dziewica, męczennica | |
Data i miejsce śmierci | |
---|---|
Czczona przez | |
Wspomnienie |
30 stycznia (kat.), |
Atrybuty |
lew, palma |
Patronka |
Święta Martyna z Rzymu (zm. 30 stycznia 226[1] lub 230[2] w Rzymie) – domniemana męczennica chrześcijańska, święta Kościoła katolickiego i prawosławnego. Jej autentyczność jest współcześnie kwestionowana[3][2].
Według legendy była bogatą sierotą. Opiekowała się biednymi i ubogimi. Podczas panowania Aleksandra Sewera została zatrzymana. Ponieważ nie zgodziła się oddać czci pogańskim bóstwom, rzucono ją lwu na pożarcie, ale ponieważ zwierzę nie pożarło jej, rzucono ją w ogień, a następnie ścięto[3].
Jedynym źródłem mówiącym o Martynie jest późna legenda, która powstała na podstawie passiones św. Tacjany i św. Pryski (łac. Passiones Tatianae et Priscae). W XII wieku legenda obrosła w nowe elementy i tak Święta Martyna miałaby być żoną Hadriana, a wraz z nią śmiercią męczeńską zginęli Konkordiusz i Epifaniusz.
W 1634 roku dokonano inwencji relikwii Martyny w krypcie kościoła św. Łukasza i św. Martyny na Forum Romanum ((wł.) SS. Luca e Martina). Jej czaszkę otrzymał klasztor przy Via Alessandrina, a papież Urban VIII ułożył hymny ku czci Świętej Martyny i ogłosił ją patronką Rzymu. Martyna z Rzymu jest również patronką matek karmiących piersią[2].
W XX wieku Paweł VI usunął ją z kalendarza liturgicznego, ponieważ o życiu tej legendarnej męczennicy nie wiadomo nic pewnego[3]. Jej kult został wówczas ograniczony do rzymskiego kościoła świętych Łukasza i Martyny[3].
Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 30 stycznia.
Wyznawcy prawosławia wspominają męczennicę 30 stycznia/12 lutego[4], tj. 12 lutego według kalendarza gregoriańskiego[2].
Źródła internetowe: