Miroslav Škoro

Miroslav Škoro
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 lipca 1962
Osijek

Instrumenty

gitara, tanburica, mandolina

Gatunki

folk, pop, soft rock

Zawód

piosenkarz, polityk

Strona internetowa

Miroslav Škoro (ur. 29 lipca 1962 w Osijeku[1]) – chorwacki piosenkarz i polityk, parlamentarzysta, kandydat w wyborach prezydenckich.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Swoją pierwszą gitarę akustyczną nabył w 1983[2]. Początkowo grał w lokalnych zespołach rockowych – Zadnja stanica (od 1979) i OK Band (od 1983)[3]. Od 1985 występował z orkiestrą „Slavonski bećari”[2].

Ukończył studia z zakresu inżynierii budownictwa oraz ekonomii na Uniwersytecie w Osijeku[1][3]. Pracował jako redaktor muzyczny i dziennikarz, prowadził w chorwackiej telewizji programy muzyczne Država, selo, grad oraz Pjevaj moju pjesmu[2]. W drugiej połowie lat 80. wyjechał do Stanów Zjednoczonych, kształcił się tam w Community College of Allegheny County[4]. W USA poznał Jerry’ego Grcevicha, muzyka folkowego chorwackiego pochodzenia, wirtuoza gry na tanburicy[5], regionalnym instrumencie związany ze Slawonią. Od tego czasu sam zaczął tworzyć i śpiewać utwory typowo folkowe. Po powrocie do Chorwacji założył zespół muzyków grających na instrumentach ludowych pod nazwą Ravnica. W 1992 wydał swój debiutancki album Ne dirajte mi ravnicu. Pochodząca z niego piosenka o takim samym tytule szybko stała się popularna, przynosząc również rozpoznawalność jej autorowi[5].

W 1993 piosenkarz nagrał album Miroslav Škoro i Ravnica[6]. Popularność zyskał utwór Mata, odnoszący się do masowych mordów z 1945 dokonanych przez przedstawicieli Jugosłowiańskiej Armii Ludowej na osobach (głównie Chorwatach) oskarżonych o kolaborację[7]. W latach 1995–1997 był konsulem generalnym Chorwacji na Węgrzech. Nie zaprzestał wówczas koncertów, a w 1996 wydał album Sitan vez[5]. 16 i 17 lutego 1998 Škoro wystąpił w hali sportowej w Zagrzebiu, koncert ten został wydany na dwupłytowym albumie Miroslav Škoro, uživo[8].

W 1997 chorwacki reżyser Goran Rušinović nakręcił film Mondo Bobo, w którym piosenkarza zagrał epizodyczną rolę. Wystąpił w kilkunastu odcinkach komediowego show Večernja škola z 2006. Zagrał później także w pojedynczych odcinkach paru seriali telewizyjnych[9]. W 1998 założył zespół Miroslav Škoro & Band iz Osijeka[3], z którym nagrywał swoje kolejne płyty, nadal grając na tanburicy, uzupełniając swoją twórczość elementami muzyki pop[5]. W 2001 został dyrektorem Croatia Records, największej wytwórni płytowej w Chorwacji[5], którą kierował do 2006[10]. W 2001 wydał album Slagalica, a następnie płyty Milo moje (2003) i Svetinja (2005)[6]. Skomponował muzykę do filmu Put lubenica z 2006, który wyreżyserował Branko Schmidt[9].

W 2007 uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Chorwackiego z listy Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej[2], z którego jednak zrezygnował w 2008[1]. W 2012 zrezygnował z członkostwa w partii[2]. W 2017 doktoryzował się na wydziale ekonomicznym Uniwersytetu w Osijeku[4]. W czerwcu 2019 oficjalnie ogłosił swój start w wyborach prezydenckich[4]. Poparcia udzieliły mu głównie różne ugrupowania konserwatywnej prawicy[11]. W pierwszej turze głosowania z grudnia tegoż roku zajął 3. miejsce z wynikiem 24,5% głosów[12]. W lutym 2020 ogłosił powołanie nowego ugrupowania pod nazwą Ruch Ojczyźniany[13].

