Lucyna Langer-Kałek

Lucyna Langer-Kałek

Data i miejsce urodzenia	9 stycznia 1956 Mysłowice
Wzrost	167 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie brąz Moskwa 1980 lekkoatletyka (bieg na 100 m przez płotki) Mistrzostwa Europy złoto Ateny 1982 bieg na 100 m przez płotki Halowe mistrzostwa Europy złoto Göteborg 1984 bieg na 60 m przez płotki Uniwersjada złoto Meksyk 1979 bieg na 100 m przez płotki Przyjaźń-84 brąz Praga 1984 bieg na 100 m przez płotki Mistrzostwa Polski złoto Lublin 1982 bieg na 100 m przez płotki złoto Bydgoszcz 1983 bieg na 100 przez płotki złoto Lublin 1984 bieg na 100 m przez płotki srebro Bydgoszcz 1977 bieg na 100 m przez płotki srebro Poznań 1979 bieg na 100 m przez płotki srebro Łódź 1980 bieg na 100 m przez płotki srebro Zabrze 1981 bieg na 100 m przez płotki

Lucyna Langer-Kałek (ur. 9 stycznia 1956 w Mysłowicach^[1]) – polska lekkoatletka- płotkarka, mistrzyni Europy (1982) w biegu na 100 m przez płotki, halowa mistrzyni Europy (1984) w biegu na 60 m przez płotki, zwyciężczyni Letniej Uniwersjady (1979), brązowa medalistka olimpijska (1980) w biegu na 100 m przez płotki, wielokrotna mistrzyni Polski.

Kariera sportowa

Karierę rozpoczęła w MKS Tychy (1971-1972), następnie reprezentowała barwy Startu Katowice (1972-1973) oraz GKS Tychy (1974-1985, z przerwą w 1977, kiedy to startowała w barwach Górnika Zabrze)^[2].

Starty międzynarodowe

Starty na otwartym stadionie

W 1978 debiutowała na mistrzostwach Europy, zajmując 5. miejsce w biegu na 100 m ppł, z wynikiem 12,98^[3]. W tej konkurencji uzyskała w kolejnych latach największe sukcesy. W 1979 zwyciężyła na zawodach Letniej Uniwersjady, z wynikiem 12,62 (drugie miejsce w tym biegu zajęła Danuta Perka)^[4], w 1980 została brązowy medal igrzysk olimpijskich, z wynikiem 12,65 (na tych samych zawodach startowała także w sztafecie 4 × 100 m, która zajęła 7. miejsce, z czasem 43,59 - razem z Grażyną Rabsztyn, Zofią Bielczyk i Elżbietą Stachurską), w 1982 została mistrzynią Europy, z wynikiem 12,45^[5]. W 1984, w związku z bojkotem igrzysk olimpijskich w Los Angeles, wystartowała jedynie na zawodach Przyjaźń-84, na których zdobyła brązowy medal, z czasem 12,61.

Reprezentowała także Polskę w zawodach Pucharu Europy w 1981 (w półfinale – 4 m. w biegu na 100 m, 4 m. w sztafecie 4 × 100 m, w finale B – 6 m. w biegu na 100 m, 4 m. w sztafecie 4 × 100 m, w finale A – 3 m. w biegu na 100 m ppł, 8 m. w sztafecie 4 × 100 m) oraz w 1983 (2 m. w biegu na 100 m ppł, 7 m. w sztafecie 4 × 100 m)^[6]. W reprezentacji Europy wystąpiła na zawodach Pucharu Świata w 1981, zajmując 3 m. w biegu na 100 m ppł.

Starty halowe

Dwukrotnie startowała na halowych mistrzostwach Europy, w 1982 odpadła w półfinale biegu na 60 m ppł, a w 1984 zdobyła złoty medal w tej samej konkurencji, z wynikiem 7,96^[7].

Mistrzostwa Polski

Trzykrotnie zdobyła mistrzostwo Polski w biegu na 100 m ppł (1982, 1983, 1984), czterokrotnie wicemistrzostwo Polski w tej samej konkurencji (1977, 1979, 1980, 1981)^[8].

