Data powstania |
XI wiek |
---|---|
Rodzaj | |
Numer |
37 |
Zawartość |
Ewangelie |
Język | |
Rozmiary |
31 × 24 cm |
Typ tekstu | |
Kategoria |
V |
Miejsce przechowywania |
Minuskuł 37 (według numeracji Gregory-Aland), A154 (von Soden)[1] – rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z XI wieku[2]. Zawiera marginalia. Przechowywany jest w Paryżu.
Kodeks zawiera tekst czterech Ewangelii, na 357 pergaminowych kartach (31 cm na 24 cm)[2]. Tekst ewangeliczny otoczony jest komentarzem (catena), w Ewangelii Marka jest to komentarz Wiktoryna[3].
Tekst rękopisu pisany jest jedną kolumną na stronę, w 27 linijkach na stronę[2].
Tekst Ewangelii dzielony jest według κεφαλαια (rozdziałów), których numery podano na marginesie. W górnym marginesie podano τιτλοι (tytuły) dla rozdziałów. Ponadto przed każdą z Ewangelii umieszczone zostały listy κεφαλαια (spis treści). Stosuje też podział według mniejszych jednostek – sekcji Ammoniusza. Sekcje Ammoniusza opatrzone zostały odniesieniami do Kanonów Euzebiusza[4][3].
Zawiera prolegomenę, ilustracje oraz synaksarion (księga liturgiczna z żywotami świętych)[3].
Grecki tekst Ewangelii reprezentuje tekst bizantyński. Aland zaklasyfikował go do kategorii V[5].
Tekst Pericope adulterae (Jan 7,53-8,11) umieszczony został na końcu Ewangelii Jana[4].
W Jana 8,6 stosuje wariant μη προσποιουμενος[3].
Paleograficznie datowany jest na wiek XI[2]. Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Wettstein. Rękopis badali Montfaucon, Wettstein, Scholz oraz Paulin Martin[6].
Obecnie przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej (Coislin Gr. 21) w Paryżu[2].
Nie jest cytowany w naukowych wydaniach Novum Testamentum Graece Nestle–Alanda (NA26, NA27)[7].