Manna litewska

Manna litewska
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

manna

Gatunek

manna litewska

Nazwa systematyczna
Glyceria lithuanica (Gorski) Gorski
Icon. Bot. Char. Cyp. Gram. Lith.: t. 20 (1849)
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Manna litewska (Glyceria lithuanica (Gorski) Gorski) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Występuje od Polski na zachodzie po Japonię na wschodzie[3]. W Polsce jest gatunkiem bardzo rzadkim; rośnie tylko w Puszczy Rominckiej w rezerwatach: Boczki, Czarnówko i Mechacz Wielki[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Łodyga
Źdźbło do 150 cm wysokości.
Liście
Obustronnie szorstkie, o szerokości 5–9 mm.
Kwiaty
Zebrane w 3–8-kwiatowe kłoski długości 4–10 mm, te z kolei zebrane w luźną, jednostronnie zwieszoną wiechę o długości 15–30 cm. Plewki dolne długości 3–4 mm[4].
Owoc
Ziarniak.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Rośnie w bagiennych lasach na torfowiskach, m.in. w borealnej świerczynie na torfie. Kwitnie od czerwca do sierpnia[5].

Zagrożenia i ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Roślina umieszczona w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin oraz na polskiej czerwonej liście w grupie gatunków krytycznie zagrożonych (CR)[4][6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2016-03-16] (ang.).
  3. ↑ Glyceria lithuanica na eMonocot [dostęp 2016-03-16].
  4. ↑ a b c K. Zarzycki, R. Kaźmierczakowa, Z. Mirek: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
  5. ↑ W. Szafer, S. Kulczyński, B. Pawłowski, Rośliny polskie, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
  6. ↑ R. Kaźmierczakowa, J. Bloch-Orłowska, Z. Celka, A. Cwener, Z. Dajdok, D. Michalska-Hejduk, P. Pawlikowski, E. Szczęśniak, K. Ziarnek: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.