Mauro Cantoro

Mauro Cantoro

Pełne imię i nazwisko	Roberto Mauro Cantoro
Data i miejsce urodzenia	1 września 1976 Ramos Mejía
Wzrost	179 cm
Pozycja	defensywny pomocnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1994–2000 CA Vélez Sarsfield 8 (0) 1997 → Atlético de Rafaela (wyp.) (6) 1998 → Universitario de Deportes (wyp.) 30 (13) 1999 → Universitario de Deportes (wyp.) 20 (9) 2000 → Club Blooming (wyp.) 7 (2) 2000 Atlético de Rafaela (3) 2001 Ascoli Calcio 9 (2) 2001–2009 Wisła Kraków 164 (10) 2010 Odra Wodzisław Śląski 12 (0) 2010–2011 Juventud Antoniana 11 (0) 2011 Deportivo Morón 3 (0) 2013 Pacífico FC 36 (7) 2014 Unión Comercio 2014 CA Minero 7 (0) 2015 León Huánuco 5 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1993  Argentyna U-17
Kariera trenerska
Lata Drużyna Universitario de Deportes (asystent)
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Roberto Mauro Cantoro (ur. 1 września 1976 w Ramos Mejía) – argentyński piłkarz występujący na pozycji pomocnika.

Jest wychowankiem argentyńskiego CA Vélez Sarsfield. Z Vélez był wypożyczany do peruwiańskiego Universitario de Deportes, z którym dwa razy zdobył mistrzostwo Peru. Następnie był zawodnikiem argentyńskiego Atlético de Rafaela i włoskiego Ascoli Calcio. Od października 2001 roku do grudnia 2009 roku występował w Wiśle Kraków, z którą pięć razy został mistrzem Polski oraz dwa razy zdobył puchar kraju. Z Wisły przeszedł do Odry Wodzisław Śląski.

Cantoro ma za sobą występy w reprezentacji Argentyny U-17. W 1993 roku wystąpił w jej barwach na Mistrzostwach Ameryki Południowej U-17 w Kolumbii oraz na Mistrzostwach Świata U-17 w Japonii.

Kariera klubowa

CA Vélez Sársfield (1994–2000)

Mauro Cantoro jest wychowankiem klubu CA Vélez Sarsfield. W argentyńskiej Primera A zadebiutował 24 kwietnia 1994 roku w spotkaniu z River Plate. Sezon 1996/97 Cantoro rozpoczął w składzie Vélez Sársfield, występując w pięciu meczach turnieju Apertura ligi argentyńskiej^[1].

Wypożyczenie do Atlético de Rafaela

Na drugą część sezonu 1996/97 został wypożyczony do występującego w niższej lidze Nacional B klubu Atlético de Rafaela^[2]. Grał tam w rozgrywkach grupy mistrzowskiej argentyńskiej drugiej ligi^[3]. W ligowym debiucie w barwach Atlético, w meczu przeciwko CA All Boys strzelił bramkę^[4]. W sumie, w turnieju Clausura 1997 zdobył sześć goli dla Atlético. W meczu z Central Córdoba strzelił dwie bramki^[5]. Zdobył również po bramce w meczach z Morón, Los Andes oraz ponownie z CA All Boys^[6][7][8].

Powrót do Vélez

W lipcu 1997 roku powrócił do zespołu Vélez Sársfield^[9]. Nie grał jednak w turnieju Apertura 1997 w pierwszym zespole Vélezu, występował w zespole rezerwowym^[1][10].

Wypożyczenie do Universitario

W 1998 roku Cantoro trafił do peruwiańskiego klubu Universitario de Deportes, do którego ściągnął go trener Osvaldo Piazza, który w latach 1994–1997 był szkoleniowcem Vélezu Sarsfield^[11][12]. Miał tam grać na zasadzie wypożyczenia do czerwca 1998 roku^[13]. W swoim ligowym debiucie w barwach Universitario, w meczu pierwszej kolejki turnieju Apertura 1998 ligi peruwiańskiej z Melgar strzelił dwa gole^[14]. Argentyczńczyk tak dobrze radził sobie w klubie z Limy, że działacze Universitario już w marcu złożyli wniosek o przedłużenie wypożyczenia Cantoro do grudnia 1998 roku^[13]. Cantoro wygrał razem z Universitario turniej Apertura sezonu 1998 ligi peruwiańskiej. Argentyńczyk strzelił 11 bramek dla Universitario w tym turnieju^[14]. Przez peruwiańskich dziennikarzy wybrany został najlepszym obcokrajowcem turnieju^[15].

