Michał Piróg

Michał Piróg
Ilustracja
Michał Piróg (2017)
Prawdziwe imię i nazwisko

Michał Paweł Piróg[1]

Data i miejsce urodzenia

28 maja 1979
Kielce

Zawód

tancerz, choreograf, prezenter telewizyjny, aktor

Lata aktywności

od 1998

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Michał Paweł Piróg[1] (ur. 28 maja 1979 w Kielcach) – polski tancerz, choreograf i nauczyciel tańca w technikach: jazz, modern jazz, afro jazz, taniec współczesny, funky jazz i broadway jazz; także prezenter telewizyjny, aktor, aktywista społeczny i celebryta. Współpracował z teatrami w Polsce, Francji, Belgii i Szwajcarii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Kielcach[2][3]. Jego matka, Anna[4], jest położną[5]. Jego rodzina ze strony matki była pochodzenia żydowskiego[6][7]. Jego starszy o cztery lata brat Sebastian został właścicielem kieleckiego Pośrednictwa Finansowego, Semper Fit Strefa Zdrowia i Urody[8]. Kiedy miał półtora roku, w wyniku przyjęcia zbyt dużej dawki szczepionki miał poważne problemy zdrowotne i mógł już nigdy nie stanąć na nogi, jednak pokonał chorobę[9].

W wieku 15 lat ujawnił matce, że jest gejem[10][11]. Publicznego coming outu dokonał w 2007 na łamach „Super Expressu”. W dorosłym życiu związał się z Gminą Wyznaniową Żydowską w Warszawie[12].

W 1998 ukończył kieleckie III Liceum Ogólnokształcącego im. C.K. Norwida, gdzie uczęszczał do klasy o profilu humanistyczno-teatralnym[10]. Pracował jako kelner w knajpie, był barmanem, rozdawał ulotki dla ludzi otyłych w Kieleckim Klubie Kwadransowych Grubasów i prowadził zajęcia fitness[10]. Studiował dziennikarstwo[13], a także filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]
Piróg (2009)

Gdy miał 16 lat, zafascynował się tańcem[9]. Jako samouk uczył się tańca z kaset VHS[10]. W wieku 19 lat zaczął tańczyć w grupie działającej przy Kieleckim Teatrze Tańca, a po kilku miesiącach dostał propozycję, żeby przejść do grupy adeptów teatru, w której ćwiczyło się układy do repertuaru[10]. 15 listopada 1998 zadebiutował na scenie jako tancerz rolą narkomana w spektaklu baletowym Być albo brać w reżyserii Piotra Galińskiego. W 2000 wystąpił w widowisku-pieśni Negro spirituals Dla Ciebie, Panie. W latach 2001–2002 pracował jako choreograf i tancerz w programie TVN Droga do gwiazd[10]. Występował m.in. w musicalach Chicago (2002) w Teatrze Komedia i Koty (2004) w Teatrze Muzycznym Roma[14]. W 2006 uczył układów choreograficznych w programie MTV Polska W rytmie MTV oraz wystąpił w roli młodego Araba w sztuce Madryt 03 (reż. Dariusz Lewandowski)[15]. W 2007 wystąpił w teledysku do piosenki zespołu IRA „Trochę wolniej” oraz był odpowiedzialny za ruch sceniczny w przedstawieniu Neila LaBute’a Gruba świnia w Teatrze Powszechnym i współtworzył choreografię do spektaklu Po godzinach[16].

Ogólnopolską popularność przyniosło mu jurorowanie w programie rozrywkowym TVN You Can Dance – Po prostu tańcz (2007–2012, 2015–2016). W 2008 współprowadził program Twój prywatny instruktor tańca dla TVN Style. Był instruktorem w Autorskiej Szkole Musicalowej Macieja Pawłowskiego w Olsztynie. W 2009 pojawił się gościnnie w filmie Zamiana i serialu Niania. Od 2010 współprowadzi program TVN Top Model. W latach 2010–2012 prowadził szkołę taneczną Horn Dance Company, dzięki której chciał wspierać utalentowanych tancerzy z biednych rodzin[17]. W 2011 wystąpił w filmie edukacyjnym z serii SOS dla świata realizowanym przez TVN na zlecenie fundacji WWF[18]. W 2014 zagrał w filmie Wkręceni 2. W 2016 wystąpił gościnnie w serialu Druga szansa, a w latach 2016–2017 grał postać Zibiego Dola w serialu Wmiksowani.pl.

