Mesobuthus eupeus – polimorficzny gatunek skorpiona należący do rodziny Buthidae. Powszechnie znany jako mniejszy skorpion azjatycki lub skorpion plamisty. Uważany za najbardziej rozprzestrzeniony gatunek rodzaju Mesobuthus, a nawet z rodziny Buthidae[1][2][3].
M. eupeus może osiągać wielkość od 4 do 5cm. Ciało jest barwy żółtej lub żółtobrązowej. Segmenty grzbietowe pochodzące z mezosomy mają często nieregularne podłużne paski w kolorze od ciemnobrązowego do czarnego[1]. Wykazują dymorfizm płciowy, dorosłe samice są na ogół większe niż samce, ale mają mniejszą liczbę zębów na grzebieniach (16 do 23, w porównaniu z 22 do 28 u samców[4].
M. eupeus mają maksymalnie 10 rzędów ukośnych granuli na nieruchomym palcu i 11 na ruchomym palcu. Szczypce na pedipalpach są szersze niż rzepka (segment IV). Segmenty metasomy są grube i mają osiem stępek. Telson prawie kulisty z płaską powierzchnią grzbietową.
W 1839 roku niemiecki arachnolog Carl Ludwig Koch jako pierwszy opisał M. eupeus. Został zaklasyfikowany do rodzaju Mesobuthus i należy do największej rodziny skorpionów Buthidae[1]. Obecnie rozpoznano ponad 23 podgatunków M. eupeus[4].
M. eupeus żywi się niewielkimi owadami takimi jak świerszcze czy małe karaluchy[5]. Kanibalizm jest bardzo rzadko spotykany u tego gatunku. Nie kopią nor, wolą używać naturalnych kryjówek pod kamieniami czy innymi przedmiotami. Na wysmuklonych nogogłaszczkach posiadają kolce, którymi zwykle zabijają swoje ofiary[6].
Jad M. eupeus nie jest tak silny jak w przypadku innych niebezpiecznych gatunków z rodziny Buthidae[7]. W miejscu użądlenia ofiary odczuwają silny ból i pieczenie, pojawia się przekrwienie i obrzęk, a w niektórych przypadkach odnotowano również drętwienie i swędzenie[8].
Podobnie jak w przypadku innych skorpionów, jad M. eupeus zawiera liczne białka neurotoksyczne, które oddziałują z kanałami jonowymi. Duża liczba unikalnych białek w jadzie tych skorpionów została zidentyfikowana[9] i zbadana dla zastosowań klinicznych. Na przykład, białko MeuKTX, powiązane z BmKTX (α-KTx3.6), które zostało wyizolowane z M. martensii, silnie hamuje kanały rKv1.1, rKv1.2 i hKv1.3, ale nie wpływa na kanały rKv1.4, rKv1.5, hKv3.1, rKv4.3 i hERG nawet w wysokich stężeniach[10]. W przeciwieństwie do tego, BeKm-1 hamuje kanały potasowe hERG[11], które są niezbędne dla zachowania właściwego funkcjonowania serca[12], jednakże nie wykazano jego działania na inne kanały potasowe organizmu[11]. W jadzie znaleziono również inhibitory kanałów sodowych[13][14].
W ich jadzie została także znaleziona pewna ilość białek przeciwdrobnoustrojowych[15] Meucin-13 i Meucin-18 wykazywały szeroki wpływ lityczny na komórki bakterii i grzybów. Ponadto, Meucin-24 oraz Meucin-25, po raz pierwszy wyizolowane z gruczołu jadowego M. eupeus, zostały wyeksponowane dla zabicia Plasmodium falciparum i zahamowania rozwoju tego patogena malarii, ale nie szkodziły one komórkom ssaków. Jest to powód, dla którego białka te mogłyby służyć do opracowania leku przeciwko malarii[16].
Naukowcy z Iranu ponadto uważają, że jad M. eupeus ma właściwości przeciwzapalne i jest skuteczny w leczeniu artretyzmu w badaniu na szczurach, jednakże mechanizm jego działania nie jest jeszcze znany[7].
Mesobuthus eupeus zwykle żyje w suchych lub półsuchych siedliskach z niewielką szatą roślinną lub całkowicie jej pozbawioną. Gatunek występuje we wschodniej Turcji[4], Armenii, Azerbejdżanie, Gruzji, południowej Rosji, północnej Syrii, wschodnim Iraku, Iranie[17], Afganistanie, Pakistanie, Turkmenistanie, Uzbekistanie, Kirgistanie, Tadżykistanie, Kazachstanie, południowej Mongolii i północnych Chinach.
