Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji |
2003 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
80 min |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia |
Andrij Sywerynko, Julian Tichonow |
Kostiumy |
Iryna Kłyba, Galina Otenko |
Montaż |
Andrij Sanin |
Produkcja |
Maksim Asadczij |
Wytwórnia |
Kijiwska Kinostudija im. Ołeksandra Dowżenki |
Budżet |
$ 0,2 mln |
Mamaj (ukr. Мамай) – ukraiński film fabularny w reżyserii Ołesia Sanina zrealizowany w 2003 roku na zlecenie ukraińskiego Ministerstwa Kultury i Sztuki (obecnie Ministerstwo Kultury i Sportu).
Film tak w samym tytule, jak i w wątku fabularnym zawiera odniesienia do tradycji ludowej ukraińskiej i tatarskiej. W tradycji ukraińskiej XVI-XIX wieku występuje postać Kozaka Mamaja. Natomiast w tradycji tatarskiej Mamaj to imię słynnego przywódcy Złotej Ordy z XVI wieku. Podobnie fabuła osnuta została na podaniach zaczerpniętych z obu kultur, ukraińskiej i Tatarów krymskich. Tematyka wpisuje się też w tematykę romansów w stylu Romea i Julii.
Film jest parabolą ideałów bohaterskich i walki o wolność[1].
Sanin połączył ze sobą w linii fabularnej filmu dwa wątki literatury ludowej. Pierwszy to ukraińska Duma o trzech braciach azowskich z XVI wieku. Drugi – tatarska Pieśń derwisza o trzech walecznych Mamelukach.
Akcja filmu rozgrywa się na rozległych stepach ukraińskich na pograniczu Krymu, gdzie ścierają się ze sobą ludy koczownicze i osiadłe.
Trzech braci, służących w trzech różnych armiach, rzuca służbę wojskową, usłyszawszy płacz Złotej Pieśniowej Niani. Jak głosi tatarska legenda, kiedy niania trafia w obce ręce, Tatarzy tracą siłę, ich naród się rozpada i przerywa się linia rodu.
Uciekającego najmłodszego brata Mamaja znajduje na stepie piękna Tatarka imieniem Omaj i ratuje go od śmierci. Młodzi zakochują się w sobie, niepomni na wielowiekową nienawiści między obu nacjami.
W rolach głównych[1]:
W pozostałych rolach: