Magdalena Śliwa

Magdalena Śliwa

Pełne imię i nazwisko	Magdalena Joanna Śliwa
Imię i nazwisko przy narodzeniu	Magdalena Szryniawska
Data i miejsce urodzenia	17 listopada 1969 Maków
Wzrost	173 cm[1]
Pozycja	rozgrywająca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. 1986−1990 Wisła Kraków 1991−1992 Wisła Kraków 1992−1996 Chemik Police 1996−1998 Stal Bielsko-Biała 1998−2001 Pallavolo Sirio Perugia 2001−2002 Volley Bergamo 2002−2003 Stal Bielsko-Biała 2003−2004 Giannino Pieralisi Volley 2004−2006 Vicenza Volley 2006−2008 Wisła Kraków 2008−2010 MKS Dąbrowa Górnicza 2010−2011 Trefl Sopot 2011−2013 MKS Dąbrowa Górnicza 2013−2015 Budowlani Łódź
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Mistrzostwa Europy złoto Turcja 2003 drużynowo złoto Chorwacja 2005 drużynowo
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Magdalena Joanna Śliwa z d. Szryniawska (ur. 17 listopada 1969 w Makowie Podhalańskim^[2]) – polska siatkarka, reprezentantka kraju w latach 1990–2007. Rekordzistka pod względem liczby rozegranych meczów w reprezentacji (359). Asystentka trenera reprezentacji Polski kobiet w siatkówce, Marco Bonitty.

W 2015 roku zakończyła karierę siatkarską^[3]. Od lutego 2017 trenerka MKS-u Dąbrowa Górnicza. Od 2019 trenerka TS Wisła Kraków. Od sezonu 2022/23 trenerka drużyny siatkówki Salezjańskiej Organizacji Sportowej Salos Kraków^[4]. Jest również członkinią Komisji Siatkówki Kobiecej PZPS^[5].

Kariera

359-krotna reprezentantka Polski w drużynie narodowej debiutowała 14 stycznia 1990 roku w meczu przeciwko ówczesnej Czechosłowacji. Spotkanie rozegrane zostało w Pilźnie w ramach kwalifikacji do mistrzostw świata. Podopieczne trenera Superlaka przegrały w pięciu setach. W swojej pierwszej dużej imprezie zagrała rok później, zajmując z reprezentacją 9. miejsce na mistrzostwach Europy. W latach dziewięćdziesiątych jeszcze trzykrotnie brała udział w czempionacie Starego Kontynentu^[3].

Po dwóch sezonach rozbratu z kadrą wróciła do niej w 2002 roku, by zagrać na mistrzostwach świata. Jednak największe sukcesy odniosła dopiero w 2003 roku, kiedy z drużyną prowadzoną przez Andrzeja Niemczyka wywalczyła awans do World Grand Prix, a następnie złoty medal ME, na których została wybrana najlepszą rozgrywającą turnieju. Dwa lata później wraz z koleżankami powtórzyła ten sukces. W 2007 roku przez kilka miesięcy była asystentem trenera reprezentacji, Marco Bonitty. Swoje ostatnie mecze w biało-czerwonych barwach rozegrała w 2007 roku podczas rozgrywanego w Japonii Pucharu Świata^[3].

Wychowanka Wisły Kraków, występowała w swoim macierzystym klubie do 1992 roku, zdobywając m.in. wicemistrzostwo Polski (1989/1990). Na krajowych parkietach największe sukcesy odnosiła jednak z Chemikiem Police, z którym dwukrotnie stanęła na najwyższym stopniu podium ligowych rozgrywek, trzykrotnie sięgnęła po Puchar Polski oraz zdobyła brązowy medal Pucharu Zdobywców Pucharów. W 1998 roku zdecydowała się na wyjazd do ligi włoskiej, w której przez trzy pierwsze sezony występowała razem z Dorotą Świeniewicz w Desparze Perugia. W 1999 roku z klubem ze stolicy Umbrii zdobyła Puchar Włoch, a rok później PZP. W 2002 roku z Foppapedretti Bergamo wywalczyła „Scudetto” oraz drugie miejsce w rozgrywkach Ligi Mistrzyń, po czym zdecydowała się powrócić do Polski, by z BKS-em Bielsko-Biała wywalczyć trzeci w karierze tytuł mistrzyni Polski. Trzy kolejne sezony jednak znów spędziła we włoskiej Serie A, a jej największym sukcesem był srebrny medal wywalczony z Monte Schiavo Jesi w Pucharze CEV w 2004 roku^[3].

