Max d’Ollone

Max d’Ollone
Imię i nazwisko	Maximilien Paul Marie Félix d’Ollone
Data i miejsce urodzenia	13 czerwca 1875 ; Besançon
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	15 maja 1959 ; Paryż
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, krytyk muzyczny
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Max d’Ollone, właśc. Maximilien Paul Marie Félix d’Ollone^[1]^[2] (ur. 13 czerwca 1875 w Besançon, zm. 15 maja 1959 w Paryżu^[1]^[2]) – francuski kompozytor i krytyk muzyczny.

Życiorys

Studiował w Konserwatorium Paryskim u Alberta Lavignaca, Jules’a Masseneta i Charles’a Lenepveu^[1]^[2]. W 1897 roku zdobył Prix de Rome za kantatę Frédégonde^[1]^[2]. Prowadził aktywną działalność jako dyrygent^[2]. Był wykładowcą École normale de musique i Konserwatorium Paryskiego^[1]. W latach 1931–1942 sprawował funkcję inspektora szkół muzycznych^[1]. Od 1942 do 1944 roku dyrygował paryską Opéra-Comique^[1]. Został odznaczony Legią Honorową^[1].

Twórczość

Był autorem 5 oper: Le Retour (wyst. Angers 1913), Les Uns et les autres (wyst. Paryż 1922), L’Arlequin (wyst. Paryż 1924), George Dandin (wyst. Paryż 1930) i La Samaritaine (wyst. 1937)^[2]. W pierwszych dwóch operach, w okresie fascynacji symbolizmem, koncentrował się na przeżyciach postaci scenicznych^[1]. Dwie kolejne opery mają charakter komiczny, ostatnia ma natomiast charakter oratorium opartego na tematyce biblijnej^[1]. Ponadto skomponował m.in. Fantaisie na fortepian i orkiestrę (1899), Dans la cathédrale na orkiestrę (1906) i szereg utworów kameralnych^[2]. Instrumentalna twórczość d’Ollone’a odznacza się bogactwem barw i precyzyjną instrumentacją^[1].

Opublikował prace Le langage musical (Paryż–Genewa 1952) i Le Théâtre lyrique et le public (Paryż 1955)^[1]^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 161. ISBN 978-83-224-0808-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2656. ISBN 0-02-865529-X.

Linki zewnętrzne

Max d’Ollone – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 161. ISBN 978-83-224-0808-7.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2656. ISBN 0-02-865529-X.

[1]

[2]