Mike Bull

Mike Bull
Data i miejsce urodzenia

11 września 1946
Belfast

Wzrost

184 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Irlandia Północna
Igrzyska Brytyjskiej Wspólnoty Narodów
złoto Edynburg 1970 lekkoatletyka
(skok o tyczce)
złoto Christchurch 1974 lekkoatletyka
(dziesięciobój)
srebro Kingston 1966 lekkoatletyka
(skok o tyczce)
srebro Christchurch 1974 lekkoatletyka
(skok o tyczce)
Odznaczenia
Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Miłe Bull, wł. Michael Anthony Bull (ur. 11 września 1946 w Belfaście[1]) – brytyjski lekkoatleta, specjalista skoku o tyczce oraz wieloboista, czterokrotny medalista igrzysk Brytyjskiej Wspólnoty Narodów, dwukrotny olimpijczyk.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Na igrzyskach olimpijskich i mistrzostwach Europy reprezentował Wielką Brytanię, a na igrzyskach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów Irlandię Północną.

Zdobył srebrny medal w skoku o tyczce na igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1966 w Kingston, przegrywając jedynie z Trevorem Bickle z Australii[2]. Zajął 16. miejsce w tej konkurencji na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie[3]. Na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze był 12.[4], a na europejskich igrzyskach halowych w 1968 w Madrycie – 8. w skoku o tyczce[5].

Zajął 13. miejsce w tej konkurencji na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku[1], 10. miejsce na europejskich igrzyskach halowych w 1969 w Belgradzie[6] 7. miejsce na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach[7] i również 7. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu[8].

Zwyciężył w skoku o tyczce, a także zajął 8. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów na igrzyskach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów w 1970 w Edynburgu[2]. Odpadł w kwalifikacjach na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach[9]. Zajął 6. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1972 w Grenoble[10]. Odpadł w kwalifikacjach skoku o tyczce na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium[1].

Zwyciężył w dziesięcioboju oraz zdobył srebrny medal w skoku o tyczce na igrzyskach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów w 1974 w Christchurch, przegrywając jedynie z Australijczykiem Donem Bairdem[2]. Zajął 10. miejsce w skoku o tyczce na halowych mistrzostwach Europy w 1974 w Göteborgu[11]. Nie zaliczył żadnej wysokości na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie[12].

Ostatnią dużą imprezą Bull były igrzyska Wspólnoty Narodów w 1978 w Edmonton. Zajął tam 9. miejsce w dziesięcioboju, a w skoku o tyczce nie został sklasyfikowany (wszystkie skoki spalił)[2].

Był mistrzem Wielkiej Brytanii (AAA) w skoku o tyczce w 1966, 1967, 1969, 1971 i 1972 oraz wicemistrzem w 1968, 1970 i 1973[13]. W hali był mistrzem w tej konkurencji w latach 1967–1972, 1974 i 1977, wicemistrzem w 1973 i 1975 oraz brązowym medalistą w 1966[14].

Dziesięciokrotnie poprawiał rekord Wielkiej Brytanii w tej konkurencji do wyniku 5,25 m, uzyskanego 22 września 1973 w Londynie[15]. Był to również najlepszy wynik w jego karierze[16].

W 2012 został mianowany oficerem Orderu Imperium Brytyjskiego IV klasy (OBE)[17].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Mike Bull [online], olympedia.org [dostęp 2020-09-13] (ang.).
  2. ↑ a b c d Michael Anthony Bull [online], thecgf.com [dostęp 2020-09-13] (ang.).
  3. ↑ European Athletics Championships – Budapest 1966 [online], European Athletics [dostęp 2020-09-13] (ang.).
  4. ↑ European Athletics Indoor Championships – Prague 1967 [online], European Athletics [dostęp 2021-05-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-24] (ang.).
  5. ↑ European Athletics Indoor Championships – Madrid 1968 [online], European Athletics [dostęp 2021-05-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-11] (ang.).
  6. ↑ European Athletics Indoor Championships – Belgrade 1969 [online], European Athletics [dostęp 2021-05-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-12] (ang.).
  7. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 532 [dostęp 2020-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  8. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 415 [dostęp 2020-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  9. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 540 [dostęp 2020-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  10. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 425 [dostęp 2020-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  11. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 435 [dostęp 2020-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  12. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 548 [dostęp 2020-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  13. ↑ AAA Championships (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2020-09-13] (ang.).
  14. ↑ AAA Indoor Championships (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2020-09-13] (ang.).
  15. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 105. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  16. ↑ Michael Bull [online], Track and Field Statistics [dostęp 2020-09-13] (ang.).
  17. ↑ Queen’s birthday honours list 2012: OBE. „The Guardian”, 2012-01-16. 
Mistrzowie igrzysk Wspólnoty Narodów w skoku o tyczce
Mistrzowie igrzysk Wspólnoty Narodów w dziesięcioboju