| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Meyerozyma guilliermondii |
| Nazwa systematyczna | |
| Meyerozyma guilliermondii (Wick.) Kurtzman & M. Suzuki Mycoscience 51(1): 7 (2010) | |
Meyerozyma guilliermondii (Wick.) Kurtzman & M. Suzuki – gatunek grzybów[1] zaliczany do drożdży[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Meyerozyma, Debaryomycetaceae, Saccharomycetales, Saccharomycetidae, Saccharomycetes, Saccharomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1966 r. Lynford J. Wickenham, nadając mu nazwę Pichia guilliermondii''. Obecną nazwę nadali mu Cletus Paul Kurtzman i Motofumi Suzuki w 2010 r.[1] Ma ponad 40 synonimów nazwy naukowej[2]:
Występuje na całym świecie, podano jego stanowiska także w Antarktyce[3]. W Polsce wyizolowany został w ściekach komunalnych, w układzie oddechowym i pokarmowym oraz na skórze ludzi (pod nazwą Candida guilliermondii)[4].
W hodowli na sztucznych podłożach tworzy drożdżopodobne kolonie o gładkiej powierzchni i barwie od białej do kremowej. Powstają w nich kuliste lub prawie kuliste blastospory o wymiarach 2,0–4,0 × 3,0–6,5 µm. Na pożywce Dalmau tworzą się rozgałęzione pseudostrzępki z gęstymi wertykalnymi blastosporami[5]. Może być heterotaliczna lub homotaliczna. Wytwarza niesprzężone worki, zanikające lub trwałe, z 1–4 askosporami. Askosporymogą mieć kształt kapelusza lub jajowaty. Wielostronne pączkowanie występuje na wąskiej podstawie podczas podziału komórki. Komórki są jajowate do wydłużonych[6].
Normalnie Meyerozyma guilliermondii występuje u ludzi na skórze i błonach śluzowych jako saprotrof, ale czasami może powodować inwazyjne zakażenia u niektórych pacjentów. Jest to rzadki patogen powodujący zapalenie osierdzia, zapalenie wsierdzia, zapalenie otrzewnej, zapalenie kości i szpiku oraz kandydemię wywołaną przez cewnik u hospitalizowanych pacjentów ze złośliwymi nowotworami. Głównymi grupami ludzi narażonymi na zakażenie tym patogenem są biorcy przeszczepu szpiku kostnego i pacjenci ze złośliwymi nowotworami[7]