Michael Jepsen Jensen

Michael Jepsen Jensen
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1992
Grindsted

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Dania
Mistrzostwa świata
złoto 2012 żużel, drużynowo
srebro 2013 żużel, drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
złoto 2010 żużel, drużynowo
złoto 2012 żużel, indywidualnie
złoto 2013 żużel, drużynowo
srebro 2011 żużel, drużynowo
Mistrzostwa Europy
złoto 2022 żużel, pary
srebro 2016 żużel, pary
srebro 2018 żużel, pary
Mistrzostwa Europy juniorów
srebro 2011 żużel, indywidualnie
srebro 2011 żużel, drużynowo
brąz 2009 żużel, drużynowo
Strona internetowa

Michael Jepsen Jensen, także Michael Liglad (ur. 18 lutego 1992 w Grindsted) – duński żużlowiec.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ściganie na żużlu rozpoczynał w rodzinnym Grindsted, obecnie występuje również w tamtejszym klubie[1]. Poprzednio w lidze duńskiej jeździł w barwach Vojens Speedway Klub. W lidze szwedzkiej od 2012 roku występuje w Dackarnie Målilla[2]. Wcześniej jeździł w Vargarnie Norrköping, do której przeniósł się z Solkkaterny Karlstad[3]. W lidze angielskiej w sezonie 2011 reprezentował Peterborough Panthers[4].

Od 2010 reprezentował również polski klub KS Toruń. W drugiej części swojego debiutanckiego sezonu w polskiej lidze wygrał rywalizację o miejsce w składzie z Darcym Wardem, ówczesnym mistrzem świata juniorów. W ostatnim meczu sezonu, w którym KS Toruń walczył o trzecie miejsce z WTS–em Wrocław, Jensen zdobył 10 punktów w 6 startach, czym znacząco przyczynił się do zwycięstwa swojej drużyny[5]. Przed sezonem 2011 w polskiej lidze wprowadzono zapis dopuszczający na pozycjach juniorskich występy wyłącznie zawodników krajowych. Toruńscy działacze zadecydowali jednak, że nie pozbędą się ze składu Duńczyka – Warda wypożyczono do Wybrzeża Gdańsk, a Jensen został zgłoszony do rozgrywek jako senior. Mimo konkurencji ze strony Karola Ząbika i Matěja Kůsa, zdołał wywalczyć sobie pewne miejsce w składzie toruńskiej drużyny.

W sezonie 2012 w polskiej ekstralidze żużlowej reprezentował Stal Gorzów Wielkopolski. Sezon 2012 był jednym z najlepszych w jego karierze. Z drużyną Stali Gorzów zdobył srebrny medal Drużynowych Mistrzostw Polski, ulegając w finale Unii Tarnów. Był jednym z liderów swojej drużyny, uzyskując średnią 1,916 zajmując tym samym 23. miejsce na liście najlepszych zawodników Enea Ekstraligi.

Wraz z reprezentacją Danii zdobył Drużynowy Puchar Świata.

W listopadzie 2012 w Bahia Blanca w Argentynie zdobył tytuł Indywidualnego Mistrza Świata Juniorów, pokonując jednym punktem obrońcę tytuły sprzed rok, Macieja Janowskiego.

Przed sezonem 2013 po raz kolejny zmienił barwy klubowe, podpisując kontrakt z drużyną Włókniarza Częstochowa. Wraz z drużyną wywalczył wejście do fazy play-off, zajmując ostatecznie czwartą pozycję. On sam osiągnął 27. miejsce w klasyfikacji zawodników Ekstraligi. Pod koniec sezonu zdecydował się na przedłużenie kontraktu z częstochowskim klubem o kolejny rok[6].

W tym samym sezonie wraz z reprezentacją Danii juniorów wywalczył na torze w Pardubicach złoty medal Drużynowych Mistrzostw Świata Juniorów, natomiast na torze w Pradze z duńską reprezentacją zdobył srebro.

Uzyskując średnią 1,802 pkt/ bieg zajął 27. lokatę na liście najlepszych zawodników polskiej Enea Ekstraligi.

Przed sezonem 2014 podpisał 3-letni kontrakt ze swoją dotychczasową drużyną w polskiej Ekstralidze, Włókniarzem Częstochowa. W trakcie sparingu przed rozpoczęciem ligowych zmagań, doznał kontuzji, która zmusiła go do przerwy na samym początku sezonu[7]. W 2014 bronił również barw klubów z Grindsted oraz Malilli, których był kapitanem. Na wyspach brytyjskich reprezentował barwy Coventry Bees. Pełnił funkcję rezerwowego całego cyklu Grand Prix, wystąpił w sześciu turniejach zdobywając łącznie 42 punkty, co dało mu 16. miejsce. Startował w Indywidualnych Mistrzostwach Danii, gdzie ostatecznie zajął czwartą pozycję. Podczas Grand Prix Polski w Toruniu złamał obojczyk, co spowodowało przedwczesne zakończenie sezonu[8].

