Rok założenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Gatunek | |
Aktywność |
od 1996/1997 |
Wydawnictwo | |
Skład | |
Katharine Blake Esther Dee Clare Marika Edmondson Sarah Kayte Foster Emily Alice Ovenden Josephine Ravenheart Sophia Halberstam | |
Strona internetowa |
Mediæval Bæbes – brytyjski żeński zespół wykonujący muzykę dawną, założony przez Dorothy Carter i Katharine Blake, główną wokalistkę zespołu Miranda Sex Garden, w roku 1996[1][2]. Mediæval Bæbes inspirują się muzyką średniowieczną; śpiewają głównie w językach historycznych.
Z powstaniem zespołu wiąże się opowieść o tym, jak grupa kobiet ubranych w białe suknie, z wiankami z bluszczu na głowach, „wtargnęła” na cmentarz w północnym Londynie[3]. Z początku dwunastoosobowa grupa spotykała się dla samej przyjemności śpiewania, następnie rozwinęła działalność w stronę profesjonalną[4].
Pierwszy album, Salva Nos, wydany w 1997 roku, był najszybciej sprzedającą się pozycją na liście wydawnictw klasycznych wytwórni Virgin Records. W ciągu kilku tygodni uzyskał status srebrnej płyty. Wydany rok później Worldes Blysse uzyskał wysoką pozycję na brytyjskiej liście przebojów muzyki klasycznej[5].
W roku 2000 ukazał się Undrentide, z zespołu odeszły trzy wokalistki i w tak pomniejszonym, dziewięcioosobowym składzie, zespół wziął udział w nagrywaniu ścieżki dźwiękowej do American Psycho. Wtedy też ukazała się książka Songs of the Flesh wydawnictwa The Erotic Print Society, w której znalazły się zdjęcia erotyczne przedstawiające większość artystek z Mediæval Bæbes. Zyski z książki przeznaczyła na cele charytatywne[6]. Dwa lata później wydano The Rose, na którym po raz pierwszy znalazły się teksty w średniowiecznym walijskim i współczesnym rosyjskim. W tym samym roku zespół nagrał muzykę do The Fall of the Louse of Usher[5]. W roku 2005 ukończono prace nad Mirabilis[7].
Dwa lata później nagrany przez Mediæval Bæbes soundtrack serialu BBC Królowa dziewica zdobył nagrodę Ivor Novello 2007 za najlepszą telewizyjną ścieżkę dźwiękową[3]. W 2008 ukazał się Iluminations[8]. W przedostatnim albumie, The Huntress, wydanym w 2012 roku na dwóch płytach, znalazły się osobno utwory folkowe i klasyczne[9]. W 2013 roku Mediæval Bæbes nagrywały ścieżkę dźwiękową do The Fifth Sacred Thing[9].
Mediæval Bæbes wykorzystują instrumenty typowe dla muzyki dawnej i folkowej[3] (m.in. flet prosty, skrzypce, dulcimer, lirę korbową, cytrę; wśród instrumentów perkusyjnych m.in. tamburyn i dzwon). Śpiewają też a cappella[6][2]. W tekstach odwołują się do motywów mitologicznych, filozoficznych, pojawiają się także nawiązania do ezoteryki, śmierci, niespełnionej miłości i odrzucenia wartości materialnych[3].
Języki, w których Mediæval Bæbes wykonują swoje piosenki to m.in. średniowieczna łacina, średniowieczny irlandzki, francuski i hiszpański, średniowieczny i współczesny włoski, średnioangielski, średnio-wysoko-niemiecki, a także arabski[9][4][6].
Wykorzystują teksty historyczne, autorstwa m.in. trubadurów Bernarta de Ventadorn i Girauta de Bornelh, minnesängera Walthera von der Vogelweide czy szkockiego poety Williama Dunbara; Mediæval Bæbes sięgnęły też do Dekameronu[6][2].
Zespół koncertuje w Wielkiej Brytanii i w kontynentalnych krajach Europy, w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Występuje w budynkach sakralnych (w katedrach, kościołach, dał koncerty m.in. w opactwie Tewkesbury i kaplicy Ludwika XIV w Fontainebleau), miejscach prestiżowych (jak Royal Albert Hall, Jersey Opera House), ale też w starych więzieniach i klubach rockowych[3][5].
W czasie koncertów Mediæval Bæbes występują ubrane w suknie „bajkowych księżniczek”. Część z nich została uszyta przez byłą członkinię zespołu, Rachel Van Asch, inne pochodzą z festiwali renesansowych rekonstrukcji historycznych i ze sklepów. Ubiory są dobierane tak, by wyglądały romantycznie i odpowiadały wszystkim wokalistkom; nie mogą być zbyt ozdobne[9][10]. W zależności od stylizacji koncertu wokalistki ubierają się w egzotyczne stroje, nakładają wianki, występują też z takimi gadżetami, jak wampirze zęby[11].
Taka oprawa występów młodych kobiet wzbudza pewne kontrowersje. W proteście przeciwko występowi Mediæval Bæbes w katedrze w Ely odszedł członek tamtejszego chóru[12].
Odnosząc się do popularności tego żeńskiego zespołu i powiązania z Virgin Records, prasa tabloidowa nazywała go Ye Olde Spice Girls[2]. Miało to związek z zarzutami o „przerost formy nad treścią”, skoncentrowanie się na efektach marketingowych, celach zarobkowych i uleganie wpływom wytwórni nagraniowych. Katharine Blake, liderka i główna kompozytorka zespołu, wykształcona w szkole muzycznej Purcell School, odpowiedziała, że inspiracja utworzenia zespołu miała charakter artystyczny i nie brał w tym udziału czynnik marketingowy. Ponadto początkowo rola zespołu sprowadzała się do celów towarzyskich, a do składu zawsze wchodziły osoby znajome[9]; wiele z nich było związanych z londyńską gminą Hackney[12]. Z całego początkowego zespołu tylko Blake śpiewała profesjonalnie[9].
Według Blake nieporozumieniem jest klasyfikowanie Mediæval Bæbes do zespołów odtwarzających głównie muzykę średniowieczną, ponieważ członkinie zespołu do średniowiecznych tekstów różnego pochodzenia komponują własną muzykę. Grupa wykonuje także utwory w stylu elżbietańskim i „pirackim”[10].
Skład zespołu jest zmienny i zróżnicowany pod względem narodowości[5]. Początkowo należało do niego dwanaście, w 1999 roku – piętnaście, w 2002 – dziewięć, a w 2013 – sześć wokalistek[4][3].
W nagrywaniu pierwszej płyty uczestniczyły: Audrey Evans, Carmen Schneider, Clare Ravel, Cylindra Sapphire, Karen Lupton, Katharine Blake, Marie Findley, Nichole Sleet, Nicole Frobusch, Rachel Van Asch, Ruth Galloway i Teresa Casella[13].
Do zespołu należały także: Maple Bee, Donna McKevitt, Sophie Evans, Maxine Fone, Sofia Escobar, Claire Rabbitt, Melpomeni Kermanidou, Bev Lee Harling, Rebecca Austen-Brown, Tanya Jackson i Jo Burke[7].
Obecnie członkiniami Mediæval Bæbes są:
W skład dyskografii wchodzi 15 krążków, w tym 8 albumów i 2 DVD[7].