Minotaur 1

Minotaur 1
Rodzina rakiet nośnych Minotaur
Ilustracja
Rakieta Minotaur 1 w czerwcu 2011 roku
Producent

Northrop Grumman

Koszt wystrzelenia

12,5 mln USD (kurs z 1999)

Data pierwszego startu

27 stycznia 2000

Data ostatniego startu

18 czerwca 2024

Statystyki
Wszystkie starty

12

Udane starty

12 (100%)

Nieudane starty

0

Zdolność wynoszenia

LEO: 580 kg
SSO: 331 kg

Siła ciągu przy starcie

720 kN

Wymiary
Długość

19,21 m

Średnica

1,67 m

Masa całkowita

36 200 kg

Stopnie rakiety
Stopień 1.

M55A1

Stopień 2.

SR19

Stopień 3.

Orion 50XL

Stopień 4.

Orion 38

Multimedia w Wikimedia Commons

Minotaur 1 – amerykańska rakieta nośna wywodząca się z pocisku Minuteman II przeznaczona głównie do wynoszenia małych satelitów głównie dla rządu Stanów Zjednoczonych i stanowi jedną z części rodziny rakiet Minotaur(inne języki) produkowanych przez Orbital Sciences Corporation(inne języki) (obecnie Northrop Grumman).[1]

Opis rakiety

[edytuj | edytuj kod]

Minotaur I jest następcą rakiety Taurus należącej do Orbital Sciences Corporation(inne języki) (którego nazwa została zmieniona na Minotaur-C[2]) i powstała na zamówienie rządu USA, aby móc wykorzystać części z wycofywanych pocisków balistycznych.[3]

Pierwszy stopień rakiety Minotaur 1 składa się z silnika M55A1 wcześniej wykorzystywanego w pocisku balistycznym Minuteman 1A[4]. W drugim stopniu znajduje się silnik SR19, który znajdował się w drugim stopniu pocisku Minuteman 2[5]. Silniki Orion 50XL i Orion 38 pochodzą z rakiety Pegasus XL(inne języki), a w Minotaurze 1 służą jako trzeci i czwarty stopień.[6][7]

Początkowo starty Minotaura I odbywały się z bazy Sił Kosmicznych Vandenberg jednak od 2006 roku, starty odbywały się także z centrum kosmicznego znajdującego się na wyspie Wallops.[3]

Lista lotów rakiety

[edytuj | edytuj kod]

Łącznie odbyło się dwanaście startów rakiety Minotaur I i wszystkie z nich zostały zakończone sukcesem.

Numer lotu Data startu Ładunek Orbita docelowa Miejsce startu Status
1 27 stycznia 2000 JAWSAT, Falconsat 1, ASUSat 1, OCSE, OPAL LEO Vandenberg SFB Sukces[8]
2 19 lipca 2000 Sindri, Picosat 7, Picosat 8, MEMS 3, MEMS 4 LEO Vandenberg SFB Sukces[9]
3 11 kwietnia 2005 XSS 11 LEO Vandenberg SFB Sukces[10]
4 23 września 2005 Streak LEO Vandenberg SFB Sukces[11]
5 15 kwietnia 2006 COSMIC (FORMOSAT-3) LEO Vandenberg SFB Sukces[12]
6 16 grudnia 2006 TacSat-2, GeneSat-1 LEO Mid-Atlantic Regional Spaceport(inne języki) Sukces[13]
7 24 kwietnia 2007 NFIRE LEO Mid-Atlantic Regional Spaceport Sukces[14]
8 19 maja 2009 TacSat 3. PharmaSat 1, Aerocube 3, HawkSat I, Polysat CP6 LEO Mid-Atlantic Regional Spaceport Sukces[15]
9 6 lutego 2011 NROL-66 LEO Vandenberg SFB Sukces
10 30 czerwca 2011 ORS-1 LEO Mid-Atlantic Regional Spaceport Sukces
11 20 listopada 2013 ORS-3, STPSat 3, ORSES, ORS Tech 1,2, SENSE 1,2, Firefly, Ho‘oponopono 2, STARE B (Horus), 8 sateltów Prometheus, Black Knight 1, NPS-SCAT, COPPER, Trailblazer 1, SwampSat, CAPE 2, Vermont Lunar Cubesat, ChargerSat 1, DragonSat 1, KySat 2, TJ3Sat, PhoneSat v2.4 LEO Mid-Atlantic Regional Spaceport Sukces[16]
12 15 czerwca 2021 NROL-111 LEO Mid-Atlantic Regional Spaceport Sukces[17]
13 18 czerwca 2024 Mk21A Lot suborbitalny Vandenberg SFB Sukces[18]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Minotaur Rocket [online], Northrop Grumman [dostęp 2024-04-17] (ang.).
  2. ↑ Spaceflight Now | Breaking News | Taurus rocket on the market with new name, upgrades [online], spaceflightnow.com [dostęp 2024-04-17].
  3. ↑ a b Orbital ATK, Minotaur I User’s Guide [online], orbitalatk.com, 2015 [dostęp 2024-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-02] (ang.).
  4. ↑ M55A1 [online], www.astronautix.com [dostęp 2023-11-01].
  5. ↑ SR19 [online], www.astronautix.com [dostęp 2023-11-01].
  6. ↑ Orion-50 [online], space.skyrocket.de [dostęp 2023-11-01].
  7. ↑ Orion-38 [online], space.skyrocket.de [dostęp 2023-11-01].
  8. ↑ Spaceflight Now | Minotaur Launch Report | Mission Status Center [online], www.spaceflightnow.com [dostęp 2023-11-01].
  9. ↑ Spaceflight Now | Minotaur Launch Report | Mission Status Center [online], www.spaceflightnow.com [dostęp 2023-11-01].
  10. ↑ Spaceflight Now | Breaking News | Minotaur rocket launches U.S. military spacecraft [online], www.spaceflightnow.com [dostęp 2023-11-01].
  11. ↑ Spaceflight Now | Breaking News | Rocket launch paints sky with breath-taking scene [online], www.spaceflightnow.com [dostęp 2023-11-01].
  12. ↑ Spaceflight Now | Minotaur Mission Report | Mission Status Center [online], www.spaceflightnow.com [dostęp 2023-11-01].
  13. ↑ Spaceflight Now | Minotaur Launch Report | Minotaur rocket makes sunrise ascent from Virginia [online], www.spaceflightnow.com [dostęp 2023-11-01].
  14. ↑ Spaceflight Now | Breaking News | Missile research spacecraft soars into orbit from Virginia [online], www.spaceflightnow.com [dostęp 2023-11-01].
  15. ↑ Spaceflight Now | Breaking News | Minotaur lofts experimental satellite for U.S. military [online], www.spaceflightnow.com [dostęp 2023-11-01].
  16. ↑ Chris Bergin, Orbital's Minotaur I successfully lofts multitude of payloads [online], NASASpaceFlight.com, 19 listopada 2013 [dostęp 2024-04-17] (ang.).
  17. ↑ Northrop Grumman Successfully Launches Minotaur I Rocket for the National Reconnaissance Office [online], Northrop Grumman Newsroom [dostęp 2023-11-01] (ang.).
  18. ↑ Greg Hadley, Air Force, Lockheed Test New Reentry Vehicle for Sentinel ICBM [online], Air & Space Forces Magazine, 18 czerwca 2024 [dostęp 2024-08-01] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mark Wade: Minotaur. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)]. (ang.).
  • Jonathan McDowell: Launchlog. [w:] Jonathan's Space Home Page [on-line]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]