Data i miejsce urodzenia |
8 maja 1946 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
174 cm | ||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
|
Michaił Nikołajewicz Żełobowski (ros. Михаил Николаевич Желобовский, biał. Міхаіл Мікалаевіч Жалабоўскі, ur. 8 maja 1946 we wsi Skiporowicze[1]) – białoruski lekkoatleta, startujący w barwach Związku Radzieckiego, średnio- i długodystansowiec.
Odpadł w eliminacjach biegu na 1500 metrów na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie[2].
Zdobył brązowy medal w sztafecie 3 × 1000 metrów na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze (sztafeta radziecka biegła w składzie: Remir Mitrofanow, Stanisław Simbircew i Żełobowski)[3]. Na kolejnych europejskich igrzyskach halowych w 1968 w Madrycie sztafeta radziecka 3 × 1000 metrów w składzie: Żełobowski, Oleg Rajko i Anatolij Wierłan zdobyła złoty medal. Na tych samych igrzyskach Żełobowski zajął 5. miejsce w biegu na 800 metrów[4]. Odpadł w półfinale biegu na 1500 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku[1] oraz w eliminacjach tej konkurencji na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach[5].
Zajął 4. miejsce w biegu na 1500 metrów w finale Pucharu Europy w 1970 w Sztokholmie[6]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1971 w Sofii zajął w tej konkurencji 5. miejsce[7], a na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach odpadł w eliminacjach[8].
Zwyciężył w biegu na 5000 metrów na letniej uniwersjadzie w 1973 w Moskwie[9].
Był mistrzem ZSRR w biegu na 1500 metrów w 1968, 1970 i 1971 oraz w biegu na 5000 metrów w 1974[10], a także wicemistrzem w biegu na 800 metrów w 1967.
Był dwukrotnym rekordzistą ZSRR w biegu na 5000 metrów do wyniku 13:29,08 osiągniętego 16 września 1973 w Helsinkach (pierwszy wynik radzieckiego zawodnika poniżej 13 minut i 30 sekund)[11].
Rekordy życiowe[12]: