Manic Miner

Manic Miner
Ilustracja
Producent

Software Projects

Dystrybutor

Bug-Byte

Scenarzysta

Matthew Smith

Data wydania

1983

Gatunek

gra platformowa

Wymagania sprzętowe
Platforma

ZX Spectrum

Multimedia w Wikimedia Commons

Manic Miner – komputerowa gra platformowa stworzona przez Matthew Smitha na komputer ZX Spectrum, wydana w roku 1983 przez firmę Bug-Byte.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Prowadząc wykopaliska w Surbitonie, górnik Willy przypadkowo natrafia na prastary, zapomniany szyb kopalni. Kontynuując poszukiwania, odkrywa ślady zaginionej cywilizacji, która znacznie przerastała mu współczesną. Korzystając z automatów, prowadziła ona prace górnicze głęboko pod ziemią, pozyskując materiały niezbędne dla jej rozwiniętego przemysłu. Po wiekach pokoju i bogactwa, cywilizacja ta została zniszczona przez wojnę i pogrążyła się w mrokach dziejów, a przemysł i maszyny zostały porzucone. Nie wyłączono jednak robotów górniczych, które wciąż gromadziły ogromne bogactwo szlachetnych metali i minerałów. Górnik Willy odkrywa, że jest to jego szansa na zrobienie fortuny[1].

Rozgrywka

[edytuj | edytuj kod]
Matthew Smith, projektant gry

Manic Miner jest dwuwymiarową grą platformową, na którą składa się dwadzieścia poziomów zwanych jaskiniami[2]. Celem gracza jest zbieranie znajdujących się na każdym z poziomów błyszczących kluczy, co umożliwia otwarcie drzwi i przejście do następnego poziomu. Utrudnieniem są: ograniczony zapas tlenu, którym dysponuje Willy oraz przeszkody w postaci potworów, min i robotów górniczych. Każde zetknięcie się z nimi powoduje utratę jednego życia. Bohater ginie również, gdy spadnie z dużej wysokości lub gdy skończy mu się tlen[1]. Na początku gry gracz otrzymuje trzy punkty życia; ich utrata powoduje wyświetlenie się ekranu, na którym Willy zostaje rozgnieciony przez wielką stopę rodem z Latającego cyrku Monty Pythona[3].

Znaczenie i nawiązania

[edytuj | edytuj kod]

Brytyjski historyk gier Tristan Donovan zaliczał Manic Minera do kluczowych dokonań brytyjskiego surrealizmu w grach komputerowych[3]. Dan Whitehead w książce Speccy Nation podkreślał, że Manic Miner miał niebagatelne znaczenie dla rozwoju brytyjskiej branży gier komputerowych. Wykorzystując zarówno cyfrową wersję utworów Johanna Straussa (syna) i Edvarda Griega (W grocie Króla Gór), jak i nawiązania do skeczów Monty Pythona, Smith miał nadać Manic Minerowi typowo brytyjski sznyt[4]. Co więcej, zdaniem Whiteheada Manic Miner zawiera w sobie elementy społecznej satyry, która wybrzmi też w jego oficjalnej kontynuacji pod tytułem Jet Set Willy (1984)[5]:

W pierwszej grze biedny górnik Willy ryzykował życie i zdrowie, aby szybko się wzbogacić. W sequelu [Jet Set Willy], po osiągnięciu ogromnego bogactwa, jego milionerski styl życia staje się kafkowskim koszmarem, ponieważ jest zmuszony posprzątać swoją rezydencję po zniszczonej imprezie, zanim będzie mógł spać[6].

Powstało też wiele nieoficjalnych sequeli, remake'ów oraz gier inspirowanych przygodami Willy'ego[7]. Manic Miner był także wznawiany w wersjach na inne platformy, przykładowo w 2012 roku doczekał się edycji na konsolę Xbox 360[8]. Gareth Noyce w jednym z poziomów swojej gry Lumo (2016) umieścił nawiązanie wizualne do Manic Minera[9]. W 2017 roku Manic Miner został sklasyfikowany na 97. miejscu w zestawieniu 500 najlepszych gier wszech czasów według portalu Polygon[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Bug-Byte Software, Manic Miner manual for the Sinclair ZX Spectrum, 1983 [dostęp 2023-11-13].
  2. ↑ Whitehead 2012 ↓, s. 14.
  3. ↑ a b Donovan 2010 ↓, s. 116–117.
  4. ↑ Whitehead 2012 ↓, s. 13-14.
  5. ↑ Whitehead 2012 ↓, s. 15.
  6. ↑ Dan Whitehead, Saturday Soapbox: Whatever Happened to the Working Class Hero?, „Eurogamer.net”, 21 lipca 2012 [dostęp 2023-11-13] (ang.).
  7. ↑ Jeremy Parish, Jet Set Willy, Trading Classiness for Freedom on Spectrum [online], VG247, 29 stycznia 2014 [dostęp 2023-11-13] (ang.).
  8. ↑ Christian Donlan, Manic Miner 360: Revisiting a Classic, „Eurogamer.net”, 26 lipca 2012 [dostęp 2023-11-13] (ang.).
  9. ↑ Jaz Rignall, Lumo PS4 Review: A Love Letter to British Retro-Gaming [online], VG247, 26 maja 2016 [dostęp 2023-11-13] (ang.).
  10. ↑ Polygon Staff, The 500 best games of all time: 100-1 [online], Polygon, 1 grudnia 2017 [dostęp 2023-11-13] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tristan Donovan, Replay: the history of video games, East Sussex, England: Yellow Ant, 2010, ISBN 978-0-9565072-0-4.
  • Dan Whitehead, Speccy nation: a tribute to the golden age of British gaming, The Zebra Partnership, 2012, ISBN 978-1-4791-9392-9.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]