Marta Otrębska

Marta Otrębska
Data urodzenia

7 października 1968

Obywatelstwo

polskie

Pozycja

napastniczka

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1983–1992 Czarni Sosnowiec
1992–1995 Kristineberg
1995/1996 Czarni Sosnowiec
1996/1997 Czarni Sosnowiec
1997/1998 Czarni Sosnowiec
1998/1999 Turbine Poczdam 4 (1)
1999/2000 Medyk Konin
2000/2001 AZS Wrocław 14 (24)
2001/2002 AZS Wrocław 18 (27)
2002/2003 AZS Wrocław 17 (23)
2003/2004 AZS Wrocław 16 (22)
2004/2005 AZS Wrocław 16 (18)
2005/2006 AZS Wrocław 9 (6)
2006–2008 Gol Częstochowa (23)
2008 IFK Kalmar
2009–2013 Rodsle BK
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1988–2007  Polska 101 (48[1][2])
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Marta Otrębska (ur. 7 października 1968) – była polska piłkarka, występująca na pozycji napastniczki, w latach 1988–2007 reprezentantka kraju.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Treningi piłkarskie rozpoczęła mając 15 lat, gdy trafiła do Czarnych Sosnowiec – wcześniej w futbol grywała wyłącznie z kolegami na podwórku w Jaworznie, w którym się wychowywała. Następnie przez 3 lata występowała w szwedzkim Kristinebergu, do którego trafiła dzięki dobrym występom w reprezentacji Polski. W 1995 r. przez problemy wizowe musiała jednak wrócić do Polski[3]. Ponownie trafiła do sosnowieckich Czarnych, z którymi w edycjach 1995/96, 1996/97 i 1997/98 sięgnęła po Puchar Polski, a w sezonach 1996/97 i 1997/98 wywalczyła mistrzostwo Polski. W 1998 r. trafiła do Turbine Poczdam, jednak po roku odeszła do Medyka Konin. Najlepsze lata jej kariery to gra w AZS Wrocław (6-krotna mistrzyni Polski w latach 2001–2006, zdobywczyni Pucharu Polski 2003 i 2004, finalistka krajowego pucharu 2002). Ostatnie dwa lata gry w kraju spędziła w Golu Częstochowa. Latem 2008 r. ponownie wyjechała do Szwecji, do końca sezon grając w IFK Kalmar (system „wiosna-jesień”), a następnie - do 2013 r. - w Rodsle BK[3].

W pięciu pierwszych edycjach kobiecego Pucharu UEFA rozegrała 21 spotkań, zdobywając 15 bramek.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W seniorskiej reprezentacji Polski zadebiutowała 26 czerwca 1988 w Samokowie, w przegranym 2:1 towarzyskim meczu z Bułgarią[4], który był zaledwie szóstym spotkaniem międzypaństwowym w historii polskiej kadry kobiecej. Pierwszego gola w biało-czerwonych barwach zdobyła z kolei 8 maja 1990 w Mohylewie, w zwycięskim (1:2) towarzyskim pojedynku przeciwko silnej reprezentacji ZSRR[5]. Grała w eliminacjach do mistrzostw Europy 1991 (będących jednocześnie kwalifikacjami do mistrzostw świata 1991), eME 1993, eME 1995 (równocześnie eMŚ 1995), eME 1997, eMŚ 1999 (w klasie B), eMŚ 2003 (klasa B), eME 2005, eMŚ 2007 i eME 2009. W latach 1988–2007 w seniorskiej reprezentacji Polski rozegrała 101 meczów międzypaństwowych, strzelając w nich 48 goli[1][2]. Do 6 września 2022 była rekordzistką pod względem liczby bramek zdobytych w kobiecej kadrze narodowej, a tego dnia jej dokonania przebiła Ewa Pajor[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Maciej Witkowski, Marek Kutyna: Lista reprezentantek - Polska A (1981-2023). polska-pilka.pl, 2023-02-23. [dostęp 2024-10-30]. (pol.).
  2. ↑ a b Marta Otrebska [online], soccerdonna.de [dostęp 2024-10-30] (ang.).
  3. ↑ a b Adam Drygalski, Paula Duda, Hanna Urbaniak: Piłkarki. Urodzone, by grać. pzpn.pl, Warszawa, 2020. [dostęp 2024-10-30]. (pol.).
  4. ↑ 1988-6-26 Bułgaria (K) – Polska (K) 2-1 [online], polska-pilka.pl [dostęp 2024-10-30] (pol.).
  5. ↑ 1990-5-08 ZSRR (K) – Polska (K) 1-2 [online], polska-pilka.pl [dostęp 2024-10-30] (pol.).
  6. ↑ To już najlepsza strzelczyni w historii reprezentacji Polski. Ewa Pajor pobiła rekord [online], sportowefakty.wp.pl [dostęp 2022-09-07] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]