Macrothele | |||
Ausserer, 1871 | |||
Macrothele calpeiana | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
Macrothele | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Mygale calpeiana (Walckenaer, 1805) | |||
Synonimy | |||
|
Macrothele – rodzaj pająków z infrarzędu ptaszników i rodziny Macrothelidae. Obejmuje 42 opisane gatunki. Występują w Europie, Azji i Afryce.
Ptaszniki średnich do dużych rozmiarów ciała o ubarwieniu ciemnobrązowym do czarnego. Karapaks mają gładki, nagi, zaopatrzony w głębokie, poprzeczne jamki[1]. Szczękoczułki mają na przednich krawędziach rowków pojedynczy szereg dużych zębów, a na tylnych ich krawędziach jedynie ząbki małe, ustawione w krótkim szeregu w części nasadowej[1][2]. Warga dolna i endyty szczęk wyposażone są w bardzo liczne kuspule. Sternum zaopatrzone jest w trzy pary sigilli, z których para tylna jest największa[1][2][3]. Odnóża mają stopy opatrzone kolcami i pozbawione skopuli oraz przypazurkowych kępek włosków[1]. Nogogłaszczki lub pierwsza para odnóży ma na biodrach lub krętarzach boczne szczecinki wiosłowate (liry)[1], których zawsze brak u siostrzanego rodzaju Vacrothele[3]. U samców pierwsza para odnóży cechuje się pogrubionymi goleniami. Opistosoma (odwłok) ma cztery kądziołki przędne; te pary tylno-środkowej są jednoczłonowe i oddalone od siebie o około cztery swoje średnice, a te pary tylno-bocznej są smukłe i zbudowane z trzech członów[1]. Nogogłaszczki samca różnią się od tych u Vacrothele dłuższymi i niegrubymi, mniej regularnie rozmieszczonymi kolcami grzbietowymi goleni oraz igłowatym, a nie trąbkowatym wierzchołkiem embolusa. Samice Macrothele różnią się od Vacrothele kształtem otworu kopulacyjnego, którego nasada jest u nich węższa[3].
Pająki te zamieszkują krainy: palearktyczną, etiopską i orientalną. Najliczniej rodzaj reprezentowany jest w Chinach, skąd znanych jest 20 gatunków. Fauna Wietnamu liczy 6 gatunków. Cztery gatunki są endemitami Tajwanu, a po trzy Konga i japońskiego archipelagu Riukiu[4]. Dwa gatunki występują w Europie – M. calpeiana i M. cretica – ten pierwszy w jej części zachodniej, a ten drugi endemicznie na Krecie[4][5].
Pająki te bytują pod kamieniami, kłodami, w glebie, szczelinach skalnych czy w butwiejącym drewnie[2][3]. Nie kopią samodzielnie nor, lecz wykorzystują istniejące już jamy, przestwory i szczeliny w wybranym siedlisku[5]. W miejscach tych konstruują rurkowate lub lejkowate oprzędy[2]. Niektóre gatunki w sprzyjających warunkach tworzą populacje o znacznym zagęszczeniu[5].
Rodzaj ten wprowadzony został w 1871 roku przez Antona Ausserera. Klasyfikowany był wówczas w rodzinie ptasznikowatych[6]. W 1892 roku Eugène Simon wyróżnił dla niego podrodzinę Macrotheleae[7]. Następnie rodzaj ów przeniesiono do Dipluridae. W 1980 roku Robert Raven przeniósł podrodzinę Macrothelinae do rodziny Hexathelidae[8]. W 2018 roku Marshal Hedin i współpracownicy na podstawie wyników analiz filogenetycznych wynieśli tę podrodzinę do rangi osobnej, monotypowej rodziny ptaszników[2]. W 2022 roku Tang Yani i współpracownicy wyróżnili w obrębie Macrothelidae nowy rodzaj, Vacrothele, w związku z czym rodzina przestała być monotypowa[3].
Do rodzaju tego należą 42 opisane gatunki[4]: