Martine Billard

Martine Billard
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 października 1952
Boulogne-Billancourt

Zawód, zajęcie

polityk

Multimedia w Wikimedia Commons

Martine Billard (ur. 7 października 1952 w Boulogne-Billancourt[1]) – francuska polityk, działaczka ekologiczna i feministyczna, deputowana do Zgromadzenia Narodowego, w latach 2010–2014 współprzewodnicząca Partii Lewicy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia ekonomistka, studiowała na Université Panthéon-Assas. W 1980 uzyskała dyplom bibliotekarki. Pracowała w tym zawodzie na uniwersytecie, później m.in. w sektorze małych i średnich przedsiębiorstw.

W 1968, będąc jeszcze uczennicą liceum, brała aktywny udział w demonstracjach majowych. W okresie studenckim związana ze skrajną lewicą, działała w komunistycznej organizacji OCT. W latach 70. związała się ze środowiskami feministycznymi, a w latach 80. z ruchami popierającymi Palestyńczyków w konflikcie z Izraelem.

W 1993 wstąpiła do Zielonych[2], z ramienia tej partii w latach 1995–2001 reprezentowała 12. dzielnicę Paryża w radzie stołecznej[2]. W latach 1996–1997 pełniła funkcję partyjnego rzecznika prasowego na okręg paryski, później została członkinią władz krajowych ugrupowania i jednym z jego rzeczników[2].

W wyborach w 2002 z ramienia Zielonych wystartowała jednym z paryskich okręgów. Uzyskała mandat deputowanej do Zgromadzenia Narodowego XII kadencji, pokonując Jeana-François Legareta, mera 1. dzielnicy Paryża. W 2007 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję na XIII kadencję, zasiadając w niższej izbie francuskiego parlamentu do 2012[1], kiedy to nie została ponownie wybrana.

Przed referendum z 2005, wbrew oficjalnego stanowisku Zielonych, publicznie wzywała do odrzucenia tzw. Konstytucji dla Europy[3]. W 2009 opuściła swoje ugrupowanie, w tym samym roku dołączyła do Partii Lewicy, którą założył Jean-Luc Mélenchon[2]. W 2010 została współprzewodniczącą tej partii. W 2014 w związku z reorganizacją struktury Partii Lewicy ustąpiła z tego stanowiska[4]. Zaangażowała się również w działalność ruchu politycznego Niepokorna Francja, w 2017 koordynując program tego ugrupowania w zakresie ekologii[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Martine Billard na stronie Zgromadzenia Narodowego XIII kadencji. [dostęp 2017-07-07]. (fr.).
  2. ↑ a b c d Martine Billard et Pierre Aidenbaum. martine-billard.fr. [dostęp 2019-05-03]. (fr.).
  3. ↑ Le référendum européen divise les Verts. lemonde.fr, 13 marca 2005. [dostęp 2017-07-07]. (fr.).
  4. ↑ Jean-Luc Mélenchon quitte la coprésidence du Parti de gauche. itele.fr, 22 sierpnia 2014. [dostęp 2017-07-07]. (fr.).
  5. ↑ «Le plan de la France insoumise est animé par l’idée qu’il y a urgence écologique». reporterre.net, 25 lutego 2017. [dostęp 2018-07-14]. (fr.).