Data i miejsce urodzenia |
22 października 1959 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
180 cm | |||||||||
Debiut w PŚ | ||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
8.12 1979, Val d’Isère (3. miejsce – kombinacja) | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
}
|
Michel Vion (ur. 22 października 1959 w Moûtiers) – francuski narciarz alpejski, mistrz świata.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 28 stycznia 1979 roku w Garmisch-Partenkirchen, gdzie nie ukończył pierwszego przejazdu w slalomie[1]. Pierwsze punkty zdobył 8 grudnia 1979 roku w Val d’Isère, zajmując trzecie miejsce w kombinacji alpejskiej. Tym samym nie tylko zdobył punkty, ale od razy stanął na podium. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie dwaj reprezentanci USA: Phil Mahre i jego brat Steve Mahre. W kolejnych startach jeszcze dwukrotnie stawał na podium zawodów tego cyklu. Najpierw zajął drugie miejsce w kombinacji 14 lutego 1982 roku w Garmisch-Partenkirchen, gdzie rozdzielił Steve'a Mahre i Petera Lüschera ze Szwajcarii. Następnie odniósł swoje jedyne zwycięstwo, 21 stycznia 1985 roku w Wengen, gdzie w kombinacji wyprzedził Petera Rotha z RFN i Petera Lüschera. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1981/1982, kiedy to zajął 35. miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji kombinacji był piąty.
Jego największym sukcesem jest złoty medal w kombinacji wywalczony podczas mistrzostw świata w Schladming w 1982 roku. W zawodach tych wyprzedził Lüschera i Austriaka Antona Steinera. Był to jego jedyny medal wywalczony na międzynarodowej imprezie tej rangi. Był też między innymi piąty w tej samej konkurencji na rozgrywanych trzy lata później mistrzostwach świata w Bormio. W 1984 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie. Ukończył tam bieg zjazdowy na 25. pozycji, nie ukończył giganta, a w slalomie został zdyskwalifikowany. Ponadto był trzykrotnym mistrzem Francji: w gigancie (1978) i zjeździe (1981, 1984).
W 1985 roku zakończył karierę.
W 2010 roku został wybrany prezydentem Francuskiej Federacji Narciarskiej (FFS)[2]. W 2014 roku uzyskał reelekcję[3].
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
DNF1 | 14 lutego | 1984 | Sarajewo | Gigant | 2:41,18 | - | Max Julen |
25. | 16 lutego | 1984 | Sarajewo | Zjazd | 1:45,59 | +3,09 | Bill Johnson |
DSQ1 | 19 lutego | 1984 | Sarajewo | Slalom | 1:39,41 | - | Phil Mahre |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 5 lutego | 1982 | Schladming | Kombinacja | 12,64 pkt | - | - |
19.[4] | 6 lutego | 1982 | Schladming | Zjazd | 1:55,10 | +0,48 | Harti Weirather |
DNF2[5] | 7 lutego | 1982 | Schladming | Slalom | 1:48,48 | - | Ingemar Stenmark |
5. | 5 lutego | 1985 | Bormio | Kombinacja | 7,67 pkt | +42,71 pkt | Pirmin Zurbriggen |
DNF[6] | 10 lutego | 1985 | Bormio | Slalom | 1:38,82 | - | Jonas Nilsson |