Mel Croucher

Mel Croucher
Ilustracja
Data urodzenia

1948

Zawód, zajęcie

projektant gier komputerowych, przedsiębiorca, pisarz

Multimedia w Wikimedia Commons

Mel Croucher (wymowa ˈmɛl ˈkɹaʊtʃɚ, ur. 1948) – brytyjski projektant gier komputerowych, przedsiębiorca, pisarz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Croucher przyszedł na świat jako dziecko uciekinierki z nazistowskich Niemiec i brytyjskiego stoczniowca[1]. Rodzice wcześnie wpoili mu zainteresowanie muzyką, kupując mu ksylofon i programowalną pianolę[2]. Croucher zdecydował się jednak studiować architekturę[3]. Ponieważ w połowie lat 70. w Wielkiej Brytanii panowała recesja, Croucher pracował dorywczo w Dubaju[4]. Po powrocie do kraju zdecydował się wrócić do programowania i założył w 1977 roku spółkę Automata UK, jedną z pierwszych brytyjskich wytwórni oprogramowania[5].

Podczas pracy w Automacie Croucher zajmował się przede wszystkim projektowaniem minigier (zaprogramowanych przez Christiana Penfolda)[6]. Wydał dwie kompilacje prowokacyjnych gier na ZX Spectrum: Can of Worms (1981) oraz Love and Death (1982). O kontrowersyjności kompilacji świadczyła np. minigra, w której należało wywołać zawał serca u Adolfa Hitlera na wózku inwalidzkim[7]. Zasłynął też jako twórca komiksów o karykaturalnej postaci PiMana ze zwisającym nosem[8]. Na bazie tej postaci stworzył grę terenową Pimania (1981), która stanowiła zbiór wskazówek prowadzących do autentycznego skarbu ukrytego przez członków Automaty[9].

Po Pimanii Croucher zdecydował się powziąć najbardziej ryzykowny projekt, znany pod nazwą Deus Ex Machina (1984). Interaktywne dzieło artystyczne opierało się na fragmencie sztuki Jak wam się podoba Williama Shakespeare’a o siedmiu etapach życia ludzkiego; ograniczało sprawczość gracza na rzecz medytacji nad śmiercią (do gry dołączona była kaseta audio, którą należało zsynchronizować z momentem rozpoczęcia rozgrywki)[10][11]. Na nagraniu pojawiały się głosy znanych celebrytów: Jona Pertwee, Iana Dury’ego i Frankiego Howerda[10]. Croucher popełnił jednak błąd marketingowy: gra była sprzedawana po wysokiej cenie 15 funtów, co odstraszało od niej graczy[12]. W efekcie, jak określał to Croucher, „Deus Ex Machina zebrała najlepsze recenzje w mojej karierze, a okazała się komercyjną katastrofą”[13].

Po porażce komercyjnej Deus Ex Machiny Croucher długo nie był aktywny w branży gier. Dopiero w 2015 roku, po udanej zbiórce na Kickstarterze, wydał trójwymiarową re-edycję swego najważniejszego dzieła, zatytułowaną Deus Ex Machina 2, z udziałem Christophera Lee jako lektora[14]. Autor autobiografii Deus Ex Machina: The Best Game You Never Played In Your Life, wydanej w 2014 roku przez Acorn Books[15].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Croucher 2014 ↓, s. 6.
  2. ↑ Croucher 2014 ↓, s. 8–10.
  3. ↑ Croucher 2014 ↓, s. 12.
  4. ↑ Croucher 2014 ↓, s. 13–15.
  5. ↑ Croucher 2014 ↓, s. 16–17.
  6. ↑ Croucher 2014 ↓, s. 26–27.
  7. ↑ Croucher 2014 ↓, s. 27.
  8. ↑ Croucher 2014 ↓, s. 40.
  9. ↑ Croucher 2014 ↓, s. 40–41.
  10. ↑ a b Priestman 2015 ↓, akap. 3.
  11. ↑ Whitehead 2012 ↓, s. 53.
  12. ↑ Campbell 2013 ↓, sekcja Deus Ex Machina (1984).
  13. ↑ Croucher 2014 ↓, s. 139.
  14. ↑ Campbell 2013 ↓, sekcja Sir Christopher Lee Put a Line Through It.
  15. ↑ Croucher 2014 ↓, s. 3.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]