W lipcu tego samego roku skupiona wokół jego formacji prawicowa koalicja zajęła trzecie miejsce w wyborach parlamentarnych. Uzyskała 16 mandatów deputowanych, z których jeden przypadł jej liderowi[14]. W 2021 zrezygnował z funkcji przewodniczącego Ruchu Ojczyźnianego, a następnie wystąpił z tego ugrupowania; doszło do tego po tym, jak w formacji doszło do sporu dotyczącego finansów partii[15].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty, ma dwoje dzieci[3]. Brat polityk Vesny Vučemilović[16].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1992: Ne dirajte mi ravnicu
  • 1993: Miroslav Škoro i Ravnica
  • 1996: Sitan vez
  • 1998: Čuvati na srcu
  • 1998: Miroslav Škoro, uživo
  • 1999: Ptica samica
  • 2001: Slagalica
  • 2003: Milo moje
  • 2005: Svetinja
  • 2008: Moje boje
  • 2013: Sve najbolje
  • 2014: Putujem sam[6][17]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Miroslav Škoro. sabor.hr. [dostęp 2020-06-02]. (chorw.).
  2. ↑ a b c d e Miroslav Škoro. vecernji.hr, 1 grudnia 2016. [dostęp 2020-06-02]. (chorw.).
  3. ↑ a b c d Biografija. skoro.hr. [dostęp 2020-06-02]. (chorw.).
  4. ↑ a b c VIDEO: Singer Miroslav Škoro announces Croatian presidency bid. croatiaweek.com, 23 czerwca 2019. [dostęp 2020-06-02]. (ang.).
  5. ↑ a b c d e Miroslav Škoro – Biografija. svastara.com. [dostęp 2020-06-02]. (chorw.).
  6. ↑ a b c Diskografija. skoro.hr. [dostęp 2020-06-02]. (chorw.).
  7. ↑ Miroslav Škoro napravio je dobar posao, pa i da ne uđe u drugi krug. vecernji.hr, 29 października 2019. [dostęp 2020-06-02]. (chorw.).
  8. ↑ Miroslav Škoro, uživo, 1998. god.. skoro.hr. [dostęp 2020-06-02]. (chorw.).
  9. ↑ a b Miroslav Škoro w bazie IMDb (ang.). [dostęp 2020-06-02].
  10. ↑ Vlasnik snimki nastalih prije 1993. je država, a Croatia Records na njima zarađuje?. vecernji.hr, 26 maja 2015. [dostęp 2020-06-02]. (chorw.).
  11. ↑ Hrvatski suverenisti podržali Škoru: Na sva naša pitanja odgovorio je pozitivno. direktno.hr, 26 czerwca 2019. [dostęp 2020-06-02]. (chorw.).
  12. ↑ Nije obrađeno samo jedno biračko mjesto: Milanoviću 29,55%, Grabar-Kitarović 26,65%. vecernji.hr, 23 grudnia 2019. [dostęp 2020-06-02]. (chorw.).
  13. ↑ Miroslav Škoro predstavio najbliže suradnike i poručio: „Ne bih stajao danas ovdje da nisam spreman biti premijer”. dnevnik.hr, 29 lutego 2020. [dostęp 2020-06-02]. (chorw.).
  14. ↑ Donosimo imena svih novih zastupnika. Pogledajte i koliko su glasova dobili. index.hr, 6 lipca 2020. [dostęp 2020-07-06]. (chorw.).
  15. ↑ Katja Miličić: Škoro confirms he is quitting his Homeland Movement party entirely. hrt.hr, 21 sierpnia 2021. [dostęp 2022-01-26]. (ang.).
  16. ↑ Suzana Lepan Štefančić: Tko je sestra Miroslava Škore? Radila sam kao manekenka i čistačica dok sam studirala. vecernji.hr, 21 czerwca 2020. [dostęp 2024-05-13]. (chorw.).
  17. ↑ Miroslav Škoro. discogs.com. [dostęp 2020-06-02]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]