Mihajlo Valtrović

Mihajlo Valtrović
Ilustracja
Mihajlo Valtrović, ok. 1885
Data i miejsce urodzenia

29 września 1839
Belgrad

Data i miejsce śmierci

22 września 1915
Belgrad

Zawód, zajęcie

archeolog

Mihajlo Valtrović także Michail Walter[1] (serb. Михаило Валтровић) (ur. 29 września 1839 w Belgradzie, zm. 22 września 1915 tamże) – serbski architekt, historyk sztuki i archeolog, pierwszy profesor archeologii w Wyższej Szkole w Belgradzie, kustosz Muzeum Narodowego Serbii (1881–1906), pionier muzealnictwa w Serbii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Mihajlo Valtrović urodził się 29 września 1839 w Belgradzie[1]. Valtrović ukończył studia architektury w Karlsruhe[2]. Był pierwszym profesorem archeologii w Wyższej Szkole w Belgradzie[2].

W latach 1871–1884, w ramach projektu Serbskiego Towarzystwa Naukowego, sporządził wraz z Dragutinem Milutinovićem (1840–1900) ponad 300 rysunków i akwareli dokumentujących serbskie zabytki średniowiecza[3].

W 1881 roku objął stanowisko kustosza Muzeum Narodowego Serbii, wprowadzając jako pierwszy w Serbii nowoczesne metody muzeologii, m.in. wydał pierwszy katalog zbiorów muzealnych i zorganizował działalność edukacyjną muzeum z wykładami i wystawami[2]. Aby zapobiec wywozowi dzieł sztuki z Serbii, zaproponował ustawę o zabytkach i historycznych dziełach sztuki[4]. W 1882 roku zorganizował pierwszą publiczną wystawę rzeźby serbskiego artysty Petara Ubavkića (1852–1910) a rok później wystawę prac Katariny Ivanović (1811–1882)[4] – uznawanej za pierwszą w historii malarkę serbską[5]. Jako kustosz Valtrović pracował przez 25 lat do 1906 roku[2].

W 1883 roku założył Serbskie Towarzystwo Archeologiczne[4]. Rok później założył pierwsze specjalistyczne czasopismo archeologiczne „Antiquary”, którego był redaktorem naczelnym w latach 1884–1907[4].

Zaznajomił europejskich archeologów z figurką z epoki brązu – „Idolem z Kličevac”[2], znalezioną w jednym z grobów w Kličevacu i zniszczoną w czasie bombardowania Belgradu w 1914 roku podczas I wojny światowej[6][2].

Valtrović zmarł w Belgradzie 22 września 1915 roku[1].

Członkostwa i nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • 1870 – członek Serbskiego Towarzystwa Naukowego, od 1882 sekretarz Komitetu ds. Sztuki[1]
  • 1887 – członek Serbskiej Akademii Królewskiej, w latach 1892–1908 sekretarz Komitetu ds. Sztuk Pięknych[1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e Српска академија наука и уметности: Mihailo VALTROVIĆ. [dostęp 2017-01-03]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f Muzeum Narodowe Serbii: Mihailo Valtrović (1839-1915). [dostęp 2017-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-07)]. (ang.).
  3. ↑ Muzeum Narodowe Serbii: The Fund of Milutinović & Valtrović. [dostęp 2017-01-06]. (ang.).
  4. ↑ a b c d Muzeum Narodowe Serbii: Museum Directors. [dostęp 2017-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-27)]. (ang.).
  5. ↑ Тhe Gallery of Matica srpska: EПОХА РОМАНТИЗМА. [dostęp 2017-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-30)]. (serb.).
  6. ↑ Draga Garasanin: Bronze Age in Serbia. [w:] Projekt Rastko [on-line]. [dostęp 2017-01-06]. (ang.).