Gen. Mauritz von Wiktorin (z lewej), gen. Heinz Guderian i kombryg Siemion Kriwoszein odbierają w 1939 paradę zwycięstwa Wehrmachtu i Armii Czerwonej w Brześciu | |
generał piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
13 sierpnia 1883 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
16 sierpnia 1956 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1904–1935 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Mauritz von Wiktorin (ur. 13 sierpnia 1883 w Heinburgu, zm. 16 sierpnia 1956 w Norymberdze) – austriacki wojskowy, generał piechoty Wehrmachtu, uczestnik I i II wojny światowej.
Karierę wojskową rozpoczął w 1903 roku w armii austro-węgierskiej, z którą brał udział w I wojnie światowej. Służył jako oficer sztabowy w 20 Brygadzie Kawalerii stacjonującej w Krakowie. W 1918 roku został awansowany na stopień majora. Po rozpadzie Austro-Węgier służbę wojskową kontynuował w armii austriackiej i Wehrmachcie. W 1932 roku został awansowany na stopień generała.
W latach 1938–1940 dowodził 20 Dywizją Piechoty, z którą uczestniczył w 1939 roku w ataku na Polskę[2]. Razem z kombrig. Siemionem Kriwoszejnem i gen. Heinzem Guderianem 22 września 1939 roku odbierał wspólną defiladę wojsk Armii Czerwonej i Wehrmachtu po zdobyciu twierdzy Brześć[3]. Następnie został dowódcą XXVIII Korpusu Armijnego z którym do 30 stycznia 1942 roku uczestniczył w działaniach bojowych na terytorium ZSRR[4], skąd po przeniesieniu został mianowany dowódcą XIII Okręgu Wojskowego (Wehrkreis XIII). Po zamachu na Hitlera zwolniony ze służby 30 listopada 1944 roku[5].