Ludwig Tessnow

Ludwig Tessnow
Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1872
Stołczyn, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

1904
Greifswald, Cesarstwo Niemieckie

Krzyż w miejscu zabicia dwóch dziewcząt w Lechtingen

Ludwig Tessnow (ur. 15 lutego 1872 w Stołczynie, dzielnicy Szczecina[1], zm. 1904 w Greifswaldzie) – niemiecki seryjny morderca.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był czeladnikiem stolarskim. Mieszkał na stałe w Baabe na wyspie Rugii. W 1898 zamordował dwójkę dziewcząt, 7-letnią Hannelore Heidemann i 8-letnią Elise Langmeier w Lechtingen w Dolnej Saksonii. Został wtedy zatrzymany przez policję, ale nie było dowodów jego sprawstwa. 1 lipca 1901 zamordował dwójkę chłopców, braci 8-letniego Hermanna i 10-letniego Petere Stubbe z Göhren na Rugii.[1] Usiłował też zamordować 19-letnią Bertę Lau z Pribbnow[2]. Ciała znajdowano w stanie mocno zbezczeszczonym – były cięte i patroszone przez sprawcę, który w 1901 również zabił i wypatroszył kilka owiec. Aresztowany 2 lipca 1901. Nie przyznawał się do popełnionych czynów. Podczas procesu po raz pierwszy w historii przeprowadzono testy na różnicowanie krwi zwierzęcej i ludzkiej, opracowane przez Paula Uhlenhutha, niemieckiego lekarza i badacza pracującego wówczas na Uniwersytecie w Greifswaldzie. Testy te, których niezawodność została później wielokrotnie potwierdzona, stały się uznaną metodą badawczą. Ludwig Tessnow, w 1902 skazany na karę śmierci za zbrodnię w Göhren (o zabójstwa w Lechtingen już go nie oskarżono), symulował napad padaczkowy. Wyrok potwierdził Sąd Krajowy w Lipsku 14 marca 1904.[1] Najprawdopodobniej stracony w Greifswaldzie, choć istnieją domysły, że wyrok zamieniono mu na dożywocie[3] (w 1903 poddał się operacji, co było przyczyną odroczenia egzekucji[2]).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Maciej Strączyński, Jak schwytano Wilkołaka z Rugii., „In Gremio”, czerwiec 2009, ISSN 1732-8225.
  2. ↑ a b Co słychać u nas i gdzieindziej?, w: Gwiazda, Bytom, 1.11.1903, s.4
  3. ↑ Ingo Wirth, Tote geben zu Protokoll – Berühmte Fälle der Gerichtsmedizin, Bechtermünz Verlag, 2000, ISBN 3-8289-0029-1