Miasto nieujarzmione

Miasto nieujarzmione
Ilustracja
Zofia Mrozowska w scenie z filmu
Gatunek

wojenny, dramat

Data premiery

7 grudnia 1950

Kraj produkcji

Polska

Reżyseria

Jerzy Zarzycki

Scenariusz

Jerzy Andrzejewski, Jerzy Zarzycki, Czesław Miłosz

Muzyka

Roman Palester, Artur Malawski

Zdjęcia

Jean Isnard

Scenografia

Roman Mann, Józef Galewski

Miasto nieujarzmione, wcześniej Robinson warszawski – polski dramat filmowy z 1950 roku w reżyserii Jerzego Zarzyckiego.

O filmie

[edytuj | edytuj kod]

Film opowiada o losach warszawskich robinsonów na tle burzenia Warszawy po zakończeniu powstania warszawskiego. Powstał na kanwie wojennych wspomnień Władysława Szpilmana. Film jest niezwykłym dokumentem polskiej sztuki filmowej: był kręcony w zniszczonej wojną Warszawie i stanowi zapis wyglądu zrujnowanego miasta w kilka lat po wojnie. W filmie dopatrzeć można się kilku charakterystycznych ulic i budynków Warszawy w stanie totalnej ruiny. Film jest też unikatowy ze względu na zawarte w nim sceny będące wiernymi rekonstrukcjami działań niemieckich grup technicznych powołanych do grabienia, podpalania i burzenia stolicy.

Film powstawał w warunkach zaostrzonej cenzury komunistycznych władz, które wprowadziły liczne zmiany w scenariuszu, wypaczające pierwotny zamysł scenarzystów. Muzyce Artura Malawskiego zarzucono formalizm i usunięto ją z obrazu. Zlecenie napisania nowej muzyki powierzono Romanowi Palestrowi[1].

Scena z filmu, w której Stanisław Różewicz (asystent reżysera) w mundurze Wehrmachtu dowodzi baterią wyrzutni Nebelwerfer pojawiała się w wielu filmach dokumentalnych ukazujących powstanie warszawskie. Została jednak nakręcona w 1948 podczas wysadzania domów w śródmieściu Wrocławia[2].

Obsada aktorska

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kamil Staszowski, Ujarzmić „Robinsona” — [online], www.fina.gov.pl [dostęp 2024-02-29] (pol.).
  2. Powstańcze biogramy - Jerzy Zarzycki. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2017-02-13].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]