Piróg (2016)

Od 2017 występuje z warszawskim Teatrem „Fabryka Marzeń”; grał postać policjanta Michała Tomasiaka, asystenta inspektora policji (Krzysztof Ibisz) w interaktywnej komedii kryminalnej niemieckiego dramaturga i poety Paula Pörtnera Szalone nożyczki (od 2017)[19], rolę kreatywnego sąsiada Tristana w farsie Chcesz się bawić? Zadzwoń! (2018)[20] i Marka w sztuce Marca Camolettiego Pomoc domowa (2019) w przekładzie Bartosza Wierzbięty i reż. Rafała Sisickiego[21].

W 2017 był narratorem w programie Comedy Central Drunk History – Pół litra historii oraz uczestniczył w drugiej edycji reality show Azja Express[22]. 16 kwietnia 2019 ukazała się jego autobiografia Chcę żyć[9], we wrześniu zaangażował się w akcję „Głosuję na miłość”, zachęcającą do oddania głosu w wyborach parlamentarnych na partie polityczne wspierające środowisko LGBT[23], w październiku prowadził sześcioodcinkowy program internetowy Onet.pl Zielone gwiazdy, a w grudniu wziął udział w kampanii społecznej „Nie wstydź się” i sesji zdjęciowej do kalendarza magazynu „Replika”[24][25].

Był na okładkach magazynów: „e!stilo” (sierpień 2010), „Viva!” (grudzień 2010, kwiecień 2014), „Mój pies” (wrzesień 2011), „Vege” (luty 2012), „Gala” (lipiec 2012)[26] i „Wprost” (kwiecień 2014). Wziął udział w reklamie H&M (2019)[27] i kampanii reklamowej Żywca Zdrój (2020)[28].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 2009: Zamiana jako Joni
  • 2009: Niania – obsada aktorska (w odc. 121. wystąpił w roli samego siebie)
  • 2014: Wkręceni 2 jako juror
  • 2016: Druga szansa w roli samego siebie
  • 2016–2017: Wmiksowani.pl jako Zibi Dól

Role teatralne

[edytuj | edytuj kod]
Rok premiery Tytuł Autor Reżyser Rola Teatr
1998 Być albo brać spektakl baletowy/ruchowy Piotr Galiński narkoman Kielecki Teatr Tańca
2000 Błękitna rapsodia George Gershwin Elżbieta Szlufik
Dla Ciebie Panie pieśni Negro spirituals
2002 Chicago John Kander Krzysztof Jasiński lekarz Teatr Komedia w Warszawie
2004 Koty Andrew Lloyd Webber Wojciech Kępczyński Klaps, Raptus Zuch Teatr Muzyczny „Roma”
2005 Razem możemy więcej Krzysztof Adamski przedstawienie impresaryjne
2006 Madryt 03 spektakl baletowy/ruchowy Dariusz Lewandowski Kompania Primavera Warszawa
2007 Gruba świnia Neil LaBute Krzysztof Rekowski ruch sceniczny Teatr Powszechny w Warszawie
Po godzinach spektakl baletowy/ruchowy zespół Teatr Tańca Zawirowania
2008 Poczekalnia Dariusz Lewandowski Kompania Primavera Warszawa
2017 Szalone nożyczki Paul Pörtner Jakub Ehrlich policjant Michał Tomasiak, asystent inspektora policji Teatr Fabryka Marzeń/Teatr Palladium Warszawa
2018 Chcesz się bawić? Zadzwoń! I. D. Clark, M. Kash Radosław Dunaszewski Tristan, sąsiad
2019 Pomoc domowa Marc Camoletti Rafał Sisicki Marek
2023 Damski biznes[29] Marcia Kush, Doug Hughes Marcin Zbyszyński Bruno Frufferelli
Kolejny wieczór kawalerski, czyli na gorącym uczynku[30] Robin Hawdon Maciej Kowalewski Cindy Scena Relax/PrisMedia
Superprodukcja, czyli kręcimy Krzyżaków[31] Michał Paszczyk Michał Paszczyk Aktor I
2024 Bóg mordu (Le Dieu du carnage) Yasmina Reza Johnny Witty Michel
Mayday 3 – Bigamistka Ray Cooney Maciej Kowalewski reporter / Bobby Franklin
Męski interes Maciej Kowalewski Klopp

