![]() Khalaf podczas turnieju w Rio (2016) | |||||||||||||||||||||||||||||||
Data urodzenia |
23 lutego 1969 | ||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Obywatelstwo | |||||||||||||||||||||||||||||||
Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||
Klub |
Dubai Special Sports Club | ||||||||||||||||||||||||||||||
Trener |
Tito Kassem | ||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
|
Mohamed Khamis Khalaf (ur. 23 lutego 1969) – emiracki sztangista, dwukrotny mistrz paraolimpijski, medalista mistrzostw świata. Brał udział w igrzyskach w Sydney, Atenach, Pekinie, Londynie i Rio de Janeiro, szejk[1].
Pierwszy sportowiec ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich, który zdobył złoty medal na paraolimpiadzie[2].
Pochodzi z Kataru, skąd w wieku 10 lat przeprowadził się do Abu Zabi wraz z rodziną[3].
W dzieciństwie zachorował na polio, co spowodowało porażenie nerwów dolnych kończyn. Zawodnik z tego powodu zmuszony jest poruszać się na wózku inwalidzkim[3]. Przez dziesięć lat uczył się w domu, ponieważ jego rodzina obawiała się, że społeczeństwo będzie drwić z jego stanu zdrowia.
W czasie studiów w Abu Zabi, koledzy zachęcili go do rozpoczęcia uprawiania sportu. Zaczynał jako lekkoatleta, startując w wyścigach na wózkach. Został zauważony przez Tito Kassema, który zachęcił go do spróbowania sił w podnoszeniu ciężarów. Treningi rozpoczął w 1992 roku w klubie Dubai Sports Club Special, do dalszych treningów mobilizował go również wujek. Sam sztangista mówił: „W dniu, w którym spróbowałem, zobaczyłem po raz pierwszy, że osoba niepełnosprawna nie tylko uprawia sport dla zabawy. Potrafi naprawdę trenować i rywalizować. Zakochałem się w tym sporcie. Symbolizuje wyzwanie i siłę. Jeśli nie trenujesz przez tydzień, musisz wrócić i zacząć od podstaw. Dlatego podziwiam ten sport – bo nigdy nie możesz przestać”[2][4].
Jako senior zadebiutował w 1998 roku na mistrzostwach świata w Mumbaju. Zajął dziewiąte miejsce wśród 24 zawodników[2]. W 2002 roku w Kuala Lumpur zdobył brązowy medal w kategorii do 82,5 kg. Cztery lata później udało mu się zająć drugie miejsce i zostać srebrnym medalistą mistrzostw świata, startując w kategorii do 90 kg[3].
W 2014 roku zdobył złoty medal na igrzyskach azjatyckich w kategorii do 97 kilogramów[3].
Na swoich pierwszych igrzyskach zajął 4. miejsce, uzyskując wynik 205 kg[5]. Podczas kolejnej paraolimpiady udało mu się zdobyć złoty medal paraolimpijski w kategorii do 82,5 kg. Stał się wtedy pierwszym emirackim paraolimpijczykiem, który zdobył złoty medal[2][6]. W Pekinie w 2008 roku, brał udział w kolejnej edycji paraolimpiady. W igrzyskach startował z kontuzją, mimo tego udało mu się zdobyć srebrny medal paraolimpijski, ulegając jedynie debiutantowi z Chin, Cai Huichao. Cztery lata później w Londynie[7], podczas ceremonii otwarcia niósł flagę Zjednoczonych Emiratów Arabskich jako chorąży reprezentacji narodowej. Startował w kategorii do 90 kg, jednak nie udało mu się zdobyć medalu[8]. W Rio de Janeiro ponownie wystartował, tym razem w kategorii do 88 kg. Z wynikiem 220 kg zdobył złoto i pokonał swoich rywali Evanio da Silvę i Adnoompiljee Enkhbayara o ponad 10 kg[9]. Niedługo później został zaproszony wraz innym reprezentantem Zjednoczonych Emiratów Arabskich Mohammedem Hammadim, do pałacu Za'abeel, gdzie premier kraju Raszid Al Maktum osobiście podziękował im za osiągnięcia sportowe[4].
Al-Arabija uznała go za jednego z dziesięciu najlepszych arabskich sportowców w 2016 roku[10].