Minóg grecki
| Caspiomyzon hellenicus | |||
| (Vladykov, Renaud, Kott & Economidis, 1982) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
minóg grecki | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Minóg grecki, minog grecki[3] (Caspiomyzon hellenicus) – gatunek europejskiego, słodkowodnego, pasożytniczego bezżuchwowca z rodziny minogowatych (Petromyzontidae). Dawniej zaliczano go do rodzaju Eudontomyzon obecnie umieszczany jest w rodzaju Caspiomyzon[4][5].
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Endemit, występuje wyłącznie w Grecji, w trzech potokach w dorzeczu rzeki Struma[4]. Gatunek krytycznie zagrożony wyginięciem[2].
Dawniej zaliczano do tego gatunku również populację żyjącą w dorzeczu rzeki Louros w północno-zachodniej Grecji, lecz obecnie jest ona wyróżniana jako odrębny gatunek – Eudontomyzon graecus[4].
Budowa ciała
[edytuj | edytuj kod]Osiąga 10–16 cm długości całkowitej i do 7,5 g masy. Wzdłuż tułowia od 53 do 63 miomerów. Procentowe proporcje długości poszczególnych części ciała są następujące: odcinek przedskrzelowy 8,4–13,1% długości całkowitej ciała, odcinek skrzelowy 9,5–12,4%, tułów 46,4–54,7%, ogon 26,2–33%, oko 1,3–2,1%, pysk 4,4–8,9%. Średnica [jelito|jelita wynosi 0,05–0,1 cm. Płetwa ogonowa jest zaokrąglona[4].
Ubarwienie grzbietu i boków dorosłego, zakonserwowanego, osobnika jest szare, zaś brzucha jasnobrązowe. Płetwa ogonowa szara do czarnej[4].
Biologia i ekologia
[edytuj | edytuj kod]Tryb życia
[edytuj | edytuj kod]Żyje w płytkich, przejrzystych i dość szybko płynących potokach o żwirowym, częściowo kamienistym i częściowo porośniętym roślinnością dnie. Ślepice żyją zagrzebane w bogatym w detrytus piaszczystym bądź gliniastym dnie. Osobniki dorosłe są spotykane na głębokości 25–75 cm w miejscach o dnie mulistym, zwłaszcza wśród zatopionych korzeni i roślin wodnych[4].
Gatunek krótko żyjący. Metamorfoza odbywa się w grudniu a osobniki dorosłe żyją tylko 3–4 miesiące[4].
Odżywianie
[edytuj | edytuj kod]W przeciwieństwie do większości minogów nie jest gatunkiem pasożytniczym. Ślepice żywią się detrytusem, zaś osobniki dorosłe są filtratorami żywiącymi się planktonem w tym glonami[4].
Rozród
[edytuj | edytuj kod]Tarło odbywa się w okresie od grudnia do maja[4].
Zagrożenie i ochrona
[edytuj | edytuj kod]Głównymi zagrożeniami są zanieczyszczenie wód oraz zabudowa hydrotechniczna[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ V.D. Vladykov, C.B. Renaud, E. Kott & P.S. Economidis. A new nonparasitic species of holarctic lamprey, genus Eudontomyzon Regan 1911 (Petromyzontidae), from Greece. „Canadian Journal of Zoology”. 60 (11), s. 2898, 1982. DOI: 10.1139/z82-367. (ang.).
- ↑ a b A.J. Crivelli, Caspiomyzon hellenicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2017-3 [dostęp 2018-03-03] (ang.).
- ↑ Josef Reichholf, Gunter Steinbach, Claus Militz: Wielka encyklopedia ryb : słodkowodne i morskie ryby Europy. Wiśniewolski Wiesław (tłum.). Warszawa: Muza, 1994. ISBN 83-7079-317-7.
- ↑ a b c d e f g h i j Eudontomyzon hellenicus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 28 czerwca 2016]
- ↑ W. N. Eschmeyer: Catalog of Fishes electronic version (30 January 2018). California Academy of Sciences. [dostęp 2018-02-26]. (ang.).