- Mesobuthus eupeus eupeus (C. L. Koch, 1839)
- Mesobuthus eupeus afghanus (Pocock, 1889)
- Mesobuthus eupeus barszczewskii (Birula, 1904)
- Mesobuthus eupeus bogdoensis (Birula, 1896)
- Mesobuthus eupeus haarlovi Vachon, 1958
- Mesobuthus eupeus iranus (Birula, 1917)
- Mesobuthus eupeus kirmanensis (Birula, 1900)
- Mesobuthus eupeus mesopotamicus (Penther, 1912)
- Mesobuthus eupeus mongolicus (Birula, 1911)
- Mesobuthus eupeus pachysoma (Birula, 1900)
- Mesobuthus eupeus persicus (Pocock, 1899)
- Mesobuthus eupeus philippovitschi (Birula, 1905)
- Mesobuthus eupeus thersites (C. L. Koch, 1839)
- ↑ a b c Cheng-Min Shi, Zu-Shi Huang, Lei Wang, Li-Jun He, Yue-Ping Hua, Liang Leng & De-Xing Zhang. Geographical distribution of two species of Mesobuthus (Scorpiones, Buthidae) in China: insights from systematic field surveys and predictive models. „Journal of Arachnology”. 35 (2), s. 215–226, 2007. DOI: 10.1636/T06-20.1. (ang.).
- ↑ Mesobuthus eupeus (Lesser Asian scorpion) (Buthus eupeus), UniProt Taxonomy database.
- ↑ Mesobuthus eupeus at National Center for Biotechnology Information (NCBI).
- ↑ a b c Teruel, Rolando. First Record of Mesobuthus eupeus (Kock, 1939) from Western Turkey (Scorpiones: Buthidae). „Revista Ibérica de Aracnología”. 5 (31–VII), s. 75–76, 2002. Grupo Ibérico de Aracnología. ISSN 1576-9518. (ang.).
- ↑ "Mesobuthus eupeus feeding". YouTube. 28 June 2006..
- ↑ Dong Sun & Zhen-Ning Sun. Notes on the genus Mesobuthus (Scorpiones: Buthidae) in China, with description of a new species. „Journal of Arachnology”. 39 (1), s. 59–75, 2011. DOI: 10.1636/Ha10-36.1. (ang.).
- ↑ a b M. Ahmadi, A. Zare Mirakabadi, M. Hashemlou & M. Hejazi. Study on anti inflammatory effect of scorpion (Mesobuthus eupeus) venom in adjuvant-induced arthritis in rats. „Archives of Razi Institute”. 64 (1), s. 51–56, 2009. (ang.).
- ↑ O. Ozkan. Mesobuthus eupeus scorpionism in Sanliurfa region of Turkey. „J. Venom. Anim. Toxins incl. Trop. Dis”. 11 (4), s. 479–491, Oct 30, 2005. DOI: 10.1590/S1678-91992005000400008. ISSN 1678-9199. [dostęp 2011-09-20]. (ang.).
- ↑ "Results for organism:"Buthus eupeus (Lesser Asian scorpion) (Mesobuthus eupeus) [34648" in UniProtKB". UniProtKB. UniProt Consortium. Retrieved 2011-Sept-18.].
- ↑ B Gao, S Peigneur, J Tytgat, S Zhu. A potent potassium channel blocker from Mesobuthus eupeus scorpion venom. „Biochimie”. 92 (12), s. 1847–53, 2010. DOI: 10.1016/j.biochi.2010.08.003. PMID: 20713119. (ang.).
- ↑ a b YV Korolkova, SA Kozlov, AV Lipkin, KA Pluzhnikov i inni. An ERG channel inhibitor from the scorpion Buthus eupeus. „The Journal of Biological Chemistry”. 276 (13), s. 9868–76, 2001. DOI: 10.1074/jbc.M005973200. PMID: 11136720. (ang.).
- ↑ Sanguinetti MC, Tristani-Firouzi M. hERG potassium channels and cardiac arrhythmia. „Nature”. 440 (7083), s. 463–9, March 2006. DOI: 10.1038/nature04710. PMID: 16554806. (ang.).
- ↑ B Gao, L Zhu, S Zhu. A naturally-occurring carboxyl-terminally truncated α-scorpion toxin is a blocker of sodium channels. „Biochemical and Biophysical Research Communications”. 411 (4), s. 673–8, 2011. DOI: 10.1016/j.bbrc.2011.06.178. PMID: 21763288. (ang.).
- ↑ LD Possani, B Becerril, M Delepierre, J Tytgat. Scorpion toxins specific for Na+-channels. „European journal of biochemistry / FEBS”. 264 (2), s. 287–300, 1999. DOI: 10.1046/j.1432-1327.1999.00625.x. PMID: 10491073. (ang.).
- ↑ B. Gao, P. Sherman, L. Luo, J. Bowie i inni. Structural and functional characterization of two genetically related meucin peptides highlights evolutionary divergence and convergence in antimicrobial peptides. „The FASEB Journal”. 23 (4), s. 1230, 2008. DOI: 10.1096/fj.08-122317. PMID: 19088182. (ang.).
- ↑ B Gao, J Xu, C Rodriguez Mdel, H Lanz-Mendoza i inni. Characterization of two linear cationic antimalarial peptides in the scorpion Mesobuthus eupeus. „Biochimie”. 92 (4), s. 350–9, 2010. DOI: 10.1016/j.biochi.2010.01.011. PMID: 20097251. (ang.).
- ↑ Omid Mirshamsi, Alireza Sari, Elahe Elahi & Shidokht Hosseinie. Mesobuthus eupeus (Scorpiones: Buthidae) from Iran: a polytypic species complex. „Zootaxa”. 2929, s. 1–21, 2011. (ang.).
Identyfikatory zewnętrzne: