Michael Franti

Michael Franti
Ilustracja
Franti, Fremantle Park, 2011
Data i miejsce urodzenia

21 kwietnia 1966
Oakland

Instrumenty

gitara akustyczna

Gatunki

hip-hop, reggae, R'n'B, funk

Wydawnictwo

ANTI-

Zespoły
The Disposable Heroes of Hiphoprisy, Spearhead
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Michael Franti (ur. 21 kwietnia 1966 w Oakland[1]) – amerykański muzyk, piosenkarz i raper. Charakterystyczną cechą jego twórczości jest silne zaangażowanie społeczno-polityczne jego tekstów. Był z tego powodu porównywany z Gilem Scottem-Heronem i Marvinem Gaye[1]. Lider grup The Beatnigs, The Disposable Heroes of Hiphoprisy oraz Michael Franti and Spearhead.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Franti urodził się w 1966 roku w kalifornijskim Oakland. Jego matka była Amerykanką pochodzenia niemiecko-irlandzkiego, ojciec był Afroamerykaninem o indyjskich korzeniach[2]. Tuż po urodzeniu adoptowała go jednak para pochodzenia fińskiego, wychowująca dodatkowo troje własnych dzieci oraz jeszcze jednego afroamerykańskiego chłopca[1][3]. Ta nietypowa sytuacja rodzinna była źródłem wielu napięć, co Franti wyraził m.in. w utworze „Socio-Genetic Experiment” z albumu Hypocrisy Is the Greatest Luxury The Disposable Heroes of Hiphoprisy.

Franti studiował na University of San Francisco[3].

Jego kariera muzyczna zaczęła się w trakcie studiów – w 1986 roku założył z Rono Tse zespół The Beatnigs, tworzący muzykę z pogranicza punku i industrialu. Po wydaniu jednego albumu zespół przerodził się w The Disposable Heroes of Hiphoprisy, charakteryzujący się znacznie bardziej hip-hopowym brzmieniem. Po wydaniu Hypocrisy Is the Greatest Luxury i Spare Ass Annie z Williamem Burroughsem zespół się rozpadł.

W połowie lat 90. Franti założył zespół Spearhead. Jego muzyka, wydawana zarówno pod nazwą nowej grupy, jak i jako wydawnictwa solowe, oddaliła się od brzmienia Beatnigs i Heroes w kierunku „lżejszej”, bardziej przystępnej mieszanki elementów reggae, rhythm and bluesa, funku i muzyki akustycznej. Franti przestał rapować, a zaczął śpiewać i grać na gitarze akustycznej. Jego Spearhead współpracowali m.in. z Pink, Gentlemanem, Sly & Robbie.

Franti znany jest z tego, że preferuje chodzenie boso[4]. Jest weganinem[5].

Zaangażowanie polityczne

[edytuj | edytuj kod]

Franti jest zaangażowany społeczno-politycznie nie tylko przez swoją muzykę. Album Yell Fire! powstał, razem z filmem I Know I'm Not Alone, w wyniku podróży artysty w 2004 roku po Bliskim Wschodzie[6].

W czasie kampanii wyborczej Baracka Obamy w 2008 roku Franti skomponował i opublikował na YouTube utwór będący wyrazem poparcia dla kandydata Demokratów[4].

W 2011 Franti odwiedził demonstrantów okupujących w ramach Occupy Wall Street Zuccotti Park w Nowym Jorku, gdzie zaśpiewał kilka piosenek i rozmawiał z uczestnikami protestów[7].

W 2012 roku jego interpretacja utworu „Subterranean Homesick Blues” Boba Dylana ukazała się na kompilacji Chimes of Freedom: The Songs of Bob Dylan, nagranej i wydanej specjalnie z okazji 50-lecia istnienia Amnesty International.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Travis Drageset: Michael Franti Biography. AllMusic. [dostęp 2013-07-02]. (ang.).
  2. ↑ Michael Franti What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2020-10-17]. (ang.).
  3. ↑ a b Meet Michael. michaelfranti.com. [dostęp 2013-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-06)]. (ang.).
  4. ↑ a b Jon Behm: Nine questions for Michael Franti. Twin Cities Daily Planet, 2009-02-07. [dostęp 2013-07-02]. (ang.).
  5. ↑ Michael Franti: Charity Work & Causes. Look to the Stars. [dostęp 2013-07-02]. (ang.).
  6. ↑ Jeff Tamarkin: Yell Fire! Live – Michael Franti and Spearhead. AllMusic.com. [dostęp 2013-07-02]. (ang.).
  7. ↑ Nick Pinto: Jeff Magnum and Michael Franti Play Occupy Wall Street. The Village Voice, 2011-10-05. [dostęp 2013-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-08)]. (ang.).