Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
175 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Michael Lee „Mike” Swain (ur. 21 grudnia 1960 w Elizabeth w stanie New Jersey[1]) – amerykański judoka. Trzykrotny olimpijczyk[2]. Brązowy medalista z Seulu 1988; jedenasty w Los Angeles 1984 i 34. w Barcelonie 1992[3]. Walczył w wadze lekkiej.
Mistrz świata w 1987; drugi w 1985 i 1989, uczestnik zawodów w 1983. Startował w Pucharze Świata w 1989 i 1992[4]. Triumfator igrzysk panamerykańskich w 1987; trzeci w 1983. Mistrz panamerykański w 1986; trzeci w 1978. Drugi na igrzyskach dobrej woli w 1990. Trzeci na uniwersjadzie w 1985[5] roku.
Jego żona Tânia Ishii startowała w turnieju judo w Barcelonie 1992; teść Chiaki Ishii zdobył brązowy medal w Monachium 1972, a szwagierka Vânia Ishii była olimpijką w Sydney 2000 i Atenach 2004.
Konkurencja | Rundy eliminacyjne | Klas. końcowa | ||
---|---|---|---|---|
Przeciwnik I | Przeciwnik II | 1/4 | Miejsce | |
71 kg[6] | Frank Evensen (NOR) Z |
Yousuf Al-Hammad (KUW) Z |
Luiz Onmura (BRA) P |
11. |
Konkurencja | Rundy eliminacyjne | Repasaże | Finały | Klas. końcowa | ||
---|---|---|---|---|---|---|
Przeciwnik I | Przeciwnik II | 1/4 | Przeciwnik I | O 3 miejsce | Miejsce | |
71 kg[7] | Nelson Ombito (KEN) Z |
Glenn Beauchamp (CAN) Z |
Sven Loll (GDR) P |
Steffen Stranz (FRG) Z |
Kerrith Brown (GBR) P |
3. |
Konkurencja | Rundy eliminacyjne | Klas. końcowa |
---|---|---|
Przeciwnik I | Miejsce | |
71 kg[8] | Park Yong-i (PRK) P |
34. |