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Piróg Michał Paweł. Krajowa Rada Sądownictwa. [dostęp 2021-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-08)]. (pol.).
  2. ↑ Michał Piróg Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2019-04-06]. (ang.).
  3. ↑ Personalidade: Michał Piróg (Polônia). InterFilmes.com. [dostęp 2019-04-06]. (port.).
  4. ↑ Mama Piróga marzy o kochanku dla syna. Fakt.pl. [dostęp 2019-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-04)]. (pol.).
  5. ↑ Piróg 2016 ↓, s. 45.
  6. ↑ Wywiad z Michałem Pirógiem „Synek Madonny”. innastrona.pl. [dostęp 2014-07-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-03)]. (pol.).
  7. ↑ Bogna Skarul: Michał Piróg: Z celebryctwa trochę się śmieję. „Nasze Miasto Szczecin”, 19 maja 2014. [dostęp 2021-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-03)]. (pol.).
  8. ↑ Profil: Sebastian Piróg - Kielce. BiznesFinder.pl. [dostęp 2021-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-03)]. (pol.).
  9. ↑ a b c „Chcę żyć” – autobiografia Michała Piróga (Będzie wydawniczy HIT?). papilot.pl. [dostęp 2019-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-22)]. (pol.).
  10. ↑ a b c d e f Michał Piróg: robię swoje. Onet.pl. [dostęp 2017-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-06)]. (pol.).
  11. ↑ Rzekomy chłopak Edyty Herbuś jest gejem. Onet.pl. [dostęp 2007-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-02)]. (pol.).
  12. ↑ Michał Piróg postanowił zostać Żydem. Dziennik.pl. [dostęp 2009-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-05)]. (pol.).
  13. ↑ Piróg 2016 ↓, s. 213.
  14. ↑ Piróg 2016 ↓, s. 194–195.
  15. ↑ Piróg 2016 ↓, s. 144–146.
  16. ↑ Piróg 2016 ↓, s. 90.
  17. ↑ Piróg 2016 ↓, s. 24.
  18. ↑ Piróg 2016 ↓, s. 146.
  19. ↑ Dominika Gwit, Krzysztof Ibisz i Michał Piróg w sztuce "Szalone nożyczki". Onet.pl, 2017-12-06. [dostęp 2018-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-06)]. (pol.).
  20. ↑ Spektakl Chcesz się bawić? Zadzwoń w Lublinie. Fakt.pl. [dostęp 2019-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-06)]. (pol.).
  21. ↑ Na kłopoty... Nadia. portalik24.pl. [dostęp 2019-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-22)]. (pol.).
  22. ↑ Poznajcie uczestników drugiej edycji „Azja Express”. TVN, 2017-03-21. [dostęp 2017-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-12)]. (pol.).
  23. ↑ 'Głosuję na miłość' - Piróg, Szczygielski, Szpura i Grabarczyk w akcji Kampanii Przeciw Homofobii. Wirtualnemedia.pl. [dostęp 2019-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-18)]. (pol.).
  24. ↑ Oskar Netkowski (2019-12-06): Michał Piróg pozował nago! Trudno oderwać wzrok. „Czas się wyzwolić”. Wirtualna Polska. [dostęp 2019-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-08)]. (pol.).
  25. ↑ Oskar Netkowski (2019-12-06): Bohaterowie kalendarza 2020 (styczeń-czerwiec). „Replika”. [dostęp 2019-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-08)]. (pol.).
  26. ↑ Michał Piróg Magazines. FamousFix. [dostęp 2021-05-03]. (ang.).
  27. ↑ Karolina Chibowska: Piróg reklamuje firmę kojarzoną z niewolnictwem. Internauci oburzeni. Skomentowała też Kinga Rusin. Plejada.pl, 30 marca 2019. [dostęp 2021-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-03)]. (pol.).
  28. ↑ BG: Michał Piróg w kampanii Żywca Zdrój o systemie depozytowym. Wirtualnemedia.pl, 2020-11-18. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-03)]. (pol.).
  29. ↑ Damski biznes. Scena Relax. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-10-30)]. (pol.).
  30. ↑ Kolejny wieczór kawalerski. Scena Relax. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-10-30)]. (pol.).
  31. ↑ Superprodukcja, czyli kręcimy Krzyżaków. Scena Relax. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-10-30)]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]