Awers wer. 2. | |
Awers wer. 1. | |
Rewers wer. 2. | |
Baretka | |
Ustanowiono | |
---|---|
Wielkość |
∅ 1,4–1,5 cala |
Kruszec |
srebro |
Wydano |
około 2596 |
Medal Dżelalabadu (ang. Jellalabad Medal)[1] – brytyjskie pamiątkowe odznaczenie wojskowe z 1842[2].
Medal ustanowiony przez generalnego gubernatora George'a Edena Aucklanda 30 kwietnia 1842[3]. Autoryzowany w szybkim tempie przez Brytyjską Kompanię Wschodnioindyjską i równie szybko wybity, żeby być gotowym do dystrybucji obrońcom triumfalnego marszu do Firozpur 14 grudnia 1842.
W celu nagradzania Europejczyków, 24 października 1842 uprawnienia medalu zostały rozszerzone za zezwoleniem Królowej.
Medale z latającą Wiktorią były wydane w celu umożliwienia wymiany nagrodzonym pierwszą wersją medalu, przede wszystkim dla Europejczyków.
Medale były przygotowane i bite w mennicy ale przez lata, wiele z nich (nie wymienionych, przetrzymywanych w mennicy) "upłynniło się".
Udowodniono, że wielu odbiorców preferowało pierwotną wersję medalu, a nowy wzór rozszedł się po świecie wśród kolekcjonerów.
Około 2596 ludzi kwalifikowało się do otrzymania tego medalu.
Medal nadawany za obronę Dżalalabadu, którą dowodził Sir Robert Sale pomiędzy 12 listopada 1841 a 16 kwietnia 1842.
Większość z tych medali miała wygrawerowane na grzbiecie nazwisko nagrodzonego, z wyjątkiem żołnierzy z kontyngentu, którym dowodził Shah Shujah.
Srebrny medal o średnicy 1,5 cala
Awers: relief korony z legendą JELLALABAD
Rewers: inskrypcja VII. APRIL 1842
Wydana w celu częściowego zaspokojenia potrzeb krewnych po zmarłych żołnierzach.
Srebrny medal o średnicy 1,4 cala.
Awers: głowa królowej Wiktorii w koronie (chociaż jej władza w Indiach była już wątpliwa) i legenda VICTORIA VINDEX; niektóre z tych medali wydane później na awersie mają legendę: VICTORIA REGINA
Rewers: klasyczny wizerunek skrzydlatej Wiktorii, latającej ponad fortecą Jalalabad z inskrypcją JELLALABAD VII APRIL MDCCCXLII