Miodrag Lekić

Miodrag Lekić
Миодраг Лекић
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1947
Bar

Zawód, zajęcie

politolog, dyplomata, polityk

Alma Mater

Uniwersytet w Belgradzie

Multimedia w Wikimedia Commons

Miodrag Lekić, cyr. Миодраг Лекић (ur. 21 listopada 1947 w Barze[1]) – czarnogórski politolog, dyplomata i polityk, w latach 1992–1995 minister spraw zagranicznych, poseł do Zgromadzenia Czarnogóry, kandydat w wyborach prezydenckich w 2013.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1971 ukończył nauki polityczne (ze specjalnością stosunki międzynarodowe) na Uniwersytecie w Belgradzie. W latach 1976–1977 jako stypendysta rządu francuskiego kształcił się na Université Paris Sorbonne[2]. Pracował jako nauczyciel w szkole średniej i dyrektor centrum kulturalnego, następnie związany z administracją rządową, wchodził w skład jugosłowiańskiej komisji do spraw współpracy z UNESCO[1].

W latach 1990–1992 był ambasadorem Jugosławii w Mozambiku, Lesotho i Suazi[2]. Od sierpnia 1992 do maja 1995 pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych w czarnogórskim gabinecie Mila Đukanovicia[3]. Później do 2003 zajmował stanowisko ambasadora Federalnej Republiki Jugosławii we Włoszech i na Malcie[2].

Po 2003 zajął się działalnością akademicką, wykładał na uczelniach włoskich (Uniwersytecie LUISS i Uniwersytecie Rzymskim „La Sapienza”), a także w Belgradzie i Podgoricy[2]. W 2011 współtworzył i został dyrektorem wykonawczym organizacji pozarządowej CEMP, zajmującej się polityką międzynarodową i integracją europejską[1].

W 2012 stanął na czele opozycyjnej wobec Demokratycznej Partii Socjalistów Czarnogóry koalicji Front Demokratyczny[4]. W 2013 wystartował w wyborach prezydenckich jako jedyny kontrkandydat ubiegającego się o reelekcję socjalisty Filipa Vujanovicia. Miodrag Lekić nieznacznie przegrał ze swoim konkurentem, otrzymując 48,8% głosów[5]. W tym samym roku uzyskał natomiast mandat deputowanego do czarnogórskiego parlamentu[6].

W 2015 założył nową formację pod nazwą DEMOS[7]. Z jej ramienia w wyborach w 2016 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję[6]. W 2020 współtworzył koalicję wyborczą m.in. z ugrupowaniem Demokratyczna Czarnogóra Aleksy Bečicia[6], uzyskując w wyborach w tymże roku z jej ramienia ponownie mandat deputowanego. We wrześniu 2022 w trakcie kryzysu politycznego grupa parlamentarnych koalicji zaproponowała go na nowego premiera[8]. Prezydent Milo Đukanović odrzucił tę kandydaturę (wcześniej jedno z ugrupowań wstrzymało swoje poparcie)[9][10]. Niepowodzeniem zakończyła się również kolejna próba utworzenia przez niego rządu na przełomie 2022 i 2023[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Miodrag Lekić. skupstina.me. [dostęp 2018-08-31]. (czarnog.).
  2. ↑ a b c d Docente: Miodrag Lekic. luiss.it. [dostęp 2018-08-31]. (wł.).
  3. ↑ Rulers: Montenegro: Ministries etc.. rulers.org. [dostęp 2018-08-28]. (ang.).
  4. ↑ Early elections in Montenegro; new opposition front created. europeanforum.net, 26 lipca 2012. [dostęp 2018-08-31]. (ang.).
  5. ↑ President Vujanovic named election winner in Montenegro. dw.com, 8 kwietnia 2013. [dostęp 2021-01-16]. (ang.).
  6. ↑ a b c Za izbor poslanika u Skupštinu Crne Gore. dik.co.me. [dostęp 2020-09-02]. (czarnog.).
  7. ↑ Lekić osniva novu stranku Demos. cdm.me, 18 marca 2015. [dostęp 2020-08-30]. (czarnog.).
  8. ↑ Montenegro’s Former Ruling Parties Propose Miodrag Lekic for PM. balkaninsight.com, 19 września 2022. [dostęp 2022-09-21]. (ang.).
  9. ↑ Montenegrin President Proposes Election in Absence of New Majority. balkaninsight.com, 20 września 2022. [dostęp 2022-09-21]. (ang.).
  10. ↑ Montenegro’s Djukanovic rejects proposed PM candidate, calls for early election. n1info.com, 20 września 2022. [dostęp 2022-09-21]. (ang.).
  11. ↑ Montenegro Close to Snap Elections as Govt Negotiations Fail. balkaninsight.com, 5 stycznia 2023. [dostęp 2023-01-22]. (ang.).