Powrót do Vélez i powtórne wypożyczenie do Universitario

Po zakończeniu turnieju wrócił do Vélezu Sarsfield, gdzie zagrał w jednym meczu turnieju Apertura 1998 ligi argentyńskiej^[1]. Został jednak powtórnie wypożyczony do Universitario de Deportes, gdzie dokończył sezon 1998. We wrześniu i październiku występował z Universitario na turnieju Copa Merconorte, w którym zdobył trzy bramki w sześciu meczach^[16][17]. Turniej Clausura sezonu 1998 ligi peruwiańskiej wygrał zespół Sporting Cristal. W dwumeczu o mistrzostwo Peru lepsze było Universitario i to ono zdobyło tytuł. Cantoro w turnieju Clausura strzelił 2 gole. W sumie, w sezonie 1998 zdobył dla swojego zespołu 13 bramek^[14].

Kolejny powrót do Vélez

W 1999 roku Cantoro powrócił do Vélezu Sársfield i wystąpił w jego barwach w jednym meczu turnieju Clausura sezonu 1998/99 ligi argentyńskiej^[1].

Kolejne wypożyczenie do Universitario

W lipcu 1999 roku Cantoro został po raz kolejny wypożyczony do peruwiańskiego Universitario, na okres pół roku^[18]. W sezonie 1999 zajął ze swoją drużyną drugie miejsce w turnieju Clausura. Cantoro zdobył 9 bramek dla klubu z Limy, w turnieju Clausura. Finałowy dwumecz z zespołem Alianza Lima wygrało Universitario, dzięki czemu Cantoro został po raz drugi z rzędu mistrzem Peru^[19]. W turnieju Copa Merconorte 1999 Cantoro zdobył jedną bramkę, w czterech meczach^[20][21].

Wypożyczenie do Blooming i występy w Copa Libertadores

Po okresie gry w Peru Mauro Cantoro przeniósł się do Boliwii, do drużyny Blooming^[22]. W turnieju Apertura sezonu 2000 zdobył dla swojej drużyny dwie bramki^[23]. Z drużyną Blooming występował również w rozgrywkach Copa Libertadores, gdzie zagrał w sześciu meczach fazy grupowej^[24]. Drużyna Blooming zajęła trzecie miejsce w swojej grupie i odpadła z dalszej części rozgrywek Copa Libertadores^[25].

Cantoro na treningu Wisły

Atlético de Rafaela (2000)

W czerwcu 2000 roku wygasł kontrakt Cantoro z klubem CA Vélez Sarsfield^[26]. Zawodnik postanowił przenieść się do argentyńskiego klubu Atlético de Rafaela, w którym już wcześniej występował. W pierwszym meczu ligowym w barwach nowej drużyny z Olimpo Bahía Blanca zdobył bramkę doprowadzając do wyniku 1:1^[27]. W sumie, barwach Atlético strzelił trzy bramki w lidze Nacional B^[28].

Ascoli Calcio (2001)

W 2001 roku Mauro Cantoro przeszedł do włoskiego klubu Ascoli Calcio. W Serie C1 zdobył dwie bramki w dziewięciu meczach^[29].

Wisła Kraków (2001–2009)

W październiku 2001 roku został zawodnikiem Wisły Kraków. Z Wisłą Kraków pięć razy zdobył mistrzostwo Polski, w sezonach 2002/03, 2003/04, 2004/05, 2007/08 i 2008/09. Dwukrotnie wywalczył z zespołem "Białej Gwiazdy" Puchar Polski w sezonach 2001/02 i 2002/03. 31 grudnia 2009 wygasł jego kontrakt z krakowskim klubem. Wisła zdecydowała, że nie przedłuży z nim umowy.

