| Imię i nazwisko |
Johann Ignaz Ludwig Fischer |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Johann Ignaz Ludwig Fischer[1][2][3] (ur. 18 sierpnia 1745 w Moguncji, zm. 10 lipca 1825 w Berlinie[1][2][3]) – niemiecki śpiewak operowy, bas[1][2][3].
W dzieciństwie pobierał lekcje gry na skrzypcach i wiolonczeli[3]. Śpiewu uczył się u Antona Raaffa w Mannheimie[1][2][3]. Występował w Mannheimie (1772), Monachium (1778) i Wiedniu (1780)[1][2]. W 1782 roku wykonał powierzoną mu przez W.A. Mozarta rolę Osmina w prapremierowym przedstawieniu Uprowadzenia z seraju[1][2][3]. W 1783 roku śpiewał w Concert Spirituel w Paryżu, później odwiedził Włochy, występował też w Pradze i Dreźnie[2][3]. Od 1785 do 1789 roku pozostawał w służbie księcia Thurn und Taxis w Ratyzbonie[2][3]. Od 1789 roku mieszkał do końca życia w Berlinie[2]. W 1794 i 1798 roku odwiedził Londyn[2][3]. Po raz ostatni wystąpił na scenie w 1812 roku, w 1815 roku przeszedł na emeryturę[2][3].
Należał do najbardziej podziwianych śpiewaków swojej epoki, dysponował głosem o rozległej skali, sięgającej od D do a1[1][3]. Wolfgang Amadeus Mozart poza rolą Osmina w Uprowadzeniu z seraju napisał dla niego swoje dwie arie, Aspri rimorsi atroci (KV 432) i Non só, d’onde viene (KV 512), Johann Friedrich Reichardt natomiast główną rolę w operze Brenno[1][3].
Zajmował się także komponowaniem, był autorem popularnej piosenki biesiadnej Im kühlen Keller sitz ich hier[3]. Napisał autobiografię obejmującą wydarzenia do 1790 roku, której rękopis znajduje się w zbiorach Biblioteki Państwowej w Berlinie[2][3]. Jego syn Joseph oraz córki Josepha i Wilhelmine również zostali śpiewakami[3].