![]() Awers | |
![]() Rewers | |
![]() Baretka | |
Ustanowiono |
6 listopada 1942 |
---|---|
Równorzędne |
Medal Kampanii Azji-Pacyfiku, |
Poniżej |
Medal Kampanii Amerykańskiej (ang. American Campaign Medal) – medal Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych, ustanowiony 6 listopada 1942 r. na mocy zarządzenia wykonawczego 9265 wydanego przez prezydenta Franklina D. Roosevelta i ogłoszony w 56 Biuletynie Departamentu Wojny z 1942 r.[1][2] Medal miał na celu wyróżnienie członków personelu wojskowego, którzy pełnili służbę wojskową w Amerykańskim Teatrze Działań Wojennych podczas II wojny światowej[2].
Kryteria przyznawania medalu zostały początkowo ogłoszone w Okólniku nr 1 Departamentu Armii z 1 stycznia 1943 roku, aby wstążka mogła zostać autoryzowana przed zaprojektowaniem medalu. Dokładne kryteria zostały ogłoszone w Okólniku z 25 marca 1948 r., a następnie opublikowane w przepisach armijnych nr 600–665 z 22 września 1948 r.[2]
Wymagania dotyczące przyznawania Medalu Kampanii Amerykańskiej dotyczyły członków personalu wojskowego służących w Amerykańskim Teatrze Działań Wojennych od 7 grudnia 1941 r. do 2 marca 1946 r. i spełniających dowolny z poniższych warunków:
Pierwszym odznaczonym Medalem Kampanii Amerykańskiej był gen. George Marshall[2].
Awers medalu przedstawia scenę batalistyczną na morzu: amerykański krążownik płynie obok tonącej nieprzyjacielskiej łodzi podwodnej, a na niebie nad nim przelatuje bombowiec B-24 Liberator. U góry widnieje łukowaty napis AMERICAN CAMPAIGN. Rewers medalu przedstawia wizerunek bielika amerykańskiego, napis UNITED STATES OF AMERICA oraz daty 1941–1945[3].
Wstążka jest utrzymana w przeważnie niebieskim kolorze, symbolizującym Amerykę. Potrójny, niebiesko-biało-czerwony pasek pośrodku, zapożyczony ze wstążki Medalu Amerykańskiej Służby Obronnej i reprezentujący flagę Stanów Zjednoczonych, symbolizuje kontynuację amerykańskiego oporu po ataku na Pearl Harbor. Dwa biało-czarno-czerwono-białe paski po obu bokach wstążki symbolizują zaś barwy pokonanych mocarstw: Niemiec i Japonii[3].