Malt liquor – rodzaj piwa z dużą zawartością alkoholu, dostępny na rynku północnoamerykańskim. Według ustaw prawnych, określenie to odnosi się do napoju alkoholowego, z zawartością etanolu nie niższą niż 5% osiągniętą przy pomocy słodu jęczmiennego. Powszechnie jest to piwo wysokoprocentowe (6–7% lub więcej), lub mieszanki, pochodne piwa ze składnikami i procedurą warzenia podobną do tej, jaka występuje w przypadku amerykańskiego lagera. Dla browarnictwa nie jest to jednak bezwzględne, są bowiem przykłady piw zawierających wysokojakościowe, drogie składniki, które piwowarzy także kwalifikują jako "malt liquor"[1].
W niektórych rejonach Kanady, określenia "malt liquor" (fr.: liqueur de malt) używa się do każdego napoju słodowego.
Malt liquor to mocny lager lub ale, gdzie cukier, kukurydza lub inne dodatki są wrzucane do słodu jęczmiennego, by zwiększyć pełną ilość fermentujących cukrów w brzeczce, co w ten sposób zwiększa finalne stężenie alkoholu bez efektu cięższego lub słodszego smaku. Piwo to często jest jedynie lekko wzbogacane chmielem, dlatego też nie jest ono zbyt gorzkie.
Termin „malt liquor” pierwszy raz pojawił się w Anglii w 1690 roku, jako ogólne określenie obejmujące lagera oraz ale'a.[2] Na terenie Ameryki Północnej po raz pierwszy termin znalazł się wśród patentów opublikowanych przez rząd kanadyjski 6 lipca 1842 roku, dla G. Riley za „ulepszoną metodę warzenia ale'a, piwa, porteru, oraz innych mocnych, słodowych trunków (maltliquors).”
Historia tego piwa jest dość kontrowersyjna w społeczeństwie amerykańskim. Ma to związek z dostępnością malt liquor w większych niż zazwyczaj opakowaniach (40 uncji - 1,18 litra), ich niską ceną, a także wysoką zawartością alkoholu. Produktowi towarzyszą również intensywne zabiegi reklamowe, które występują głównie na biedniejszych obszarach zurbanizowanych[3].