Państwo | |
---|---|
Data utworzenia |
27 listopada 2013 |
Data likwidacji |
16 listopada 2015 |
Siedziba |
Warszawa |
Minister | |
Sekretarz stanu | |
Adres | |
ul. Wspólna 2/4 00-926 Warszawa | |
Położenie na mapie Warszawy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
52°13′43,2″N 21°01′12,7″E/52,228667 21,020194 | |
Strona internetowa |
Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju (MIR) – polski urząd administracji rządowej istniejący w latach 2013–2015 obsługujący ministra właściwego do spraw czterech działów administracji rządowej: rozwój regionalny; budownictwo, lokalne planowanie i zagospodarowanie przestrzenne oraz mieszkalnictwo; gospodarka morska; transport.
Ministerstwo zostało utworzone 27 listopada 2013 w drodze włączenia do dotychczasowego Ministerstwa Rozwoju Regionalnego komórek organizacyjnych dotychczasowego Ministerstwa Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej[1]. Ministerstwo zostało zlikwidowane, a na jego miejsce 8 grudnia 2015 r. (z mocą obowiązującą od 16 listopada 2015) utworzono Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa (działy budownictwo, lokalne planowanie i zagospodarowanie przestrzenne oraz mieszkalnictwo; transport), Ministerstwo Rozwoju (dział rozwój regionalny) oraz Ministerstwo Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej (dział gospodarka morska).
Źródło: M.P. z 2013 r. poz. 1038
Źródło: Dz.U. z 2013 r. poz. 1391
W latach 1918–1931 siedzibą resortu komunikacji był wybudowany w 1827 budynek mieszczący się na rogu ul. Nowy Świat 14 i al. 3 Maja (obecnie al. Jerozolimskie), w którym wcześniej – po powstaniu listopadowym – zlokalizowana była Izba Obrachunkowa a następnie w okresie I wojny światowej (1915–1918) niemiecka Kolej Przewozów Wojskowych, Dyrekcja Generalna Warszawa (Militäreisenbahn – Generaldirektion Warschau). W latach 1947–1951 w tym miejscu powstała siedziba KC PZPR, nazywana też Domem Partii, obecnie Centrum Bankowo-Finansowe „Nowy Świat”.
W 1932 w większości (w dotychczasowym miejscu pozostało do 1939 szereg komórek organizacyjnych resortu) przeniesiono się do wybudowanego w latach 1929–1931 dla Ministerstwa Robót Publicznych gmachu według projektu Rudolfa Świerczyńskiego przy ul. Chałubińskiego 4/6, w którym resort zmieniając niejednokrotnie swoją nazwę i kompetencje mieści się do dnia dzisiejszego, z przerwą na okres II wojny światowej, w którym budynek stanowił jedno z centrum zarządzania okupacyjnej Dyrekcji Kolei Wschodnich (Ostbahn-Betriebsdirektion) (1939–1940), a następnie Dyrekcji Rejonowej Kolei Wschodnich (Ostbahn-Bezirksdirektion) (1940–1945).
Osobny artykuł:5 października 1939 przy budynku na ul. Nowy Świat planowany był przez grono osób skupionych wokół gen. Michała Karaszewicza-Tokarzewskiego, zamach na Adolfa Hitlera, który nie został zrealizowany[2]. W latach 1948–1950 kompleks gmachów znacznie rozbudowano według projektu Bohdana Pniewskiego. Część wysokościową można uznać za pierwszy wieżowiec wybudowany w Warszawie jak i prawdopodobnie w całym kraju po II wojnie światowej. W latach 1951–1956 na trzynastym piętrze budynku było zainstalowanych 12 nadajników zagłuszających wybrane rozgłośnie na falach krótkich. W okresie 1945–2000 z tego budynku zarządzano też Polskimi Kolejami Państwowymi. Obecnie mieści się tam również Główna Biblioteka Komunikacyjna.