Na halowych mistrzostwach Polski wywalczyła dwukrotnie złoty medal w biegu na 60 m ppł (1982, 1984), a także w tej samej konkurencji brązowy medal w 1977^[9].

Rekordy życiowe

Jej rekord życiowy na 100 m ppł wynosi 12,43 (19 sierpnia 1984) i jest trzecim wynikiem w historii polskiej lekkiej atletyki (po rekordzie Polski Grażyny Rabsztyn wynoszącym 12,36 i 12,37 Pii Skrzyszowskiej)^[10] rekord życiowy na 60 m ppł w hali - 7,90 (29 stycznia 1984)^[11].

W latach 1978–1984 była klasyfikowana w 1. dziesiątce najlepszych płotkarek na listach światowych, w tym w 1984 jej wynik był najlepszy na świecie (1978 – 7 m. z wynikiem 12,89, 1979 – 2 m. z wynikiem 12,62, przy czym pierwsze miejsce należało również do Polki, Grażyny Rabsztyn, 1980 – 3 m. z wynikiem 12,44, 1981 – 5 m. z wynikiem 12,97, 1982 – 2 m. z wynikiem 12,45, 1983 – 6 m. z wynikiem 12,73, 1984 – 1 m. z wynikiem 12,43; w latach 1982-1984 jej wyniki były najlepszymi w Polsce w danym roku)^[12].

Wyróżnienia

W latach 1982, 1983 i 1984 zwyciężała w rankingu Złotych Kolców^[2]. Dwukrotnie znalazła się w pierwszej dziesiątce Plebiscytu Przeglądu Sportowego, w 1982 na drugim miejscu, w 1984 również na drugim miejscu.

Życie prywatne

Jej mężem był lekkoatleta Leszek Kałek (zm. w 2016), ma troje dzieci. W 1981 ukończyła studia w Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Pracowała jako nauczycielka wychowania fizycznego w Szkole Podstawowej nr 40 w Tychach i III Liceum Ogólnokształcącym w Tychach^[2]. Obecnie uczy wychowania fizycznego w I Liceum Ogólnokształcącym im. Leona Kruczkowskiego w Tychach.

Przypisy

1. Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki 1919-1994, wyd. Warszawa 1994, s. 248
2. Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński Leksykon olimpijczyków polskich. Od Chamonix i Paryża do Soczi 1924-2014, wyd. PKOl, b.m. i d. w., s. 467
3. Francisco Ascorbe i inni History of the European Athletics Championship. Statistics Handbook, wyd. Barcelona 2010, s. 927
4. Halina Hanusz, Bartłomiej Korpak Polacy na letnich uniwersjadach 1959-2009, wyd. Warszawa 2010, s. 58
5. Francisco Ascorbe i inni History of the European Athletics Championship. Statistics Handbook, wyd. Barcelona 2010, s. 921
6. Francisco Ascorbe, Félix Capilla, José Luis Hernández History of the European Cup. Statistics handbook, wyd. Malaga 2006, s. 164-166 i 169-170
7. Francisco Ascorbe i inni European Indoor Handbook. History of the European Indoor Championship, wyd. Madryt 2005, s. 434
8. Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece, wyd. Bydgoszcz 2011, s. 385
9. Daniel Grinberg i inni Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014, wyd. Warszawa-Sopot 2014, s. 436
10. Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki 1919-1994, wyd. Warszawa 1994, s. 191
11. Daniel Grinberg i inni Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014, wyd. Warszawa-Sopot 2014, s. 304
12. Janusz Waśko Polscy lekkoatleci na listach światowych 1921-2010, wyd. Zamość 2011, s. 108

Bibliografia

• Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński Leksykon olimpijczyków polskich. Od Chamonix i Paryża do Soczi 1924-2014, wyd. PKOl, b.m. i d. w., s. 467

Linki zewnętrzne

• Lucyna Kałek w bazie World Athletics (ang.).
• Lucyna Langer-Kałek, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-26]  (ang.).