![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci |
24 kwietnia 1760 |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
Michele Mascitti (ur. w 1663 lub 1664 w Chieti koło Neapolu, zm. 24 kwietnia 1760 w Paryżu)[1] – włoski kompozytor i skrzypek okresu baroku.
Gry na skrzypcach uczył się od młodości; jego nauczycielem był wuj Peter Marchitelli (1643–1729), który w tym czasie zajmował stanowisko skrzypka orkiestry królewskiej w Neapolu i w Teatro di San Bartolomeo. Następnie Mascitti przeniósł się do Neapolu, gdzie czasowo grał w orkiestrze królewskiej "nadliczbowe skrzypce". Wkrótce ją jednak opuścił i podróżował, przebywając w kilku miastach włoskich, niemieckich i holenderskich. W 1704 osiadł w Paryżu i przyjął francuskie imię Michel. Ze względu na swą wielką renomą cieszył się patronatem Filipa II, księcia Orleanu (który umożliwił mu występy na dworze w Wersalu), elektora Bawarii i kardynała Pietro Ottoboni. W 1739 uzyskał obywatelstwo francuskie.
Mascitti opublikował wszystkie dziewięć zbiorów swych kompozycji w Paryżu. Cztery koncerty z op. 7 naśladują styl concerto grosso Arcangelo Corellego. Za swojego życia Mascitti cieszył się podobną sławą, jak Tomaso Albinoni i A. Corelli. Jego kompozycje utrzymane były przeważnie w stylu włoskim, czasem francuskim. Jak na swoje czasy operował nowoczesną harmoniką.