Monica Macovei

Monica Macovei
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 lutego 1959
Bukareszt

Minister sprawiedliwości Rumunii
Okres

od 24 grudnia 2004
do 5 kwietnia 2007

Poprzednik

Cristian Diaconescu

Następca

Tudor Chiuariu

Multimedia w Wikimedia Commons

Monica Luisa Macovei (ur. 4 lutego 1959 w Bukareszcie) – rumuńska polityk i prawnik, była minister sprawiedliwości, deputowana do Parlamentu Europejskiego VII i VIII kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1982 ukończyła studia na wydziale prawa Uniwersytetu Bukareszteńskiego. W 1994 uzyskała dyplom na Central European University. Pracowała jako nauczyciel akademicki na pierwszej z tych uczelni, specjalizując się w prawie konstytucyjnym porównawczym. W latach 1993–1997 pracowała jako prokurator[1], następnie do 2004 wykonywała zawód prawnika w stołecznej palestrze.

Działała także w organizacjach społecznych. Od 1999 do 2004 kierowała Stowarzyszeniem na rzecz Obrony Praw Człowieka – Komitetem Helsińskim w Rumunii (APADOR-CH). W 1999 należała do założycieli rumuńskiego oddziału Transparency International. W latach 2002–2004 pełniła funkcję eksperta Rady Europy ds. reformy sądownictwa. Przeprowadziła szerokie badania poświęcone zróżnicowaniu ze względu na płeć w rumuńskim systemie prawnym, a także przemocy wobec kobiet[2]. W 2002 zaangażowała się na rzecz zwolnienia Mugur Ciuvica, byłego doradcy prezydenta Emila Constantinescu, tymczasowo aresztowanego po publicznym oskarżeniu lewicowego premiera Adriana Năstase o korupcję[3].

Po zwycięstwie opozycyjnej centroprawicy w wyborach parlamentarnych i prezydenckich w 2004, w grudniu tego samego roku Monica Macovei została nominowana na urząd ministra sprawiedliwości w koalicyjnym rządzie Călina Popescu-Tăriceanu[1]. Zajmując to stanowisko, zajęła się m.in. reformami wymiaru sprawiedliwości w związku z planowaną akcesją Rumunii do Unii Europejskiej[4]. Podjęła także działania mające na celu ograniczyć korupcję i nadużycia władzy, popadając w coraz częstsze konflikty z parlamentem. Nie należąc do żadnej z koalicyjnych partii, uzyskiwała poparcie dla swoich inicjatyw głównie w Partii Demokratycznej. W kwietniu 2007 została zdymisjonowana z zajmowanego stanowiska przez urzędującego premiera w związku z rozpadem koalicji rządowej i usunięciem z gabinetu ministrów wspieranych przez demokratów[5]. Po swoim odwołaniu brała udział w organizowaniu kampanii poparcia dla prezydenta Traiana Băsescu, którego część ugrupowań parlamentarnych próbowała usunąć z tego urzędu[6].

W wyborach w 2009 uzyskała mandat posłanki do Parlamentu Europejskiego z listy Partii Demokratyczno-Liberalnej, powstałej na bazie Partii Demokratycznej. W VII kadencji PE przystąpiła do grupy Europejskiej Partii Ludowej, została też członkinią Komisji Kontroli Budżetowej oraz Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych[1]. W 2014 została wybrana na kolejną kadencję Europarlamentu. W tym samym roku wystartowała jako niezależna w wyborach prezydenckich, uzyskując w pierwszej turze około 4,4% głosów[7]. W 2015 założyła ugrupowanie M10, którym przez pewien czas kierowała.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2022-08-06].
  2. ↑ MA Programme in Gender Studies. ana.ong.ro. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
  3. ↑ Romanians Say Indictment Harms Freedom. nytimes.com, 22 stycznia 2002. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
  4. ↑ Judicial reform pushed through in Romania ahead of EU accession. eubusiness.com, 14 maja 2006. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
  5. ↑ Matthew Brunwasser: Crusading justice minister is excluded from Romania cabinet. nytimes.com, 3 kwietnia 2007. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
  6. ↑ Rumunia: Tysiące ludzi poparły zawieszonego w pełnieniu obowiązków prezydenta. gazeta.pl, 22 kwietnia 2007. [dostęp 2022-08-06].
  7. ↑ Informacje na stronie bec2014.ro. [dostęp 2022-08-06]. (rum.).