Madame Pompadour (operetka)

Madame Pompadour
Madame Pompadour
Rodzaj

operetka

Muzyka

Leo Fall

Libretto

Rudolf Schanzer i Ernst Welisch

Liczba aktów

3

Język oryginału

niemiecki

Data powstania

1922

Prapremiera

20 marca 1922
Berlin

Premiera polska

21 września 1923
Warszawa

Madame Pompadour (niem. Madame Pompadour) – operetka Leo Falla w trzech aktach z 1922 roku. Premiera miała miejsce 20 marca 1922 roku w Berlinie. Libretto zostało napisane przez Rudolfa Schanzera i Ernsta Welischa.

O utworze

[edytuj | edytuj kod]

Na dwa lat przed przedwczesną śmiercią Fall odniósł ostatni duży sukces operetką Madame Pompadour. Libretto napisali Rudolf Schanzer i Ernst Welisch, autorzy tekstu do wystawionej rok wcześniej innej operetki Falla, Słowika hiszpańskiego. Libretto przedstawia Paryż z okresu poprzedzającego rewolucję: przesyconą erotyką atmosferę miasta, osoby dyplomatów i dworaków wersalskich, bywalców piwnicznych knajpek, króla Ludwika, pamflecistę Calicota, szpicla Pularda, wesołą Jeanne. Ewokuje jednak równocześnie apokaliptyczną wizję Berlina. W muzyce Falla, w której wszystko jest wdziękiem, dowcipem i zabawą, od czasu do czasu, jakby z daleka tylko, dobiegają głuche odgłosy przyszłych wybuchów. Melodie walca Dziś mógłby szczęścia u mnie spróbować, zabawnego duetu Józefie, ach, Józefie należą do najlepszych utworów Falla. Oprócz nich uwagę zwracają jeszcze walc-piosenka Kolacja we dwoje, marsz Wiernym ja twym poddanym, serenada Madame Pompadour oraz wyszukane ansamble i finały[1].

Do sukcesu berlińskiej premiery przyczyniła się znakomita kreacja Fritzi Massary. Melodie operetki stały się wielkimi przebojami. W Polsce Madame Pompadour wystawiano kilkakrotnie z dużym powodzeniem. Najwybitniejszą polską odtwórczynią roli tytułowej była Kazimiera Niewiarowska, w roli Calicota upamiętnili się najpierw Józef Redo, a później Ludwik Sempoliński. Libretto tłumaczył Kazimierz Wierzyński[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bernard Grun: Dzieje operetki. s. 344.
  2. Lucjan Kydryński: Przewodnik operetkowy. s. 133.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bernard Grun: Dzieje operetki. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1974.
  • Lucjan Kydryński: Przewodnik operetkowy. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984. ISBN 83-224-0316-X.
  • Lucjan Kydryński: Usta milczą dusza śpiewa. Opowieść o życiu i twórczości Franciszka Lehára. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1992. ISBN 83-212-0621-2.