Melrose (jabłoń)

'Melrose'
Ilustracja
Owoc odmiany Melrose w okresie zbioru
Rodzaj

Jabłoń (Malus)

Gatunek

Malus domestica Borkh.

Mutanty

'Melrouge', 'Melred'

Rodzice

'Jonathan' x 'Red Delicious'

Hodowca

Freeman S. Howlett, Ohio State Agricultural Experiment Station[1],

Data wyhodowania

1932

Data zarejestrowania

1944[2], 1990[3] (PL)

Pochodzenie

USA, Ohio, Woorster

Multimedia w Wikimedia Commons

Jabłoń domowa 'Melrose' – odmiana uprawna (kultywar) jabłoni domowej (Malus domestica 'Melrose'), należąca do grupy odmian zimowych. Otrzymana w Stanach Zjednoczonych w 1932 roku jako krzyżówka odmiany Jonathan z Red Delicious przez Freemana S. Howletta w rolniczej stacji doświadczalnej w Woorster w Ohio. Wprowadzona do uprawy w 1944 roku[2][4].

Jabłka Melrose wykorzystywane są zarówno jako produkt, jak i jako półprodukt w przemyśle spożywczym, na przykład do produkcji cydru[5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Drzewo rośnie silnie, a na glebach żyznych bardzo silnie. Tworzy koronę wyniosłą, później szeroką, rozłożystą, o kulistym kształcie[4]. Przyrosty są proste i sztywne[6].
Morfologia owocu odmiany Melrose
Owoc
Owoce są średniej wielkości, czasem duże, kuliste lekko stożkowate[7][4]. Mają wyraźne żebrowanie w części przykielichowej i są dość wyrównane pod względem kształtu. Skórka jest dosyć gruba, gładka, dość twarda[6], pokryta na ponad połowie powierzchni ciemno-karminowym rumieńcem, czasem o brunatnym odcieniu[4]. Rumieniec jest marmurkowy a drobne prążkowanie widoczne jest na zacienionej stronie owocu. Przetchlinki są nieliczne lecz duże, wyraźne, żółtawo szare[4]. Szypułka jest dość krótka, często nie wystaje ponad zagłębienie szypułkowe, które może być delikatnie ordzawione[6].
Nasiona
liczne średniej wielkości, czasem małe, jajowate i grube[4].
Miąższ
białokremowy z zielonkawym odcieniem, zwięzły[2]. W pełni dojrzały jest kruchy i soczysty, lekko aromatyczny i smaczny[4][6].

Rozwój

[edytuj | edytuj kod]

Wejście w okres owocowania silnie zależy od zastosowanej podkładki. Na podkładkach silnie rosnących wchodzi późno w owocowanie, na ogół w 6–8 roku po posadzeniu. Na podkładkach karłowych owoce mogą być już po trzech latach po posadzeniu. Jest odmianą plonującą regularnie i bardzo obficie na podkładkach słabo rosnących. Kwitnie późno, pod koniec okresu kwitnienia jabłoni, lecz jest dobrym zapylaczem dla wielu odmian. Dobrymi zapylaczami dla Melrose są: Antonówka, Elstar, Granny Smith, James Grieve, Golden Delicious, Cortland, Papierówka, McIntosh i inne[8].

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]
Zalecenia agrotechniczne
Ze względu na silny wzrost powinna być uprawiana na podkładkach karłowych[6].
Owocowanie i przechowywanie
W warunkach polskich dojrzałość zbiorczą osiąga w II dekadzie października, a dojrzałość konsumpcyjną na początku października. Odmiana ma wysoką zdolność przechowalniczą, w zwykłej chłodni można ją przechować do marca, a w chłodni z atmosferą kontrolowaną do lata[6][7].