Odra Wodzisław (2010)

18 stycznia 2010 Cantoro podpisał kontrakt z Odrą Wodzisław^[30]. Zawodnik związał się z klubem do końca rundy wiosennej sezonu 2009/10^[31].

Powrót do Argentyny

Po zakończeniu sezonu 2009/10 Cantoro postanowił powrócić do Argentyny i w sierpniu 2010 roku podpisał kontrakt z klubem Juventud Antoniana, występującym w lidze Torneo Argentino A^[32]. W sierpniu 2011 roku Cantoro został zawodnikiem klubu Deportivo Morón, występującago w rozgrywkach Primera B Metropolitana^[33].

Kariera reprezentacyjna

Mauro Cantoro ma na koncie występy w reprezentacji Argentyny U-17. W 1993 roku występował w jej barwach na Mistrzostwach Ameryki Południowej do lat 17 w Kolumbii^[34]. Na mistrzostwach Cantoro zdobył razem z drużyną brązowy medal^[35].

W sierpniu 1993 roku reprezentował Argentynę podczas Mistrzostw Świata U-17 w Japonii. Na mistrzostwach wystąpił we dwóch spotkaniach, z Australią oraz Kanadą^[36]. W meczu z reprezentacją Kanady zdobył bramkę, ustalając wynik spotkania na 5:0 dla Argentyny^[37].

Życie prywatne

Mauro Cantoro ma żonę Adrianę oraz dwóch synów Mauro i Tiago^[38]. Jego pradziadek urodził się w Galicji, skąd w 1915 roku wyemigrował do Argentyny. Piłkarz posiada obywatelstwo argentyńskie, włoskie i polskie. Obywatelstwo polskie zostało mu nadane 23 kwietnia 2008^[39]. Akt nadania obywatelstwa odebrał on w Krakowie 16 maja 2008^[40].

Przez kilka miesięcy był asystentem trenera Universitario de Deportes^[41].

Statystyki

(stan na 30 czerwca 2010)

Sezon	Klub	Liga	Liczba meczów	Liczba bramek
Clausura 1994	Vélez Sársfield	Primera A	1	0
1994/1995	Vélez Sársfield	Primera A	0	0
1995/1996	Vélez Sársfield	Primera A	0	0
Apertura 1996	Vélez Sársfield	Primera A	5	0
Clausura 1997	→ Atlético de Rafaela (wyp.)	Nacional B	??	6
Apertura 1997	Vélez Sársfield	Primera A	0	0
1998	→ Universitario (wyp.)	Primera División	30	13
1998/1999	Vélez Sársfield	Primera A	2	0
Clausura 1999	→ Universitario (wyp.)	Primera División	20	9
Apertura 2000	→ Blooming (wyp.)	Primera División	7	2
Apertura 2000	Atlético de Rafaela	Nacional B	??	3
2000/2001 (w)	Ascoli Calcio	Serie C1	9	2
2001/2002	Wisła Kraków	Ekstraklasa	11	3
2002/2003	Wisła Kraków	Ekstraklasa	20	0
2003/2004	Wisła Kraków	Ekstraklasa	15	3
2004/2005	Wisła Kraków	Ekstraklasa	21	1
2005/2006	Wisła Kraków	Ekstraklasa	19	0
2006/2007	Wisła Kraków	Ekstraklasa	16	1
2007/2008	Wisła Kraków	Ekstraklasa	28	1
2008/2009	Wisła Kraków	Ekstraklasa	20	1
2009/2010	Wisła Kraków	Ekstraklasa	14	0
2009/2010	Odra Wodzisław	Ekstraklasa	12	0

Sukcesy

Zespołowe

Universitario de Deportes

• mistrzostwo Peru: 1998, 1999,

Wisła Kraków

• mistrzostwo Polski: 2002/03, 2003/04, 2004/05, 2007/08, 2008/09
• Puchar Polski: 2001/02, 2002/03