W rozgrywkach polskiej Enea Ekstraligi uzyskał średnią 1,864 pkt/bieg, zajmując 20. miejsce, jako najlepszy zawodnik Włókniarza Częstochowa.

Przed sezonem otrzymał stałą dziką kartę na starty w cyklu Grand Prix[9]. Zmienił barwy klubowe w Polsce, wiążąc się kontraktem z drużyną Sparty Wrocław[10]. W lidze szwedzkiej i duńskiej pozostał w swoich dotychczasowych klubach.

Grand Prix 2015 ukończył na 11. miejscu z dorobkiem 84 punktów. Rok później, w Grand Prix 2016 był drugim stałym rezerwowym. Wystąpił w czterech rundach, w których zdobył łącznie 31 punktów.

W 2018 wystąpił z dziką kartą w Grand Prix Danii. Reprezentował Danię w dwudniowym finale Speedway of Nations 2018. Zdobył 12 oraz 15 punktów; był pod tym względem zdecydowanym liderem swojej drużyny[11].

W następnych latach Jepsen Jensen często zmieniał kluby w polskiej lidze. W 2016 wrócił do Stali Gorzów, później jeździł dla KS Toruń (2017), Falubazu Zielona Góra (2018–2020), ROW-u Rybnik (2021) i GTM Start Gniezno (2022). Od 2023 startuje w GKŻ Wybrzeże Gdańsk. Występuje również w lidze szwedzkiej (Eskilstuna Smederna – od 2017) oraz w lidze duńskiej (Slangerup Speedway Klub – 2016–2018 i od 2020, Region Varde Speedway – 2019).

Przynależność klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Dania

Szwecja

Polska

Wielka Brytania

Starty w Grand Prix (Indywidualnych Mistrzostwach Świata na Żużlu)

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w poszczególnych zawodach Grand Prix

[edytuj | edytuj kod]
Nr Dzień Rok Nazwa Miejscowość Tor Długość toru
1. 22 września 2012 Dania Grand Prix Nordyckie Dania Vojens Speedway Center 300m

Miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
Nr Dzień Rok Nazwa Miejscowość Tor Miejsce Punkty Biegi Zwycięzca
1. 22 września 2012 Dania Grand Prix Nordyckie Dania Vojens Speedway Center 1. 15 (1,1,2,3,0,2,6) —
2. 8 sierpnia 2015 Dania Grand Prix Danii Dania Horsens CASA Arena (sztuczny tor) 3. 13 (1,2,3,1,3,2,1) Dania Peter Kildemand

Punkty w poszczególnych zawodach Grand Prix

[edytuj | edytuj kod]
Sezon 2012
GP Nowej Zelandii – Auckland GP Europy – Leszno GP Czech – Praga GP Szwecji – Göteborg GP Danii – Kopenhaga GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Chorwacji – Gorican GP Włoch – Terenzano GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Skandynawii – Målilla GP Nordyckie – Vojens GP Polski – Toruń miejsce punkty
– – – – 7 – – – – – 15 – 17 22
Sezon 2013
GP Nowej Zelandii – Auckland GP Europy – Bydgoszcz GP Szwecji – Göteborg GP Czech – Praga GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Danii – Kopenhaga GP Włoch – Terenzano GP Łotwy – Dyneburg GP Słowenii – Krško GP Skandynawii – Solna GP Polski – Toruń miejsce punkty
– – – – – – 6 – – – – – 21 6
Sezon 2014
GP Nowej Zelandii – Auckland GP Europy – Bydgoszcz GP Finlandii – Tampere GP Czech – Praga GP Szwecji – Målilla GP Danii – Kopenhaga GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Łotwy – Dyneburg GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Nordyckie – Vojens GP Skandynawii – Solna GP Polski – Toruń miejsce punkty
– – – – – 8 9 – 14 7 4 0 16 42
Sezon 2015
GP Polski – Warszawa GP Finlandii – Tampere GP Czech – Praga GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Łotwy – Dyneburg GP Szwecji – Målilla GP Danii – Horsens GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Słowenii – Krško GP Sztokholmu – Solna GP Polski – Toruń GP Australii – Melbourne miejsce punkty
5 10 4 8 7 7 13 10 2 6 5 7 11 84
Sezon 2016
GP Słowenii – Krško GP Polski – Warszawa GP Danii – Horsens GP Czech – Praga GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Szwecji – Målilla GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Niemiec – Teterow GP Sztokholmu – Solna GP Polski – Toruń GP Australii – Melbourne miejsce punkty
– – – – – – – 7 4 10 10 16 31
Sezon 2017
GP Słowenii – Krško GP Polski – Warszawa GP Łotwy – Dyneburg GP Czech – Praga GP Danii – Horsens GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Szwecji – Målilla GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Niemiec – Teterow GP Sztokholmu – Solna GP Polski – Toruń GP Australii – Melbourne miejsce punkty
– – – – – – – 9 – – – – 20 9
Sezon 2018
GP Polski – Warszawa GP Czech – Praga GP Danii – Horsens GP Szwecji – Hallstavik GP Wielkiej Brytanii – Cardiff GP Skandynawii – Målilla GP Polski – Gorzów Wielkopolski GP Słowenii – Krško GP Niemiec – Teterow GP Polski – Toruń miejsce punkty
– – 4 – – – – – – – 22 4
Statystyki
Starty 27
Zwycięstwa 1
Miejsca na podium 2
Finalista 3
Punkty 198