Na Półwyspie Apenińskim Śliwa współpracowała między innymi z takimi trenerami jak Massimo Barbolini czy Giuseppe Cuccarini, a jej koleżankami z drużyny było wiele medalistek igrzysk olimpijskich czy mistrzostw świata, m.in. Regla Torres, Taismary Agüero, Mirka Francia, Regla Bell, Prikeba Phipps, Logan Tom, Tara Cross-Battle, Anna Vania Mello, Elisa Togut czy Eleonora Lo Bianco^[3].  

W 2006 roku Magdalena zdecydowała się na powrót do Polski – przez dwa sezony występowała w 1. lidze, jako zawodniczka Wisły Kraków. Do najwyższej klasy rozgrywkowej wróciła w 2008 roku jako siatkarka zespołu z Dąbrowy Górniczej. W sezonie 2010/2011 wraz z córką Izabelą reprezentowała barwy PGE Atomu Trefla Sopot, z którym wywalczyły srebrny medal mistrzostw Polski^[3].

W 2015 roku 46-letnia Magdalena Śliwa zakończyła karierę siatkarską i objęła funkcję asystenta trenera MKS-u Dąbrowy Górniczej, Juana Serramalery^[3].  W lutym 2017 została I trenerem zespołu z Dąbrowy.

Kluby

Klub	Lata gry
Wisła Kraków	1986−1990
Wisła Kraków	1991−1992
Chemik Police	1992−1996
Stal Bielsko-Biała	1996−1998
Pallavolo Sirio Perugia	1998−2001
Volley Bergamo	2001−2002
Stal Bielsko-Biała	2002−2003
Giannino Pieralisi Volley	2003−2004
Vicenza Volley[6]	2004−2006
Wisła Kraków	2006−2008
MKS Dąbrowa Górnicza	2008−2010
Trefl Sopot	2010−2011
MKS Dąbrowa Górnicza	2011−2013
Budowlani Łódź[1]	2013−2015

Osiągnięcia

Klubowe

• Mistrzostwa Polski:
  • 1. miejsce: 1994, 1995, 2003
  • 2. miejsce: 1990, 2011, 2013
  • 3. miejsce: 1988, 1996, 1997, 2010, 2012
• Puchar Polski:
  • Zdobywczyni: 1993, 1994, 1995, 2012, 2013
  • Finalistka: 1996, 1997, 1998
• Superpuchar Polski:
  • Zdobywczyni: 2012
• Mistrzostwa Włoch:
  • 1. miejsce: 2002
• Puchar Włoch:
  • Zdobywczyni: 1999
  • Finalistka: 2002
• Superpuchar Włoch:
  • Finalistka: 2001
• Liga Mistrzyń:
  • 2. miejsce: 2002
• Puchar Zdobywców Pucharów:
  • Zdobywczyni: 2000
  • 3. miejsce: 1994
• Puchar CEV:
  • Finalistka: 2004
  • 3. miejsce: 2001

Indywidualne

• 2003 – Najlepsza rozgrywająca mistrzostw Europy
• 2012 – Najlepsza rozgrywająca Memoriału Agaty Mróz-Olszewskiej^[7]

Odznaczenia

• Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 22 listopada 2005 roku została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[8].

Przypisy

1. Profil zawodniczki na stronie Orlen Ligi. www.orlen-liga.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
2. Cienie polskiej kadry. Siatkarka musiała wziąć fikcyjny ślub. sport.tvp.pl. [dostęp 2024-07-31].
3. Bolesław Jagoda: 359-krotna reprezentantka Polski kończy zawodniczą karierę. blokaut.net. [dostęp 2015-05-27]. (pol.).
4. Drużyna seniorska SALOSU KRAKÓW. salos.pl. [dostęp 2023-09-19].
5. Komisja Siatkówki Kobiet PZPS. pzps.pl. [dostęp 2023-09-19].
6. Profil zawodniczki na stronie ligi włoskiej. www.legavolleyfemminile.it. [dostęp 2013-06-12]. (wł.).
7. Nagrody indywidualne. www.pzps.pl. [dostęp 2013-09-08]. (pol.).
8. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 listopada 2005 r. o nadaniu orderów M.P. z 2005 r. nr 84, poz. 1212.