Wachlarzowiec olbrzymi (Meripilus giganteus) | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj |
wachlarzowiec |
Nazwa systematyczna | |
Meripilus P. Karst. Bidr. Känn. Finl. Nat. Folk 37: VIII, 33 (1882) | |
Typ nomenklatoryczny | |
Meripilus giganteus (Pers.) P. Karst. |
Meripilus P. Karst. (wachlarzowiec) – rodzaj grzybów z rodziny wachlarzowcowatych (Meripilaceae). W Polsce występuje tylko jeden gatunek – wachlarzowiec olbrzymi[1]
Grzyby nadrzewne, saprotroficzne, poliporoidalne. Bazydiokarpy roczne, zwykle wyrastające dachówkowato w zbitych kępach z krótkiego trzonu lub podstawy. Powierzchnia brązowa z promienistymi, gładkimi liniami i przeważnie ze strefami koncentrycznymi. Powierzchnia porów biała, ciemniejąca po dotknięciu lub wysuszeniu, pory małe, rurki białe i krótkie. Kontekst biały i włóknisty. System strzępkowy monomityczny, strzępki generatywne z prostymi przegrodami. Cystyd brak. Bazydiospory półkuliste, cienkościenne, gładkie, szkliste, w odczynniku Melzera nieamyloidalne. Rozwijają się na drewnie, często z zakopanych korzeni lub w pobliżu pni, powodując białą zgniliznę drewna[2].
Jest to charakterystyczny rodzaj, łatwo rozpoznawalny w terenie przez duże owocniki i liczne wiotkie lub łopatkowate, brązowawe kapelusze wyrastające ze wspólnej podstawy lub krótkiego trzon. Prawdopodobnie jest spokrewniony z rodzajem Grifola, która odróżnia się dimitycznym systemem strzępkowym i sprzążkami na strzępkach generatywnych[2].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Meripilaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[3].
Takson utworzył Petter Adolf Karsten w 1882 r. Synonim naukowy Flabellopilus Kotl. & Pouzar[4].
Polską nazwę podał Władysław Wojewoda w 1999 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym rodzaj ten opisywany był też jako żagiew lub flagowiec[1].
Gatunki:
Wykaz gatunków (nazwy naukowe) na podstawie Index Fungorum[6]. Nazwy polskie według Władysława Wojewody[1].