Mauritiella – rodzaj palm z rodziny arekowatych. Obejmuje trzy[5] lub cztery[4] gatunki. Rośliny te występują w północnej części Ameryki Południowej, przy czym jeden gatunek – Mauritiella armata występuje pospolicie na rozległym obszarze kontynentu, a pozostałe mają wyraźnie mniejsze zasięgi. Wszystkie związane są z siedliskami wilgotnymi, okresowo zalewanymi na sawannach i w dolinach rzek[5]. Liście tych palm używane są do pokrywania chat. Owoce są jadalne[6].
Średniej wielkości palmy o kłodzinach wyrastających w kępach, prosto wzniesionych i pokrytych cierniami (zmodyfikowane korzenie przybyszowe)[6]. U nasady pnia korzenie tworzą stożek[5].
Wachlarzowate, skupione po 4–10 w pióropusz na szczycie kłodziny. Pochwy liściowe są częściowo zamknięte i nieco nabrzmiałe, ogonki liściowe są zaokrąglone na przekroju i długie. Zarówno pochwy jak i ogonki są zwykle biało woskowane na powierzchni[5][6]. Blaszka liściowa o zarysie regularnie kolistym, jest głęboko, niemal do nasady porozcinana na liczne, równowąsko-lancetowate listki[5]. U nasady blaszki po stronie doosiowej znajduje się hastula[6]. U niektórych gatunków listki bywają kolczaste na brzegach[5].
Jednopłciowe, rośliny są dwupienne. Kwiatostany są okryte pochwiastymi podsadkami, z odgałęzieniami drugiego rzędu krótkimi i układającymi się w jednej płaszczyźnie. Pokryte są one gęsto drobnymi kwiatami. Kwiaty męskie rozwijają się pojedynczo, żeńskie w skupieniach (co poza mniejszą wielkością palm odróżnia je od rodzaju Mauritia)[5].
Jeden z trzech rodzajów z podplemienia Mauritiinae (obok Lepidocaryum i Mauritia), z plemienia Lepidocaryeae, podrodziny Calamoideae z rodziny arekowatychArecaceae[7]. Według niektórych ujęć gatunki tu zaliczane włączane są do rodzaju Mauritia[7].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-12-30](ang.).
↑ abcMauritiella Burret. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-12-30].
↑ abcdefghAndrew Henderson, Gloria Galeano, Rodrigo Bernal: Field Guide to the Palms of the Americas. Princeton University Press, 1995, s. 70. ISBN 978-0-691-60694-1.