Flaga stosowana przez THKP-C | |
Państwo | |
---|---|
Skrót |
THKP-C |
Lider | |
Data założenia |
grudzień 1970 |
Data rozwiązania |
1972 |
Ideologia polityczna |
komunizm, marksizm-leninizm, guevaryzm, antyimperializm, socjalistyczny patriotyzm |
Barwy |
Ludowa Partia i Front Wyzwolenia Turków (tur. Türkiye Halk Kurtuluş Partisi-Cephesi, THKP-C) – turecka komunistyczna grupa partyzancka działająca w latach 1970-1972.
Organizacja została założona w grudniu 1970 przez Mahira Çayana, Hüseyina Cevahira, Ulaşa Bardakçı, Ertuğrula Kürkçü, Yusufa Küpeli i Münira Ramazana Aktolgę. Przyjęła jednocześnie strategię partyzantki miejskiej[1][2].
Niedługo po powstaniu przeprowadziła szereg akcji, m.in. napady na banki w Stambule i Ankarze. Zyskała jeszcze większą sławę porywając izraelskiego konsula generalnego Efraima Elroma w kwietniu 1971[3]. W wyniku negocjacji prowadzonych po porwaniu i operacji rozpoczętych przeciwko organizacji po zamordowaniu Efraima Elroma, wszyscy z wyjątkiem kilku osób kadry kierowniczej organizacji zostali schwytani. Po tych operacjach kilku dowódców zostało wydalonych po wewnętrznych dyskusjach na temat metod organizacji[4].
Organizacja, która zebrała się ponownie po ucieczce Mahira Çayana i jego przyjaciół z więzienia. Zarzuciła walkę miejską i zdecydowała organizować się na wsi, a konkretnie w Regionie Morza Czarnego[4].
W 1972, aby zapobiec egzekucji Deniz Gezmiş, Hüseyina İnanema i Yusufa Aslanema, 11 bojowników Partii i Frontu Wyzwolenia Turków i Ludowej Armii Wyzwolenia Turcji (THKO), wśród nich Ertuğrul Kürkçü oraz Mahir Çayan, porwały trzech brytyjskich techników, którzy pracowali w ośrodku wojskowym. Wszyscy w grupie, łącznie z zakładnikami, z wyjątkiem Ertuğrula Kürkçü, zginęli w strzelaninie z tureckim wojskiem w Kızıldere w prowincji Tokat[5].