraz w sztafecie 4 × 100 metrów w 1976, 1979 i 1982[11][12], a w hali mistrzem swego kraju w biegu na 60 metrów w 1975[13].
Rekordy życiowe Caravaniego[14][15]: