nr rej. X1072 | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Wyznanie | |
Rodzaj |
meczet muzułmański |
Historia | |
Data budowy |
1774 |
Dane świątyni | |
Budulec |
murowany |
Położenie na mapie Albanii | |
42°02′47,26″N 19°29′58,13″E/42,046460 19,499480 |
Meczet Ołowiany[1] (alb. Xhamia e Plumbit) – meczet znajdujący się w Szkodrze, w północno-zachodniej Albanii.
Nazwa meczetu pochodzi od ołowiu, którym zostały pokryte kopuły świątyni[2]. Wzniesiono ją w latach 1773–1774, inspirując się meczetami stambulskimi, na polecenie Mehmeta Paszy Bushatliego, w tym czasie paszy szkoderskiego[3]. Bloki kamienne, z których zbudowano ściany, wydobyto we wsiach Gur i Zi. Pierwszym imamem świątyni został Hadżi Ahmet Misria, pochodzący z Egiptu.
Meczet jest zlokalizowany na południe od dominującej nad miastem twierdzy Rozafat. leży w terenie podmokłym. Po trzęsieniu ziemi w 1837 rzeka Drin zmieniła bieg i zalała okolice świątyni. Obecnie w otoczeniu meczetu nie ma domów mieszkalnych, a jedynie pola uprawne.
Świątynię co najmniej trzykrotnie poddano restauracji (1863, 1920, 1963)[2]. Największe zniszczenia świątyni odnotowano podczas I wojny światowej. Ołowiane kopuły zostały zdewastowane przez wojska austro-węgierskie okupujące Szkodrę, w gruzach legł minaret, odbudowany w 1920, z inicjatywy Xhelala Bushatlliego. W 1948 obiekt został wpisany na listę religijnych zabytków kulturowych Albanii[4]. Minaret ponownie uległ zniszczeniu w 1967, prawdopodobnie od uderzenia pioruna.
W 1967, po ogłoszeniu Albanii państwem ateistycznym, Meczet Ołowiany został zamknięty, ale jako pomnik kultury nie został rozebrany. 16 listopada 1990 został otwarty dla wiernych i odbyło się w nim pierwsze po okresie ateizacji nabożeństwo, któremu przewodniczył Hafiz Sabri Koçi. W czasie kampanii przed wyborami 1991 wokół świątyni doszło do starć policji z miejscowymi muzułmanami[5]. W styczniu 2021, w czasie powodzi wnętrze meczetu zostało zalane wodą. W czasie wizyty premiera Albanii Ediego Ramy w Turcji w styczniu 2021 podpisano umowę dwustronną zakładającą sfinansowanie restauracji meczetu przez Turcję[6].