Indywidualne

• Piłkarski Oscar "Pomocnik Ligi Polskiej": 2004

Przypisy

1. Roberto Mauro Cantoro. futbolxxi.com. [dostęp 2009-07-25].
2. La crisis económica del fútbol del ascenso. lanacion.com.ar. [dostęp 2009-06-17].
3. HISTORIALES. lacremaesdeprimera.com.ar. [dostęp 2009-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-15)].
4. Rafaela mereció más. clarin.com. [dostęp 2009-12-02].
5. Rafaela dio la sorpresa. clarin.com. [dostęp 2009-12-02].
6. Los Andes gritó al final. lanacion.com.ar. [dostęp 2009-12-02].
7. Rafaela bajó a Los Andes. clarin.com. [dostęp 2009-12-02].
8. Quilmes y un pobre empate. clarin.com. [dostęp 2009-12-02].
9. ¡Finalistas!. [dostęp 2009-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)].
10. Boca es el puntero. clarin.com. [dostęp 2009-07-25].
11. Listos para el inicio del. [dostęp 2009-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)].
12. CLUB UNIVERSITARIO DE DEPORTES Campeón Nacional 1998. daleucampeon.4t.com. [dostęp 2009-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-14)].
13. El rompecabezas de Bielsa. clarin.com. [dostęp 2009-12-01].
14. Peru 1998. rsssf.com. [dostęp 2009-06-17].
15. Piazza tuvo su revancha en Perú. clarin.com. [dostęp 2009-12-01].
16. Copa Merconorte 1998. rsssf.com. [dostęp 2009-06-17].
17. Copa Merconorte – 1998. conmebol.com. [dostęp 2009-07-25].
18. Libreta de apuntes. clarin.com. [dostęp 2009-12-01].
19. Peru 1999. rsssf.com. [dostęp 2009-06-17].
20. Copa Merconorte 1999. rsssf.com. [dostęp 2009-06-17].
21. Copa Merconorte – 1999. conmebol.com. [dostęp 2009-07-25].
22. En el exterior. lanacion.com.ar. [dostęp 2009-06-17].
23. Bolivia 2000. rsssf.com. [dostęp 2009-06-17].
24. ROBERTO MAURO CANTORO. bdfa.com.ar. [dostęp 2009-06-17].
25. Copa Toyota Libertadores – 2000. conmebol.com. [dostęp 2009-07-25].
26. Cinco jugadores libres en Vélez. [dostęp 2009-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)].
27. Rafaela se fue feliz. ole.com.ar. [dostęp 2009-12-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-22)].
28. Argentina Second Level (Primera B – Nacional) 2000/01. rsssf.com. [dostęp 2009-06-17].
29. Ascoli. calciatori.com. [dostęp 2009-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-05)].
30. Cantoro nowym piłkarzem Odry. odra.wodzislaw.pl. [dostęp 2010-01-18].
31. Prezentacja Mauro Cantoro. odra.wodzislaw.pl. [dostęp 2010-01-18].
32. Cantoro firma el contrato y se suma a las prácticas. juventudantoniana.com. [dostęp 2010-09-02].
33. Nuevo refuerzo: Mauro Cantoro. deportivomoron.net. [dostęp 2012-09-15].
34. La estadística de todos los partidos entre el Sub 17 y Venezuela. afa.org.ar. [dostęp 2009-06-17].
35. South American U-17 Championship 1993 (Colombia). rsssf.com. [dostęp 2009-06-17].
36. Roberto CANTORO. fifa.com. [dostęp 2009-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-10)].
37. FIFA U-17 World Championship Japan 1993. fifa.com. [dostęp 2009-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-03)].
38. W trosce o synów. wislaportal.pl. [dostęp 2009-06-17].
39. Mauro Cantoro w Krakowie czuje się jak w domu. rp.pl. [dostęp 2009-06-17].
40. Roberto Mauro Cantoro otrzymał polskie obywatelstwo. mmkrakow.pl. [dostęp 2009-06-17].
41. Mauro Cantoro. Legenda Wisły Kraków i jego rodzina. Co u nich? Teraz żona robi karierę! [ZDJĘCIA 21/35]. gol24.pl. [dostęp 2020-12-13].

Linki zewnętrzne

• Mauro Cantoro w bazie 90minut.pl
• Mauro Cantoro. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-10)]. w bazie FIFA (ang.)
• Mauro Cantoro w bazie BDFA (hiszp.)