Data powstania |
1122 |
---|---|
Rodzaj | |
Numer |
157 |
Zawartość |
Ewangelie |
Język |
grecki |
Rozmiary |
18,6 × 13,6 cm |
Typ tekstu | |
Kategoria |
III |
Miejsce przechowywania |
Minuskuł 157 (wedle numeracji Gregory–Aland), ε 207 (von Soden)[1] – rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z XII wieku[2]. Przechowywany jest w Rzymie. Zawiera marginalia (podział tekstu oraz noty liturgiczne).
Kodeks zawiera tekst czterech Ewangelii na 325 pergaminowych kartach (18,6 cm na 13,6 cm)[2][3].
Tekst rękopisu pisany jest jedną kolumną na stronę, 22 linijek w kolumnie[2]. Według Scrivenera skryba miał piękny charakter pisma[4]. Wielkie inicjały zdobione są złotem[3].
Tekst kodeksu dzielony jest według κεφαλαια (rozdziałów), których numery umieszczono na marginesie tekstu. Tekst rękopisu zawiera τιτλοι (tytuły) owych rozdziałów. Nie zastosowano podziału według krótszych jednostek – Sekcji Ammoniusza, z odniesieniami do Kanonów Euzebiusza[3][4].
Zawiera list Hieronima do Karpiana, prolegomenę, noty do czytań liturgicznych; zawiera ilustracje oraz dekoracje barwione cynobrem oraz złotem. Ewangelia Jana poprzedzona jest ilustracją Jana Ewangelisty z Prochorusem[3].
Posiada kolofon jerozolimski na końcu każdej Ewangelii[4].
Tekst Pericope adulterae (Jan 7,53-8,11) został opuszczony przez kopistę[4]. Nie zawiera też tekstu Mt 16,2b–3 (znaki czasu)[5].
Grecki tekst kodeksu reprezentuje cezarejską tradycję tekstualną. Aland zaklasyfikował go do Kategorii III[6].
Według kolofonu rękopis został sporządzony w roku 1122, dla cesarza Jana II Komnen. Do Rzymu został przywieziony za papieża Klemensa VII[3].
Rękopis badali Birch, Scholz[3], Hoskier[7], oraz Streeter[8].
Obecnie przechowywany jest w Bibliotece Watykańskiej w Rzymie, pod numerem katalogowym Urb. gr. 2[2].
Jest cytowany w naukowych wydaniach greckiego Novum Testamentum Nestle–Alanda (NA26, NA27). NA27 rzadko go cytuje[9].