Zdrowotność

[edytuj | edytuj kod]

Melrose jest odmianą o średniej wytrzymałości na mróz. Na parcha jabłoni jest średnio odporna, natomiast jest wrażliwa na mączniaka jabłoni. Drzewa są dość odporne na zgorzele kory i leukostomozę. Aby utrzymać dobrą zdrowotność i kondycje drzewa zaleca się ją sadzić na glebach żyznych, ciepłych, piaszczysto-gliniastych[4]. Badania prowadzone nad podatnością 18 odmian jabłoni na uszkodzenia spowodowane żerowaniem wołka kukurydzianego (Sitophilus zeamais Motsch.) wykazały, że odmiana Melrose wraz z Fuji, Granny Smith, Blackjon najeżały do najbardziej podatnych na uszkodzenia przez tego ryjkowca[9].

Na owocach długo przechowywanych może występować oparzelina powierzchniowa, lecz najpowszechniejszej chorobie fizjologicznej na jabłkach w Polsce – gorzkiej plamistości podskórnej ulegają rzadko[10].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Odmiana o umiarkowanej popularności w Polsce, lecz zalecana do nasadzeń towarowych. Powinno się ją uprawiać w rejonach o długim okresie wegetacyjnym[4]. Znajduje się w rejestrze Odmian Roślin Uprawnych prowadzonym przez Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych od początku jego istnienia[3].

Odmiany pochodne i sporty

[edytuj | edytuj kod]

Sportami o całkowicie wybarwiających się owocach są:

  • 'Melrouge' – otrzymana we Francji[7][6].
  • 'Melred' – otrzymana w Stanach Zjednoczonych[6].

Polski hodowca Edward Żurawicz z Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach wyselekcjonował z krzyżówek odmiany 'Melrose' z odmianą 'Novamac' parchoodporną odmianę 'Melfree' zarejestrowaną do uprawy w 2007 roku[11][12].

 Zobacz też: Lista odmian jabłoni.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Melrose Apples. Speciality Produce. [dostęp 2016-08-10]. (ang.).
  2. ↑ a b c Melrose apple. Orange Pippin Ltd.. [dostęp 2016-01-11]. (ang.).
  3. ↑ a b Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych: Lista Odmian Roślin Sadowniczych wpisanych do Krajowego Rejestru w Polsce 2015. [dostęp 2016-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-12)].
  4. ↑ a b c d e f g h i Aleksander Rejman: Pomologia. Warszawa: PWRiL, 1994. ISBN 83-09-01612-3.
  5. ↑ D.W. Dingman, Growth of Escherichia coli O157:H7 in bruised apple (Malus domestica) tissue as influenced by cultivar, date of harvest, and source, „Applied and Environmental Microbiology”, 66 (3), 2000, s. 1077–1083, ISSN 0099-2240, PMID: 10698774, PMCID: PMC91945 [dostęp 2017-01-12].
  6. ↑ a b c d e f g h Mikołaj Ugolik: Odmiany jabłoni. Kraków: Plantpress, 1996. ISBN 83-85982-11-6.
  7. ↑ a b c Franz Mühl: Alte und neue Apfelsorten. München: Obst und Gartenbauverlag, 1999, s. 208. ISBN 3-87596-093-9.
  8. ↑ Pollination of Melrose apple trees. Orange Pippin Fruit Trees. [dostęp 2016-01-11]. (ang.).
  9. ↑ D. Lorenzato, E.O. Grellmann, Fruit resistance of sixteen apple tree cultivars malus domestica bork to corn weevil ''Sitophilus zeamais Motschulsky'' 1855 (coleoptera curculionidae), „Agronomia sulriograndense: boletim técnico da Diretoria da Produção Vegetal”, Instituto de Pesquisas Agronômicas, Departamento de Pesquisa, Diretoria Geral, Secretaria da Agricultura, 1987, s. 3-5 [dostęp 2017-01-12] (port. • ang.).
  10. ↑ Grzegorz Łysiak. Właściwości przechowalnicze popularnych odmian jabłoni. „Seminaria sadownicze, Przybroda 1998”, s. 12-17. RSGD Przybroda Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu. 
  11. ↑ Dorota. Kruczyńska: Jabłonie : nowe odmiany. Warszawa: Hortpress, 2008. ISBN 978-83-89211-49-1.
  12. ↑ ‘MELFREE’ – parchoodporna odmiana jabłoni do integrowanej uprawy towarowej i produkcji ekologicznej. Instytut Ogrodnictwa. [dostęp 2016-01-11].