Lucjusz Kassjusz Longinus Ravilla

Lucius Cassius Longinus Ravilla – trybun ludowy w roku 137 p.n.e., konsul w roku 127 p.n.e., cenzor w 125 p.n.e. Jako trybun doprowadził do uchwalenia lex Cassia tabellaria.

Sławę zdobył jako sędzia. Ze względu na surowość nazywany był "rafą oskarżonych" (scopulus reorum[1]). Sformował pytanie cui bono? (pol. "na czyją korzyść?") jako zasadę kryminalnego dochodzenia[2].

W roku 113 p.n.e. prowadził słynny proces trzech westalek oskarżonych o incestum (złamanie ślubów czystości). Lucjusz Kasjusz skazał na śmierć wszystkie trzy kapłanki, a także ukarał ich licznych kochanków[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Waleriusz Maksymus, Factorum et dictorum... III, 7, 9.
  2. ↑ Askoniusz Pedianus, Pro Milone, 32.
  3. ↑ Plutarch, Moralia. Quaestiones Romanae, 83.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Encyklopedia powszechna PWN, Warszawa 1968.