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Osiągnięcia indywidualne

[edytuj | edytuj kod]
  • Indywidualne Mistrzostwa Danii
    • 2012 – 9. miejsce
    • 2013 – 3. miejsce
    • 2014 – 4. miejsce
    • 2015 – 10. miejsce
    • 2016 – 14. miejsce
    • 2017 – 2. miejsce[13]
    • 2018 – 6. miejsce
    • 2019 – 6. miejsce
    • 2021 – 14. miejsce
    • 2022 – 17. miejsce (po upadku w 1. biegu wycofał się z zawodów[14].)
    • 2023 – 13. miejsce
    • 2024 – 2. miejsce

Osiągnięcia drużynowe

[edytuj | edytuj kod]

Pod uwagę wzięto tylko miejsca w top 3 danych zawodów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Dawid Cysarz: Jensen zdecydował się na zmianę klubu. Sportowe Fakty, 2011-11-11. [dostęp 2011-11-12]. (pol.).
  2. ↑ Dawid Cysarz: Jepsen Jensen zmienił klub. Sportowe Fakty, 2011-11-03. [dostęp 2011-11-03]. (pol.).
  3. ↑ Dawid Cysarz: Duński talent ostatnim zawodnikiem Vargarny. Sportowe Fakty, 2009-12-23. [dostęp 2011-07-09]. (pol.).
  4. ↑ Jensen signs. Peterborough Panthers, 2011-08-27. [dostęp 2011-08-28]. (ang.).
  5. ↑ Robert Chruściński: Z piekła do nieba. Relacja z meczu Unibax Toruń – WTS Wrocław. Sportowe Fakty, 2010-09-26. [dostęp 2011-07-09]. (pol.).
  6. ↑ Michael Jepsen Jensen zostaje w Częstochowie! - Sport WP SportoweFakty [online], www.sportowefakty.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
  7. ↑ Mateusz Makuch: Michael Jepsen Jensen bez złamań!.
  8. ↑ Łukasz Witczyk: Złamany obojczyk Michaela Jepsena Jensena.
  9. ↑ Znamy stawkę GP 2015 - dzikie karty rozdane [online], Zuzelend.com [dostęp 2022-02-22].
  10. ↑ Katarzyna Łapczyńska: Michael Jepsen Jensen podpisze kontrakt z Betardem Spartą Wrocław.
  11. ↑ administrator, Speedway of Nations 2018 - Żużel - PoKredzie.pl [online], pokredzie.pl [dostęp 2022-02-22] (pol.).
  12. ↑ Dawid Cysarz: Piotr Pawlicki Mistrzem Europy Juniorów. Sportowe Fakty, 2011-07-09. [dostęp 2011-07-09]. (pol.).
  13. ↑ Wirtualna Polska Media, Trwa dominacja Nielsa Kristiana Iversena. Po raz szósty został mistrzem Danii - WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 4 sierpnia 2017 [dostęp 2022-02-22] (pol.).
  14. ↑ Wirtualna Polska Media, Finał IM Danii w Holsted – Wynik i Relacja na żywo - Indywidualne Mistrzostwa Danii - 22.06.2022 [online], sportowefakty.wp.pl [dostęp 2022-08-08] (pol.).
  15. ↑ Adam Zasimowicz: Finał DMŚJ: Duńczycy przerwali hegemonię Polaków! Biało–czerwoni tylko z brązem. Sportowe Fakty, 2010-09-05. [dostęp 2011-07-09]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Indywidualne mistrzostwa świata juniorów na żużlu – edycje i zwycięzcy
Mistrzostwa Europy par na żużlu – edycje i zwycięzcy